نشانگان ترشح نابجای هورمون ضدادراری

نشانگان ترشح نابجای هورمون ضدادراری
نام دیگرنشانگان شوارتز-بارتر، نشانگان ضدادراری نابجا (SIAD)
تخصصغدد درون‌ریز
نشانه‌هابی‌اشتهایی، تهوع، بالا آوردن، درد شکمی، تشنج و کما[۱]
طبقه‌بندی و منابع بیرونی

نشانگان ترشح نابجای هورمون ضدادراری (انگلیسی: Syndrome of inappropriate antidiuretic hormone secretion) یا SIADH نشانگانی است که با ترشح غیرقابل سرکوب هورمون ضدادراری (ADH) از غده هیپوفیز خلفی یا یک منبع ترشح نابجا همراه است.[۱] ADH سرکوب‌نشده باعث افزایش بی‌اندازه آب بدون املاح می‌شود که توسط لوله‌های کلیه به گردش خون وریدی بازمی‌گردد.

دیابت بی‌مزه کمبود ترشح هورمون ضدادراری است که نتایجی عکس نشانگان ترشح نابجای هورمون ضدادراری ایجاد می‌کند. این اختلال هیچ ارتباطی با افزایش قند خون ندارد و فقط به خاطر افزایش حجم ادرار با دیابت مشابهت دارد.

علائم و نشانه‌ها

[ویرایش]

دستگاه گوارش

[ویرایش]

عضلانی اسکلتی

[ویرایش]
  • دردهای عضلانی
  • ضعف عضلانی عمومی[۲]

عصبی عضلانی

[ویرایش]

تنفسی

[ویرایش]

عصبی

[ویرایش]

علت‌ها

[ویرایش]

علل SIADH به شش دسته دسته‌بندی می‌شوند: ۱) بیماری‌های سیستم عصبی مرکزی که مستقیماً هیپوتالاموس، محل کنترل ترشح ADH، را تحریک می‌کنند. ۲) سرطان‌های مختلف که ADH نابجا را سنتز و ترشح می‌کنند. ۳) بیماری‌های مختلف ریوی؛ ۴) داروهای متعددی که هیپوتالاموس را از نظر شیمیایی تحریک می‌کنند. ۵) جهش‌های ارثی؛ و ۶) شرایط متفرقه تا حد زیادی گذرا.[۳]

درمان

[ویرایش]

درمان‌های بالقوه SIADH شامل محدود کردن مصرف مایعات و اصلاح علت زمینه‌ای قابل برگشت قابل شناسایی و/یا دارویی است که باعث افزایش دفع آب بدون املاح توسط کلیه می‌شود. وجود ادم مغزی ممکن است نیاز به تجویز وریدی سالین ایزوتونیک یا هیپرتونیک داشته باشد.[۳] SIADH در ابتدا در سال ۱۹۵۷ در دو فرد مبتلا به کارسینومای سلول کوچک ریه توصیف شد.[۴]

همه‌گیرشناسی

[ویرایش]

بروز SIADH با افزایش سن افزایش می‌یابد. ساکنان خانه‌های سالمندان در بالاترین خطر قرار دارند.[۵]

تاریخ

[ویرایش]

این وضعیت برای نخستین بار در موسسات جداگانه توسط ویلیام شوارتز و فردریک بارتر در دو فرد مبتلا به سرطان ریه توصیف شد.[۶][۴] معیارها توسط شوارتز و بارتر در سال ۱۹۶۷ ایجاد شد و از آن زمان تاکنون بدون تغییر باقی مانده‌است.[۶][۷]

جامعه و فرهنگ

[ویرایش]

این وضعیت گهگاه با نام نویسندگان گزارش اول آن، سندرم شوارتز-بارتر، یاد می‌شود.[۸] از آنجایی که همه افراد مبتلا به این سندرم سطح هورمون ضدادراری بالایی ندارند، اصطلاح «سندرم ضدادراری نابجا» (SIAD) به عنوان توصیف دقیق‌تری از این وضعیت پیشنهاد شده‌است.[۹]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Babar SM (October 2013). "SIADH associated with ciprofloxacin". The Annals of Pharmacotherapy. 47 (10): 1359–63. doi:10.1177/1060028013502457. PMID 24259701.
  2. ↑ ۲٫۰۰ ۲٫۰۱ ۲٫۰۲ ۲٫۰۳ ۲٫۰۴ ۲٫۰۵ ۲٫۰۶ ۲٫۰۷ ۲٫۰۸ ۲٫۰۹ ۲٫۱۰ ۲٫۱۱ ۲٫۱۲ ۲٫۱۳ Thomas, Christie P (Jul 30, 2018). "Syndrome of Inappropriate Antidiuretic Hormone Secretion". Medscape. Retrieved Oct 30, 2018. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «2018Medscape» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ Ellison, David H.; Berl, Tomas (2007). "The Syndrome of Inappropriate Antidiuresis". New England Journal of Medicine. 356 (20): 2064–72. doi:10.1056/NEJMcp066837. PMID 17507705. [نیازمند به‌روزرسانی است] خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «NEJM2007» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Schwartz, William B.; Bennett, Warren; Curelop, Sidney; Bartter, Frederic C. (1957). "A syndrome of renal sodium loss and hyponatremia probably resulting from inappropriate secretion of antidiuretic hormone". The American Journal of Medicine. 23 (4): 529–42. doi:10.1016/0002-9343(57)90224-3. PMID 13469824. reproduced as a Milestone in Nephrology with author commentary in Schwartz, William B.; Bennett, Warren; Curelop, Sidney; Bartter, Frederic C. (2001). "A syndrome of renal sodium loss and hyponatremia probably resulting from inappropriate secretion of antidiuretic hormone. 1957" (PDF). Journal of the American Society of Nephrology. 12 (12): 2860–70. doi:10.1681/ASN.V12122860. PMID 11729259. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «pmid 13469824» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  5. ↑ Upadhyay, A; Jaber, BL; Madias, NE (July 2006). "Incidence and prevalence of hyponatremia". The American Journal of Medicine. 119 (7 Suppl 1): S30-5. doi:10.1016/j.amjmed.2006.05.005. PMID 16843082. [نیازمند به‌روزرسانی است]
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ Verbalis, JG; Goldsmith, SR; Greenberg, A; Korzelius, C; Schrier, RW; Sterns, RH; Thompson, CJ (October 2013). "Diagnosis, evaluation, and treatment of hyponatremia: expert panel recommendations". The American Journal of Medicine. 126 (10 Suppl 1): S1-42. doi:10.1016/j.amjmed.2013.07.006. PMID 24074529.
  7. ↑ Bartter, Frederic C.; Schwartz, William B. (1967). "The syndrome of inappropriate secretion of antidiuretic hormone". The American Journal of Medicine. 42 (5): 790–806. doi:10.1016/0002-9343(67)90096-4. PMID 5337379.
  8. ↑ Schwartz-Bartter syndrome در وبگاه هونِـیمدئیت؟
  9. ↑ Feldman, BJ; Rosenthal, SM; Vargas, GA; Fenwick, RG; Huang, EA; Matsuda-Abedini, M; Lustig, RH; Mathias, RS; Portale, AA (5 May 2005). "Nephrogenic syndrome of inappropriate antidiuresis". The New England Journal of Medicine. 352 (18): 1884–90. doi:10.1056/NEJMoa042743. PMC 5340184. PMID 15872203.

پیوند به بیرون

[ویرایش]