نظریه نعل‌اسبی

طرفداران نظریه نعل‌اسبی استدلال می‌کنند که چپ رادیکال و راست رادیکال به یکدیگر بیشتر نزدیک هستند تا به میانه‌روی در ایدئولوژی خودشان.

در علوم سیاسی و گفت‌وگوی عامه،^[۱] نظریه نعل‌اسبی ادعا می‌کند که چپ رادیکال و راست رادیکال، به جای قرار گرفتن در منتهای تضاد در قطب‌های دو طیف سیاسی مختلف، شباهت نزدیکی به یکدیگر دارند، مشابه نعلِ اسبی که دو سوی آن در نهایت به هم نزدیک می‌شود.

این نظریه به ژان-پیر فی فیلسوف و نویسنده فرانسوی و در رابطه با اتو اشتراسر نسبت داده شده است.

طرفداران این نظریه به تعداد زیادی از شباهت‌های مشهود بین تندروهای چپ و راست اشاره می‌کنند و ادعا می‌کنند که بعضاً هر دو تمایل به حمایت از اقتدارگرایی یا توتالیتاریسم دارند. تعدادی از دانشمندان علوم سیاسی این نظریه را مورد انتقاد قرار داده‌اند.^[۲][۳]

منابع

1. Mayer, Nonna (2011). "Why extremes don't meet: Le Pen and Besancenot Voters in the 2007 Presidential Election". French Politics, Culture & Society. 29 (3): 101–120. doi:10.3167/fpcs.2011.290307. A commonly received idea, one strengthened by the post-war debates about the nature of totalitarianism, is that “extremes meet. ” Rather than a straight line between the Left and Right poles, the political spectrum would look more like a circle, or a “horseshoe,” a metaphor the philosopher Jean-Pierre Faye used to describe the position of German parties in 1932, from the Nazis to the Communists.
2. Filipović, Miroslava; Đorić, Marija (2010). "The Left or the Right: Old Paradigms and New Governments". Serbian Political Thought. 2 (1–2): 121–144. doi:10.22182/spt.2122011.8.
3. Pavlopoulos, Vassilis (2014). "Politics, economics, and the far right in Europe: a social psychological perspective". The Challenge of the Extreme Right in Europe: Past, Present, Future. Birkbeck, University of London, 20 March 2014.