گونه وبگاه | خصوصی |
---|---|
وبگاه | |
نیاز به ثبت نام | اختیاری (ضروری برای نظر دادن) |
راهاندازی | ۲۰ ژوئن ۲۰۱۱ |
وضعیت کنونی | فعال |
نوفَپ (به انگلیسی: NoFap) به معنای تحتالفظی «خودارضایی ممنوع»، نام یک وبسایت و تالار گفتگوی مجازی است برای پشتیبانی از کسانی که میخواهند از پورنوگرافی و خودارضایی دوری کنند.[۱][۲]
نوفپ در ژوئن ۲۰۱۱ توسط الگزاندر رودز و پس از داغ شدن یک موضوع در وبسایت ردیت در رابطه با یافتههای یک پژوهش چینی به سال ۲۰۰۳[note ۱] مبنی بر این که مردانی که تا ۷ روز خودارضایی نمیکنند، یک جهش ۱۴۵٫۷ درصدی در میزان تستوسترونشان پدید میآید، پایهگذاری شد.[۳][۴]
نوفپ در ابتدا یک زیرتالار وبسایت ردیت بود.[۳] در آغاز آقای رودز چالشهای ماهیانه و هفتگی برای گروه کوچکی از اعضای تالار در نظر میگرفت اما بعدها گردانندگان این تالار یک روزشمار برای اعضا تعیین کردند. این به اعضا امکان میداد که خودشان در تعیین چالشهایشان شریک باشند.[۳]
از آنجا که در طی دو سال کاربران این تالار گفتگو بیش از سه برابر شدند، رودز وبسایت NoFap.com را به صورت جداگانه به راه انداخت تا بتواند بهتر به طرفداران در حال رشد خود در کشورهای برزیل، آلمان و چین، خدمات ارائه کند.[۵] NoFap.com وبسایت تالارگونهای است که افرادی که طی مدتی مشخص از پورنوگرافی و خودارضایی کردن پرهیز میکنند، میتوانند تجربههایشان را با دیگران در میان بگذارند و در چالشهایی شریک شوند که به روند بهبودیشان از اعتیاد به پورن کمک کند. NoFap.com در کنار تالار گفتگوی نوفپ در ردیت فعالیت میکند.[۶]
نوفپ تا ژانویه ۲۰۱۷ در ردیت بیش از ۲۰۰٬۰۰۰ مشترک دارد و دویست و چهل و هفتمین زیرتالار پربازدید این وبسایت است.[۷]
نوفپ از هر گروهی، از خداناباوران گرفته (همچون پایهگذار آن) تا بنیادگرایان مسیحی عضو دارد.[۳][۸][۹] زنان نیز بخشی از نوفپ هستند.[۸] اعضای سایت خود را «فضانوردان جق (Fapstronauts)» مینامند.[۴][۱۰][۱۱] برخی از آنها خود را معتاد پورن میدانند که از نوفپ درخواست کمک دارند[۴] و برخی دیگر نیز تنها برای به چالش کشیدن خود یا بهبود ارتباط بین فردی در آن عضو میشوند.[۴]
برخی اعضای نوفپ پس از پرهیز طولانیمدت از خودارضایی کردن و دیدن پورن، ادعا کردهاند که «یک جهش عظیم در اعتماد به نفس، تراز انرژی، غلظت، درک روانی، انگیزهها، عزت نفس، توازن احساسی، خوشحالی، انرژی جنسی و تمایل به جنس مخالف را در خود احساس کردهاند».[۳][۱۲] برخی کاربران نوفپ نیز گفتهاند که پورن در واقع جای رابطه جنسی واقعی را در ذهن آنها گرفته بوده است.[۱۳]
در دنیای پزشکی باور بر این است که خودارضایی متعادل هیچ ضرری برای فرد در برندارد.[۱۴][۱۵] اما تماشای پورن تاثیرهایی روی فرد دارد که برای آگاهی از آنها میتوانید به مقاله تأثیرات پورنوگرافی مراجعه کنید.
برخی روزنامهنگاران نوفپ را به نقد کشیدهاند که بیشترشان حتی در برنامههای آن شرکت داشتهاند.[۱۶][۱۷][۱۸] طبق گزارش الیزابت براون، عصبپژوه برخی باورهای اعضای نوفپ به شدت زیر سؤال است.[۱۹] یک روانشناس به نام دیوید جی. لِی در این رابطه نوشته است: «من با آنان مخالف نیستم ولی معتقدم ایده آنها سادهاندیشانه، ناشیانه و مبلغ نوعی فروکاستگرایی غمگینانه و نشاندهنده نوعی تصویر مخدوش از کنشهای جنسی مردان و نرینگی است».[۲۰]
رفتارشناسان برای بررسی اعتیاد جنسی از دادههای ایجاد شده توسط نوفپ بهره بردهاند.[۲۱] رابرت وایز از هافینگتن پست نوفپ را یک پسرانش فناوری قلمداد میکند.[۲۲] این تلاش اعضای نوفپ برای پرهیزگاری همچنین به سبب ایجاد عوارض جانبی همچون نعوظهای طولانیمدت یا لیبیدوی شدید در مردان، مورد نقد واقع شده است.[۲۳]
Is there any way that masturbation can cause harm? Seventy years ago, a child might have been told that masturbation would cause insanity, acne, sterility, or other such nonsense. "Self-abuse," as it was then called, has enjoyed a long and unfortunate history of religious and medical disapproval (Caroll, 2013). The modern view is that masturbation is a normal sexual behavior (Hogarth & Ingham, 2009). Enlightened parents are well aware of this fact. Still, many children are punished or made to feel guilty for touching their genitals. This is unfortunate because masturbation itself is harmless. Typically, its only negative effects are feelings of fear, guilt, or anxiety that arise from learning to think of masturbation as "bad" or "wrong." In an age when people are urged to practice "آمیزش جنسی امن، " masturbation remains the safest sex of all.
Stengers and Van Neck follow the illness to its fairly abrupt demise; they liken the shift to finally seeing the emperor without clothes as doctors began to doubt masturbation as a cause of illness at the turn of the twentieth century. Once doubt set in, scientists began to accumulate statistics about the practice, finding that a large minority and then a large majority of people masturbated. The implications were clear: if most people masturbated and did not experience insanity, debility, and early death, then masturbation could not be held accountable to the etiology that had been assigned it. Masturbation quickly lost its hold over the medical community, and parents followed in making masturbation an ordinary part of first childhood and then human sexuality.