نشانه کالن
| نشانه کالن | |
|---|---|
 | |
| نشانه کالن | |
| تخصص | گوناگون |
| طبقه‌بندی و منابع بیرونی | |
نشانه کالن (انگلیسی: Cullen's sign) بیانگر خیز و کبودی سطحی در بافت چربی زیرجلدی در ناحیهٔ ناف است. این نشانه بالینی به افتخار توماس استیون کالن (۱۸۶۹–۱۹۵۳)، نامگذاری شده است.[۱] وی پزشکی زنان بود و برای نخستین بار در ارتباط با جداشدگی حاملگی خارج‌رحمی در ۱۹۱۶، به این نشان پرداخت.[۲]
این نشانه، پس از ۲۴–۴۸ ساعت از آسیب‌دیدگی نشان می‌شود و می‌تواند حاکی از پانکراتیت حاد باشد. نرخ مرگ و میر این وضعیت، از ۸–۱۰٪ تا ۴۰٪ متغیر است. این آسیب‌دیدگی می‌تواند با نشان گری ترنر (کبودشدگی پهلو) نیز همراه باشد[۳] که می‌تواند بیانگر نکروز پانکراس به همراه خونریزی خلف صفاقی باشد.
منابع
[ویرایش]- ↑ synd/1386 در وبگاه هونِـیمدئیت؟
- ↑ E. Cullen. Embryology, anatomy, and diseases of the umbilicus together with diseases of the urachus. Philadelphia, Saunders, and London, 1916.
- ↑ Bosmann M, Schreiner O, Galle PR (April 2009). "Coexistence of Cullen's and Grey Turner's signs in acute pancreatitis". Am. J. Med. 122 (4): 333–4. doi:10.1016/j.amjmed.2008.08.032. PMID 19332225.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Cullen's sign». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۶ سپتامبر ۲۰۱۶.
 | این یک مقالهٔ خرد پزشکی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |