![]() | |
![]() | |
دادههای بالینی | |
---|---|
AHFS/Drugs.com | Consumer Drug Information |
روش مصرف دارو | تزریق وریدی |
کد ATC | |
وضعیت قانونی | |
وضعیت قانونی |
|
شناسهها | |
| |
شمارهٔ سیایاس | |
پابکم CID | |
کماسپایدر | |
UNII | |
ChEBI | |
ChEMBL | |
دادههای فیزیکی و شیمیایی | |
فرمول شیمیایی | C34H32ClFeN4O4 |
جرم مولی | ۶۵۱٫۹۵ g·mol−1 |
مدل سه بعدی (جیمول) | |
| |
| |
![]() ![]() |
هِمین (haemin؛ فریک کلرید هم) یک پورفیرینِ حاوی آهن با کلر است که میتواند از یک گروه هم، مانند هم بی که در هموگلوبین خون انسان یافت میشود، تشکیل شود.
هِمین در واقع پروتوپورفیرین IX حاوی یک یون فریک (۳+Fe) است که با لیگاند کلرید کوئوردینه شدهاست.
از نظر شیمیایی، تفاوت هِمین با هماتین در یون کوئوردینه شدهاست. در هِمین، یون کوئوردینه شده کلرید است، در حالی که یون کوئوردینه شده در هماتین، هیدروکسید است.[۱] یون آهن در هم، فروس(۲+Fe) است، در حالی که در همین و هماتین، (۳+Fe) است.
هِمین به صورت درونزا در بدن انسان تولید میشود، به عنوان مثال در جریان گردش گلبولهای قرمز قدیمی. این ماده میتواند در نتیجه همولیز یا آسیب عروقی به شکل نامناسب شکل بگیرد. چندین پروتئین در خون انسان به هِمین متصل میشوند، مانند هموپکسین و آلبومین سرم.
هِمین اولین بار در سال ۱۸۵۳ توسط لودویک کارول تایشمن از خون، به شکل متبلور تهیه شد. تایشمن کشف کرد که رنگدانههای خون میتوانند بلورهای میکروسکوپی تشکیل دهند؛ بنابراین، گاهی اوقات بلورهای هِمین به عنوان «بلورهای تایشمن» نیز شناخته میشوند. هانس فیشر نخستین بار هِمین را سنتز کرد، که به خاطر آن در سال ۱۹۳۰ برنده جایزه نوبل شیمی شد.[۲] روش فیشر شامل قرار دادن خون دفیبرینه در معرض محلول سدیم کلرید در استیک اسید است.[۳]
{{cite journal}}
: Check date values in: |access-date=
و |archive-date=
(help)