نیروهای مسلح جمهوری کره

نیروهای مسلح جمهوری کره
대한민국 국군
大韓民國 國軍
Daehanminguk Gukgun
پرچم نیروهای مسلح جمهوری کره
بنیان‌گذاری۱۵ اوت ۱۹۴۸؛ ۷۶ سال پیش (۱۹۴۸-15}})
شاخه‌هانیروی زمینی
نیروی دریایی
نیروی هوایی
ستادوزارت دفاع جمهوری کره، سئول
رهبری
فرمانده کل قوا رئیس‌جمهور یون سوک یول
وزیر دفاع Suh Wook
رئیس ستاد کل ارتشبد Won In-choul از نیروی هوایی جمهوری کره
نیروی انسانی
سن سربازیاز ۱۸ سالگی به‌صورت داوطلبانه و از ۲۰ تا ۳۸ سالگی به‌صورت اجباری برای مردان. از ۱۸ تا ۴۰سالگی در هنگام جنگ
خدمت سربازی۱۸ تا ۲۲ ماه بر اساس شاخه خدمتی (از ۲۰۲۰)
نیروی فعال۵۵۵٬۰۰۰ (۲۰۲۰)[۱] (رتبه ۷اُم)
نیروی ذخیره۲٬۷۵۰٬۰۰۰ (۲۰۲۰)[۱]
نیروی مستقر۱۴ کشور، ۱۰۳۸ نیرو(۲۰۲۰)
مشارکت‌های عمده:[۱]
دخل و خرج
بودجه۴۵٫۵ میلیارد دلار آمریکا(۲۰۲۰)[۲]
درصد تولید ناخالص داخلی۲٫۷٪(۲۰۱۹)[۳]
صنعت
تأمین کنندگان داخلی
تأمین کنندگان خارجی
جستارهای وابسته
تاریخجنگ کره (۱۹۵۰–۱۹۵۳)
جنگ ویتنام (۱۹۶۵–۱۹۷۳)
جنگ خلیج فارس (۱۹۹۰–۱۹۹۱)
بحران تیمور شرقی (۱۹۹۹–۲۰۰۵)
جنگ افغانستان (۲۰۰۱–۲۰۱۶)
جنگ عراق (۲۰۰۳–۲۰۱۱)

نیروهای مسلح جمهوری کره یا ارتش ملی جمهوری کره (مخفف: ROK) نیروهای مسلح کشور کره جنوبی هستند. نیروهای مسلح جمهوری کره یکی از بزرگ‌ترین نیروهای نظامی در جهان است که دارای نیروی انسانی ۳٫۳۰۵٫۰۰۰ نفر در سال ۲۰۲۰ (۵۵۵٫۰۰۰ فعال و ۲٫۷۵۰٫۰۰۰ ذخیره) است. کره جنوبی دارای دهمین بودجه نظامی در میان کشورهای جهان است و نیروهای مسلح این کشور در سال ۲۰۲۰ به‌عنوان ششمین ارتش قدرتمند جهان رتبه‌بندی شده‌است.[نیازمند شفاف‌سازی][۴]

نیروهای مسلح جمهوری کره در سال ۱۹۴۸، پس از استقرار دولت کره جنوبی پس از استقلال کره از امپراتوری ژاپن، تأسیس شد. نیروهای نظامی کره جنوبی مسئول حفظ حاکمیت و تمامیت ارضی این کشور هستند و همچنین در عملیات‌های صلح‌بانی و اقدامات بشردوستانه و امدادرسانی به بلایا در شرایط اضطراری در سراسر جهان مشارکت دارند.

ساختار فرماندهی

[ویرایش]
رئیس‌جمهور مون جه-این به‌همراه وزیر دفاع ملی، فرماندهان ستاد مشترک ارتش و فرمانده نیروهای کره ایالات متحده در سال ۲۰۱۷

فرماندهی نیروهای مسلح کره در قانون اساسی این کشور تعیین شده‌است. رئیس‌جمهور کره جنوبی فرمانده کل قوا است و اختیارات نظامی از سوی او به وزیر دفاع ملی، که اغلب یک ژنرال چهار ستاره بازنشسته است (اما از نظر قانونی ملزم به این امر نیست) داده می‌شود. رئیس‌جمهور و وزیر دفاع ملی مسئولیت کل تشکیلات نظامی را بر عهده دارند و کنترل غیرنظامی بر ارتش را حفظ می‌کنند. وزیر دفاع ملی به دستور رئیس‌جمهور، مسئولیت امور نظامی را عهده‌دار بوده و بر رئیس ستاد مشترک و رئیس ستاد هر یک از نیروهای مسلح نظارت می‌کنند.

برای هماهنگی استراتژی نظامی با امور سیاسی، رئیس‌جمهور، یک شورای امنیت ملی به ریاست مشاور امنیت ملی نیز دارد.

شاخه‌ها

[ویرایش]

نیروهای مسلح کره جنوبی از نیروی زمینی، نیروی دریایی و نیروی هوایی تشکیل شده‌است. سپاه تفنگ‌داران دریایی نیز به عنوان شاخه‌ای از نیروی دریایی عمل می‌کند.

نیروی زمینی جمهوری کره

[ویرایش]
تانک کی۲ بلک پنتر ارتش کره جنوبی

نیروی زمینی کره یا ارتش کره، (ROKA) با داشتن حدود ۴۶۴٬۰۰۰ پرسنل تا سال ۲۰۱۹ بزرگ‌ترین شاخه نظامی این کشور است. دولت فعلی کره برنامه‌ای برای دفاع از این کشور آغاز کرده‌است که به موجب آن کره جنوبی می‌تواند تا سال ۲۰۳۰ با استفاده از تجهیزات داخلی کاملاً با تهدید کره شمالی مقابله کند.

سربازان کره جنوبی در منطقه امنیتی مشترک بین ساختمان‌های آبی و کره شمالی در پس‌زمینه

تحت یک طرح بازسازی با هدف کاهش نیروی کار، ارتش‌های اول و سوم در فرماندهی عملیات اول تازه‌تشکیل‌شده الحاق خواهند شد و ارتش دوم به فرماندهی عملیاتی دوم تبدیل می‌شود. ارتش متشکل از ستاد ارتش، فرماندهی هوانوردی و فرماندهی جنگ ویژه با ۹ سپاه، ۳۶ لشکر، حدود ۴۶۴۰۰۰ نیرو و حدود ۵۸۵۰ تانک و خودروی زرهی، ۱۱۳۳۷ سامانه توپخانه، ۷۰۳۰ سامانه پدافند موشکی و ۱۳۰۰۰ سیستم پشتیبانی از پیاده‌نظام است.[۵]

نیروی دریایی جمهوری کره

[ویرایش]
یک ناوشکن موشک‌انداز کلاس Sejong the Great نیروی دریایی کره

نیروی دریایی کره وظیفه عملیات دریایی و عملیات آبی خاکی را بر عهده دارد.[۶] نیروی دریایی کره دارای حدود ۷۰٬۰۰۰ پرسنل از جمله ۲۹٬۰۰۰ تفنگدار دریایی است. حدود ۱۵۰ کشتی نظامی از انواع مختلف در نیروی دریایی کره وجود دارد (مجموع توان جابجایی حدود ۲۱۵٬۰۰۰ تن تخمین زده می‌شود[۷]). واحدهای پروازی نیروی دریایی متشکل از حدود ۷۰ هواگرد ثابت‌بال و هواگرد بالگردان است. نیروی دریایی کره همچنین به‌عنوان یک نیروی واکنش سریع و نیروی ذخیره استراتژیک عمل می‌کند.[۸]

سپاه تفنگ‌داران دریایی جمهوری کره

[ویرایش]
خودروهای آبی-خاکی ROKMC KAAV7A1

سپاه تفنگداران دریایی جمهوری کره (ROKMC) شاخه‌ای از نیروی دریایی جمهوری کره است که مسئول عملیات آبی خاکی است[۹] این نیرو با ۲۹۰۰۰ پرسنل در دو لشکر و دو تیپ سازماندهی شده‌است. سپاه تفنگداران دریایی، حدود ۳۰۰ وسیله نقلیه ردیابی از جمله وسایل نقلیه آبی خاکی تهاجمی، تانک‌های اصلی نبرد و توپخانه خودکششی دارد.

فرمانده سپاه تفنگ‌داران دریایی جمهوری کره یک ژنرال سه ستاره است. پس از بمباران جزیره یونپیونگ در سال ۲۰۱۰ فرماندهی دفاع جزایر شمال غربی (NWIDC)، تأسیس شد.

نیروی هوایی جمهوری کره

[ویرایش]
دو جنگنده‌ٔ تهاجمی اف-۱۵کی نیروی هوایی جمهوری کره به همراه یک اف-۱۶سی نیروی هوایی ایالات متحده در پس‌زمینه

نیروی هوایی جمهوری کره (ROKAF) نیروی هوایی کره نیرویی مدرن است تا بتواند از خود در برابر انواع تهدیدها از جمله ارتش کره شمالی دفاع کند. نیروی هوایی کره دارای ۴۵۰ هواگرد نظامی با طراحی آمریکایی است. در مقابل، ارتش کره شمالی تقریباً ۶۵۰ هواگرد نظامی دارد، اما عمدتاً هواپیماهایی قدیمی و منسوخ‌شده با منشأ شوروی و چینی هستند.

دولت کره جنوبی همچنین برنامه خود را برای توسعه ظرفیت تولید بالگرد بومی برای جایگزینی بالگردهای قدیمی بل یواچ-۱ ایروکوای، اعلام کرده‌است.

نیروی انسانی

[ویرایش]

طول دوره سربازی اجباری بر اساس شاخه‌های خدمتی متفاوت است: پرسنل سرباز وظیفه فعال، ۱۸ ماه در ارتش یا سپاه تفنگداران دریایی، ۲۰ ماه در نیروی دریایی و ۲۱ ماه در نیروی هوایی خدمت می‌کنند.[۱۰] افسران مأمور و درجه‌دار، مدت طولانی‌تری نسبت به سربازان وظیفه خدمت کرده یا به‌عنوان شغل خدمت می‌کنند. پرسنل غیرفعال مانند پرسنل مددکاری اجتماعی برای مدت‌های مختلف خدمت می‌کنند. پس از پایان خدمت سربازی، آن‌ها به‌طور خودکار در فهرست ذخیره قرار می‌گیرند.

بودجه

[ویرایش]

کره جنوبی یکی از بالاترین بودجه‌های دفاعی در جهان را دارد و در سال ۲۰۲۰، با بودجه‌ای نزدیک به ۴۴ میلیارد دلار آمریکا در رتبه نهم جهانی قرار دارد.

اعزام به خارج از کشور

[ویرایش]

نیروهای مسلح کره به‌عنوان بخشی از مأموریت خود در سراسر جهان درگیر عملیات صلح‌بانی و اقدامات بشردوستانه و امدادرسانی به هنگام بلایا و مدیریت شرایط اضطراری هستند. در سال ۲۰۰۸، افسران و سربازان واحد دانگمیونگ، مستقر در لبنان و همراهی با یونیفل، از سازمان ملل متحد مدال افتخار دریافت کردند.[۱۱]

نام عملیات محل تاریخ تعداد نیروها تلفات Notes
آغاز پایان فعلی مجموع کشته زخمی مفقود اسیر
جنگ ویتنام  ویتنام جنوبی ۱۹۶۴-۰۹-۰۱ ۱۹۷۳-۰۳-۲۳ ۳۲۵٬۵۱۷ ۵٬۰۹۹ ۱۰٬۹۶۲ ۴ ۰
جنگ خلیج فارس  عربستان سعودی امارات متحده عربی ۱۹۹۱-۰۱-۲۴ ۱۹۹۱-۰۴-۱۰ ۳۱۴ ۰ ۰ ۰ ۰
UNOSOM II  سومالی ۱۹۹۳-۰۷-۳۰ ۱۹۹۴-۰۳-۱۸ ۵۱۶ ۰ ۰ ۰ ۰
MINURSO  صحرای غربی ۱۹۹۴-۰۸-۰۹ ۲۰۰۶-۰۵-۱۵ ۵۴۲ ۰ ۰ ۰ ۰
UNOMIG  گرجستان ۱۹۹۴-۱۰-۰۶ ۲۰۰۹-۰۷-۱۰ ۸۸ ۱ ۰ ۰ ۰
UNAVEM III  آنگولا ۱۹۹۵-۱۰-۰۵ ۱۹۹۶-۱۲-۲۳ ۶۰۰ ۰ ۰ ۰ ۰
UNMOGIP  هند پاکستان ۱۹۹۷-۰۳-۰۳ در جریان ۷ ۱۶۵ ۱ ۰ ۰ ۰
UNAMET  تیمور شرقی ۱۹۹۹-۱۰-۰۴ ۲۰۰۴-۰۶-۰۴ ۳٬۳۲۸ ۵ ۰ ۰ ۰
همکاری  ایالات متحده آمریکا ۲۰۰۱-۱۱-۱۶ در جریان ۳ ۴۴ ۰ ۰ ۰ ۰
جنگ افغانستان  افغانستان ۲۰۰۱-۱۲-۱۸ ۲۰۱۴-۰۶-۲۳ ۵٬۰۸۲ ۲ ۱ ۰ ۰
UNFICYP  قبرس ۲۰۰۲-۰۱-۰۴ ۲۰۰۳-۱۲-۲۳ ۱ ۰ ۰ ۰ ۰
جنگ عراق  عراق ۲۰۰۳-۰۲-۱۲ ۲۰۰۸-۱۲-۳۰ ۲۰٬۳۰۸ ۱ ۰ ۰ ۰
CJTF-HOA  جیبوتی ۲۰۰۳–۰۳ ۲۰۱۲–۱۲ ۱۵ ۰ ۰ ۰ ۰
UNMIL  لیبریا ۲۰۰۳-۱۰-۱۸ ۲۰۱۸-۰۳-۳۰ ۲ ۲۰ ۰ ۰ ۰ ۰
ONUB  بوروندی ۲۰۰۴-۰۹-۱۵ ۲۰۰۶-۱۲-۱۱ ۴ ۰ ۰ ۰ ۰
UNMIS  سودان ۲۰۰۵-۱۱-۲۵ ۲۰۱۱–۰۷ ۴۶ ۰ ۰ ۰ ۰
حفاظت از صلح در لبنان  لبنان ۲۰۰۷-۰۱-۱۶ در جریان ۳۱۶ ۴٬۲۲۹ ۰ ۰ ۰ ۰
UNMIN    نپال ۲۰۰۷-۰۳-۱۲ ۲۰۱۱-۰۱-۱۵ ۱۳ ۱ ۰ ۰ ۰
عملیات آزادی پایدار - شاخ آفریقا  سومالی ۲۰۰۸-۰۱-۱۶ در جریان ۳۰۳ ۳٬۷۰۰ ۰ ۳ ۰ ۰
ماموریت سازمان ملل متحد-اتحادیه آفریقا در دارفور  سودان ۲۰۰۹-۰۶-۱۶ در جریان ۲ ۸ ۰ ۰ ۰ ۰
MINURSO  صحرای غربی ۲۰۰۹-۰۷-۲۷ در جریان ۴ ۱۲ ۰ ۰ ۰ ۰
UNOCI  ساحل عاج ۲۰۰۹-۰۷-۲۸ در جریان ۲ ۸ ۰ ۰ ۰ ۰
MINUSTAH  هائیتی ۲۰۱۰-۰۲-۱۷ ۲۰۱۲-۱۲-۲۴ ۱٬۴۳۳ ۰ ۰ ۰ ۰
همکاری  امارات متحده عربی ۲۰۱۱-۰۱-۱۱ در جریان ۱۴۴ ۶۸۷ ۰ ۱ ۰ ۰
UNMISS  سودان جنوبی ۲۰۱۳-۰۳-۰۱ در جریان ۲۹۳ ۲۹۳ ۰ ۰ ۰ ۰
Araw Contingent  فیلیپین ۲۰۱۳-۱۲-۰۹ ۲۰۱۴-۱۲-۲۲ ۵۴۰[۱۲] ۰ ۰ ۰ ۰

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ "2020 Defense White Paper" (PDF). Ministry of National Defense. December 2020. Archived from the original (PDF) on 9 August 2021. Retrieved 31 December 2021.
  2. ↑ 최수향 (2020-12-02). "S. Korea's defense budget rises 5.4 pct to 52.8 tln won in 2021". Yonhap News Agency (به انگلیسی). Retrieved 2020-12-02.
  3. ↑ Tian, Nan; Fleurant, Aude; Kuimova, Alexandra; Wezeman, Pieter D.; Wezeman, Siemon T. (27 April 2020). "Trends in World Military Expenditure, 2019" (PDF). Stockholm International Peace Research Institute. Retrieved 27 April 2020.
  4. ↑ "2021 Military Strength Ranking".
  5. ↑ «"North vs». بایگانی‌شده از اصلی در ۸ ژانویه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۳۱ دسامبر ۲۰۲۱.
  6. ↑ "Duty & Function". www.navy.mil.kr. Archived from the original on 2019-02-12. Retrieved 2019-02-10.
  7. ↑ "DEFENSE OF JAPAN 2018" (PDF). Japan Ministry of Defense. Archived from the original (PDF) on 2018-12-02. Retrieved 2018-12-11.
  8. ↑ "대한민국 해병대". www.rokmc.mil.kr. Retrieved 2019-02-08.
  9. ↑ "대한민국 해병대". www.rokmc.mil.kr. Retrieved 2019-02-08.
  10. ↑ "South Korea to cut 17% of generals, merge Army commands in military reform". koreatimes. Jul 27, 2018.
  11. ↑ JungSung-ki (June 25, 2008). "S. Korean Troops in Lebanon Honored". The Korea Times. Retrieved November 30, 2016.
  12. ↑ "S. Korea to deploy troops for rehab". The Philippine Star. Archived from the original on 4 June 2015. Retrieved 19 April 2015.

پیوند به بیرون

[ویرایش]