هاینکل هائی ۵۰ | |
---|---|
کاربری | بمبافکن شیرجهایبمبافکن سبکهواگرد شناسایی |
تولیدکننده | هاینکل |
نخستین پرواز | ۱۹۳۱ |
معرفیشده در | ۱۹۳۵ |
بازنشستگی | ۱۹۴۴ |
کاربر اصلی | لوفتوافه |
تعداد ساختهشده | حدود ۹۰ فروند |
هاینکل هائی ۵۰ (به آلمانی: Heinkel He 50) یک هواگرد دوباله تکموتوره دو سرنشین ساخت شرکت هاینکل در آلمان بود. این هواگرد به سفارش نیروی دریایی امپراتوری ژاپن طراحی شد و برای نخستین بار سال ۱۹۳۱ به پرواز درآمد. هائی ۵۰ از سال ۱۹۳۵ به عنوان بمبافکن شیرجهای در لوفتوافه خدمت کرد و کاربرد اندکی هم در جنگ جهانی دوم داشت.
شرکت هاینکل هواگرد دوباله دو سرنشین هائی ۵۰ را به عنوان یک بمبافکن شیرجهای و هواگرد شناسایی سال ۱۹۳۱ به سفارش نیروی دریایی امپراتوری ژاپن طراحی کرد.[۱] هواگرد آبنشین هائی ۵۰آوه (aW) همان سال به پرواز درآمد. متعاقباً گونه خشکیپایه آن با نام هائی ۵۰آاِل (aL) با یک موتور شعاعی بریستول ژوپیتر ۶ پدید آمد.[۲] هائی ۵۰ سال ۱۹۳۲ به وزارت دفاع آلمان عرضه شد.[۱] لوفتوافه این هواگرد را به عنوان بمبافکن شیرجهای آزمایش کرد و به با نام هائی ۵۰اِل (بعدا هائی ۵۰آ) به خدمت پذیرفت. در نقش بمبافکن شیرجهای جایگاه دوم پوشانده و یک مسلسل امگه ۱۷ جلوی هواگرد نصب شد. با این وجود همچنان امکان استفاده از آن به عنوان هواگرد شناسایی دو سرنشین با جایگاه پشتی برای یک دیدهبان و یک مسلسل متحرک امگه ۱۵ برای او، وجود داشت.[۲]
مدل هائی ۵۰ب که هائی ۶۶ نیز نامیده میشود، گونه صادراتی به امپراتوری ژاپن بود. مدلهای هائی ۶۶آش (aCh) و هائی ۶۶بش (bCh) به چین فروخته شدند.[۲]
مجموعاً حدود ۹۰ فروند از هواگرد هائی ۵۰ تولید شد.[۱]
هائی ۵۰آ از سال ۱۹۳۳، در ابتدا برای آموزش، تحویل لوفتوافه شد. این هواگردها سال ۱۹۳۵ نخستین یگان بمبافکن شیرجهای لوفتوافه، گروه هوایی شْوِرین بعداً گروه ۱ جناح ۱۶۲ بمبافکن شیرجهای، را تشکیل دادند. مدتی بعد ۹ اسکادران به آنها مجهز شدند. با پدیداری گونههای جدیدتر هااس ۱۲۳ و یو ۸۷، هواگردهای هائی ۵۰ کنار رفتند.[۲]
بهار سال ۱۹۴۳ هواگردهای هائی ۵۰ از دانشکدههای آموزشی گردآوری و به جبهه شرقی فرستاده شدند تا در اسکادرانهای ۱ و ۲ گروه رزم شبانه ۱۱ استفاده شوند. این هواگردها تا ماه سپتامبر سال ۱۹۴۴ در حال عملیات بودند تا این که کمبود قطعات یدکی آنها را زمینگیر کرد.[۲]
هائی ۵۰آ:[۲]