نعش‌کش

نعش‌کش کادیلاک

نَعش‌کِش یا خودروی حمل تابوت، به هر وسیلهٔ نقلیه (درشکه یا خودرو) گفته می‌شود که از آن برای حمل مردگان در تابوت (به عربی: نَعش) استفاده می‌شود.[۱]

درونِ یک نعش‌کش در دانمارک

در ایران

[ویرایش]

در سال ۱۳۸۲، بهشت زهرا اقدام به خرید تعدادی مرسدس-بنز کلاس-ئی (که خودروهایی لوکس محسوب می‌شدند) به‌عنوان نعش‌کش کرد. از آنجا که پیش از این تنها در نیروی انتظامی از چنین خودروهایی استفاده می‌شد و تعیین آن به‌عنوان جایزهٔ قرعه‌کشی حساب‌های قرض‌الحسنه یک بانک بسیار خبرساز شده‌بود،[۲] این مسئله که «دیگر هیچ‌کسی آرزوی سوار شدن بنز را به گور نمی‌بَرَد» مورد شوخی قرار می‌گرفت.[۳]

نگارخانه

[ویرایش]

یادداشت

[ویرایش]
  1. ↑ Museum of Funeral Customs

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ زمان‌فشمی، ارمغان (۳۰ دی ۱۳۹۱). «همه چیز دربارهٔ بزرگ‌ترین آرامستان ایران: از مرده‌شورخانه تا مجتمع عروجیان!». روزنامهٔ اطلاعات (۲۵۵۰۸).
  2. ↑ امین، سعیده (۲۶ اردیبهشت ۱۳۸۳). «برای اولین و آخرین قرعه‌کشی: الگانس ممنوع شد». همشهری (ش ۳۳۷۹).
  3. ↑ «خرید نعش‌کش‌های میلیاردی: روزی همه سوار الگانس می‌شویم». همشهری (ش ۳۲۳۲). ۱ آذر ۱۳۸۲.