هایازن | |
---|---|
بنیانگذار | سرگئی دالاکیان، سارگیس چیلینداریان، هاملت خموویان، هجین سرگسیان، آنی سرگسیان |
بنیانگذاری | ۲۰۰۹ (به عنوان یک سازمان غیردولتی) ۲۰۱۳/۲۰۱۴ (به عنوان یک حزب سیاسی) |
ستاد | ایروان |
مرام سیاسی | ملیگرایی ارمنی[۱][۲] انقلابی ملی (توصیف خود)[۳] شکاکیت به اروپا ضد اتحادیه اقتصادی اوراسیا[۴] |
هایازن (به ارمنی:Հայազն) یک حزب ناسیونالیستی ارمنی است که بهعنوان یک سازمان مدنی در سال ۲۰۰۹ تأسیس شد.[۵] این حزب در سال ۲۰۱۳ خود را بهعنوان یک حزب سیاسی اعلام کرد و در سال ۲۰۱۴ بهعنوان حزب ثبت شد.[۶]
هایازن مخالفت خود را با احتمال پیوستن ارمنستان در اتحادیه اروپا یا اتحادیه گمرکی اوراسیا (که در آن زمان شامل اتحادیه گمرکی بلاروس، قزاقستان و روسیه بود) اعلام کرده است.[۷] همچنین هایازن از دولت ارمنستان خواسته است که از سیاست همسایگی اتحادیه اروپا خارج شود.[۸]
هایازن مخالف هرگونه شناسایی رسمی جمهوری آرتساخ توسط ارمنستان است. در عوض، هایازن از اتحاد جمهوری آرتساخ بهعنوان بخشی از ارمنستان حمایت میکند و آرتساخ را بهعنوان استان اضافی ارمنستان که در مرزهای جمهوری ارمنستان گسترش یافته میبیند.[۹][۱۰]
در مسائل داخلی، هایازن مخالف دولت سرژ سرکیسیان بود و سیاستهای داخلی و خارجی آن را به ویژه نحوه برخورد آن با مناقشه قرهباغ کوهستانی در قالب گروه مینسک محکوم کرده است.[۱۱] این حزب در همهپرسی قانون اساسی ارمنستان ۲۰۱۵ خواستار رأی «نه» شد.[۱۲]
اگرچه هایازن بهعنوان یک حزب سیاسی ثبت نشده بود و نمیتوانست بهطور قانونی در انتخابات پارلمانی ۲۰۱۲ ارمنستان شرکت کند، این حزب بههرحال از شرکت در انتخابات خودداری کرد.[۱۳] این حزب احزاب اصلی مخالف (حزب فدراسیون انقلابی ارامنه، کنگره ملی ارمنستان، میراث) را بهدلیل عدم حمایت از «مردم» و دولت را بهدلیل تقلبهای انتخاباتی که منجر به تشکیل دولتی غیرقانونی شده، مقصر دانست.[۱۴]
در ژوئن ۲۰۱۱، این حزب شروع به جمعآوری امضا برای اعطای تابعیت به ژیرایر سیفیلیان، فرمانده نظامی ارمنیتبار زاده لبنان در جنگ اول قرهباغ کرد. بیش از ۴۰۰۰ امضا جمعآوری شد.[۱۵] با این حال، رابطه با سیفیلیان زمانی که اعضای هایازن در ۲ سپتامبر ۲۰۱۳ به ورُژهان آوتیسیان حمله کرده، سخنگو و عضو پیشپارلمان ارمنستان را مورد ضرب و شتم قرار دادند، تیره شد.[۱۶] در ۱ سپتامبر ۲۰۱۲، هایازن اعتراضی سازماندهی کرد که در آن تعدادی از اعضای آن پرچم مجارستان را بهعنوان اعتراض به آزادی رامیل صفروف برای آذربایجان به آتش کشیدند.[۱۷] آنها همچنین خواستار استعفای وزیر امور خارجه ادوارد نالبندیان شدند.[۱۸][۱۹]
در ۲۱ مه ۲۰۱۲، هایازن یک راهپیمایی موازی علیه «راهپیمایی تنوع» که توسط جامعه الجیبیتی ارمنستان سازماندهی شده بود، ترتیب داد. این راهپیمایی بهطور ناگهانی متوقف شد زیرا فعالان الجیبیتی از امنیت خود ترسیدند.[۲۰] در ۱۰ اکتبر ۲۰۱۲، هایازن اعتراضی مقابل سفارت آلمان در ایروان برگزار کرد و به نمایش فیلم رژه که دربارهٔ فعالیتهای همجنسگرایان در صربستان بود اعتراض نمود. این حزب اعلام کرد که آنها «تبلیغ فحشا» را تحمل نخواهند کرد.[۲۱] در حین اعتراضات ضد پوتین در ۲ دسامبر ۲۰۱۳، تعدادی از اعضای هایازن به فعالان حقوق همجنسگرایان حمله کرده و خواستند که در حین اعتراضات از پرچم رنگینکمانی استفاده نشود.[۲۲]
در طول بهار ۲۰۱۳، هایازن مخالف سرسخت اجاره زمین در استان سیونیک به چراگاههای ایران بود.[۲۳]
هایازن در اعتراضات ضد دولتی ۲۰۱۳ نقش فعالی ایفا کرد. در ۲ دسامبر ۲۰۱۳، به همراه چندین حزب سیاسی دیگر، آنها به خیابانها آمدند تا از سفر رئیسجمهور روسیه ولادیمیر پوتین به ارمنستان و تصمیم سرژ سارگسیان برای پیوستن به اتحادیه گمرکی بلاروس، قزاقستان و روسیه اعتراض کنند.[۷]
این حزب در انتخابات پارلمانی ارمنستان ۲۰۱۸ شرکت نکرد.
... նորաստեղծ ազգայնական Հայազն կուսակցությունը...