هنس وگنر امایای | |
---|---|
زادهٔ | ۲ آوریل ۱۹۱۴ تندر، پروس، امپراتوری آلمان |
درگذشت | ۲۶ ژانویهٔ ۲۰۰۷ (۹۲ سال) کپنهاگ، دانمارک |
آرامگاه | گورستان ماریهبیرگ |
ملیت | آلمان- دانمارک |
تحصیلات | مؤسسه فنآوری مدرسه طراحی دانمارک |
شناختهشده برای | طراحی صندلی |
سبک | مدرن دانمارکی |
جنبش | نوگرایی |
همسر(ها) | اینگا هلبو (ازدواج: ۱۹۴۰ میلادی) |
فرزندان | ماریان وگنر سورنسن ایوا وگنر |
جایزه(ها) | جایزه لونینگ (۱۹۵۱) جایزه بزرگ از سهسالانه نهم میلان (۱۹۵۱) مدال طلای سهسالانه میلان (۱۹۵۶) مدال اکرسبرگ (۱۹۵۶) استناد به شایستگی از مؤسسه پرت (۱۹۶۱) مدال شاهزاده یوجین (۱۹۶۱) ایآیدی جایزه طراحی (۱۹۶۱)[۱] طراحان سلطنتی برای صنعت (۱۹۶۹) دیپلم همکاری ترییناله دی میلانو (۱۹۷۳) جایزه مبلمان دانمارکی (۱۹۸۰) مدال سی. اف. هانسن (۱۹۸۲) جایزه سالانه شورای طراحی دانمارک (۱۹۸۷)[۲] هشتمین جایزه بینالمللی طراحی (۱۹۹۷)[۳] |
هنس یورگنسن وگنر (به دانمارکی: Hans Jørgensen Wegner)؛ (زادۀ ۲ آوریل ۱۹۱۴ میلادی – درگذشتۀ ۲۶ ژانویه ۲۰۰۷ میلادی) یک طراح مبلمان اهل دانمارک بود.[۴] کار او، همراه با تلاش هماهنگ چند تن از سازندگانش،[۵] به محبوبیت بینالمللی طراحی دانمارکی در اواسط قرن کمک کرد. سبک او اغلب به عنوان کارکرد ارگانیک، یک مکتب مدرنیستی با تأکید بر عملکرد توصیف میشود. این مکتب فکری عمدتاً در کشورهای اسکاندیناوی با مشارکت پوئل هنینگسن، آلوار آلتو و آرنه یاکوبسن پدید آمد.[۶]
وگنر به دلیل کار زیادش در طراحی صندلی به عنوان «پادشاه صندلیها» شناخته شده است.[۷] او در طول زندگی خود بیش از ۵۰۰ صندلی مختلف را طراحی کرد که بیش از ۱۰۰ عدد از آنها به تولید انبوه رسید و بسیاری از آنها به نمادهای طراحی شناخته شده تبدیل شدند.[۸]
«اگر فقط میتوانستید فقط یک صندلی خوب در زندگی خود طراحی کنید … اما به سادگی نمیتوانید.»[۷]
— هنس وگنر
وگنر در طول زندگی خود چندین جایزۀ بزرگ طراحی دریافت کرد، از جایزۀ لونینگ در سال ۱۹۵۱ میلادی و جایزۀ بزرگ سهسالانه میلان در همان سال، تا مدال شاهزاده یوجین در سوئد و مدال اکرسبرگ دانمارکی.[۹] در سال ۱۹۶۹ میلادی، او به عنوان طراح افتخاری سلطنتی برای صنعت توسط انجمن سلطنتی هنر در لندن انتخاب شد.
{{cite web}}
: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)