نشانه بتل

نشانه بتل (انگلیسی: Battle's sign) یا خون‌مردگی ماستوئید، در اصطلاح‌شناسی پزشکی، نشانی از شکستگی حفرهٔ خلفی قاعده استخوان جمجمه است، و می‌تواند نشان‌دهنده ترومای سر باشد. علامت باتل شامل کبودی بالای استخوان ماستوئید، در اثر نشت خون در مسیر شریان گوشی خلفی است.[۱]

این علامت، به نام ویلیام هنری بتل جراح انگلیسی نامگذاری شده است.[۲] نکته مهم اینکه این علامت، حداقل یک تا دو روز پس از ترومای اولیهٔ شکستگی جمجمه (همانند چشم‌های راکون) ایجاد می‌شود، بنابراین در مدیریت اولیه بیماران جهت تشخیص شکستگی قاعده جمجمه کمک کننده نیست.[۳] علامت باتل، معمولاً پس از آسیب به سر و آسیب دیدگی استخوان ماستوئید، همراه با کبودی دیده می‌شود.

نشانه بتل ممکن است با گسترش هماتوم ناشی از شکستگی فک پایین، که آسیبی با شدت کمتر است، اشتباه گرفته شود.[۴]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ Naumann, Hans Heinz; Jan Helms (1998). Head and neck surgery. Thieme. p. 154. ISBN 0-86577-660-1.
  2. ↑ synd/2976 در وبگاه هونِـیمدئیت؟
  3. ↑ Battle WH. Three Lectures on Some Points Relating to Injuries to the Head. Br Med J. 1890 Jul 19;2(1542):141-7.
  4. ↑ Banks, Peter; Brown, Andrew E. (2000). Fractures of the facial skeleton. Oxford: Wright. p. 43. ISBN 0-7236-1034-7.
آیکون خرد

این یک مقالهٔ خرد درباره‌ٔ یک علامت بیماری است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.