نوآفرینی

نوآفرینی یا بدیعه‌پردازی (به انگلیسی: Synectics)، یک روش‌شناسی حل مسئله است که فرآیندهای فکری‌ای را که ممکن است فرد از آن‌ها ناآگاه باشد، برمی‌انگیزد.

در گذشته اینگونه پنداشته می‌شد که خلاقیت چیزی ذاتی است و نمی‌توان آن را آموزش داد، اما ویلیام گوردون از بنیانگذاران این روش عقیده داشت که می‌توان خلاقیت را شرح داد و از مراحل آن پرده برداشت. دیدگاه‌های او این امیدواری را ایجاد کرد که می‌توان خلاقیت را یاد گرفت و یاد داد. هدف نوآفرینی شکستن قواعد مرسوم و ایجاد راه‌های جدید برای حل مسئله است. روش نوآفرینی به افراد کمک می‌کند تا زمینه‌های ذهنی شکل‌گرفتهٔ قبلی را بشکنند و برای اندیشیدن به موضوع به طرزی جدید، راه مناسب را بیابند.[۱] آدام گرانت استاد مدرسه کسب و کار وارتون در کتاب نوآفرینی به ارایه روشی نظام مند برای حل نوآفرینانه مسایل مختلف می پردازد. [۱]

مراحل الگو

[ویرایش]

الگوی نوآفرینی مراحل مختلفی دارد[۱]:

  • توصیف شرایط موجود
  • قیاس مستقیم
  • قیاس شخصی
  • قیاس تعارض
  • قیاس مجدد مستقیم و شخصی

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ آدام گرانت (۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۹). «نوآفرینی». آریاناقلم. بایگانی‌شده از اصلی در ۳۱ مه ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۹.

پیوند به بیرون

[ویرایش]