نیروی هوایی گرجستان
| نیروی هوایی گرجستان | |
|---|---|
| საქართველოს სამხედრო-საჰაერო ძალები | |
 | |
| بنیان‌گذاری | ۱۹۹۲ |
| کشور |  گرجستان |
| گونه | نیروی هوایی |
| نقش | جنگ هوایی |
| اندازه | ۲٬۹۷۱ نفر پرسنل ۷۶ فروند هواگرد |
| بخشی از | نیروهای دفاعی گرجستان |
| قرارگاه | تفلیس |
| نبردها | |
| فرماندهان | |
| فرمانده کل قوا | سالومه زورابیشویلی |
| نشان | |
| نشان شناسایی |   |
| نشان شناسایی | .png) |
نیروی هوایی گرجستان (انگلیسی: Georgian Air Force) یا فرماندهی هوانوردی و دفاع هوایی نیروهای دفاعی (به گرجستان: თავდაცვის ძალების ავიაციისა და საჰაერო თავდაცვის სარდლობა, romanized: tavdatsvis dzalebis aviatsiisa da sahaero tavdatsvis sardloba)، [۱] (قبلاً نیروی هوایی گرجستان (به گرجی: საქართველოს საჰაერო ძალები of Georgia, sak’eroart) به عنوان بخشی از نیروهای مسلح گرجستان در سال 1992 تاسیس شد و در سال 2010 به بخش هوایی ارتش ادغام شد.
تاریخچه
[ویرایش]تأسیس و لغو
[ویرایش]نیروی هوایی گرجستان و بخش دفاع هوایی در 1 ژانویه 1992 تأسیس شد. در 18 آگوست 1998، این دو لشکر در یک ساختار فرماندهی مشترک متحد شدند و به نیروی هوایی گرجستان تغییر نام دادند.[۲]
اولین پرواز رزمی توسط ایزانی تسرتسوادزه ( Izani Tsertsvadze) و والری ناکوپیا(Valeri Nakopia) در 19 سپتامبر 1992 در جریان جنگ جدایی طلبان در آبخازیا انجام شد. این تاریخ بعداً به عنوان روز نیروی هوایی گرجستان تعیین شد.[۲]
در سال 2010، نیروی هوایی گرجستان به عنوان یک شاخه جداگانه لغو شد و به عنوان بخش های دفاع هوایی و هوایی به نیروهای زمینی گرجستان ادغام شد.[5]
بازسازی و نوسازی
[ویرایش]نیروی هوایی گرجستان به طور رسمی در سال 2016 دوباره تاسیس شد، اما تمام هواپیماهای بال ثابت تا سال 2020 زمینگیر ماندند. تحت رهبری وزیر دفاع گرجستان، ایراکلی گاریباشویلی( Irakli Garibashvili)، نیروی هوایی دوباره در اولویت قرار گرفت و هواپیماهای متعلق به نیروی هوایی گرجستان پس از 4 سال زمینگیری، در حال نوسازی و سرویس دهی مجدد هستند. وزیر دفاع همچنین از برنامه هایی برای دستیابی به هواپیماهای بدون سرنشین ضربتی برای افزایش آمادگی رزمی گرجستان خبر داد.[۳]
ناوگان
[ویرایش]| Aircraft | Origin | Type | Variant | In service | Notes | |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Combat Aircraft | ||||||
| Sukhoi Su-25 | Soviet Union | CAS | 10 | |||
| Transport | ||||||
| Antonov An-28 | Soviet Union | transport | 2 | |||
| Helicopters | ||||||
| Mil Mi-8 | Soviet Union | utility | Mi-8/171 | 15 | ||
| Mil Mi-14 | Soviet Union | ASW / SAR | 2 | |||
| Mil Mi-24 | Soviet Union | attack | 9 | |||
| Bell UH-1 | United States | utility | UH-1H | 12 | ||
| Trainer Aircraft | ||||||
| Aero L-39 | Czechoslovakia | trainer / light attack | 8 | |||
| Aero L-29 | Czechoslovakia | trainer / light attack | 4 | |||
منابع
[ویرایش]- ↑ Bracken, Paul (1986-03). "The political command and control of nuclear forces". Defense Analysis. 2 (1): 11–20. doi:10.1080/07430178608405226. ISSN 0743-0175.
{{cite journal}}: Check date values in:|date=(help) - ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Sullivan, Doreen (2012-11). "Information Today, Inc.Medford, NJ: Information Today, Inc., 1995-. gratis website at http://www.infotoday.com accessed September 2012". The Australian Library Journal. 61 (4): 317–318. doi:10.1080/00049670.2012.10739073. ISSN 0004-9670.
{{cite journal}}: Check date values in:|date=(help); External link in|title= - ↑ «YouTube». www.youtube.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۷-۲۴.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Georgian Air Force». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۷ مارس ۲۰۲۱.
پیوند به بیرون
[ویرایش]
| |
