هوانوردی عمومی

هوانوردی عمومی در فرودگاه هلسینکی-مالمی فنلاند

هوانوردی عمومی عبارتی کلی برای تمام انواع هوانوردی غیرنظامی به غیر از حمل و نقل هوایی برنامه‌ریزی شده و پروازهای برنامه‌ریزی نشده با هدف کسب درآمد یا پاداش است.[۱] در پروازهای هوانوردی عمومی از گلایدر و پاور پاراشوت تا جت تجاری استفاده می‌شود. بخش عمده‌ای از پروازهای انجام شده در جهان شامل هوانوردی شده و بسیاری از فرودگاه‌های جهان به این کار اختصاص داده می‌شوند.[۲] هوانوردی عمومی شامل بازه بزرگی از فعالیت‌های هوایی تجاری و غیر تجاری می‌شود.[۳]

در جهان

[ویرایش]
هواپیمای هوانوردی عمومی در فرودگاه کاتسوولد

اروپا

[ویرایش]

آژانس ایمنی هوانوردی اروپا در سال ۲۰۰۳ به منظور سامان دهی متمرکز پروازها در مرز هوایی اتحادیه اروپا تأسیس و مسئول تأیید صلاحیت پرواز و مقررات زیست‌محیطی شد.[۴]

باند هوانوردی عمومی در فرودگاه بین‌المللی رالی-دورهام

بریتانیا

[ویرایش]

تعداد ۲۱۰۰۰ هواپیمای غیرنظامی در بریتانیا ثبت شده‌اند[۵] که %۹۶ آن‌ها برای هوانوردی عمومی به کار می‌روند و سالانه ۱/۲۵ تا ۱/۳۵ میلیون ساعت پرواز با آن‌ها انجام می‌شود. تعداد ۲۸۰۰۰ نفر دارای گواهینامه خلبانی شخصی و ۱۰۰۰۰ نفر دارای گواهینامه پرواز با گلایدر هستند. بعضی از ۱۹۰۰۰ خلبانی که دارای گواهی حرفه‌ای پرواز هستند نیز جزء هوانوردان عمومی حساب می‌شوند. ۱۸۰۰ فرودگاه یا باند یا پروازگاه برای هواپیماهای هوانوردی عمومی وجود دارد که اندازه آن‌ها از فرودگاه داخلی بزرگ تا طول یک مزرعه کوچ متغیر است.

مقررات هوانوردی عمومی در بریتانیا توسط سازمان نظارت و ارزیابی شرکت‌ها و خطوط هواپیمایی کشوری بریتانیا وضع می‌شود. اگرچه افراد وضع‌کننده این قوانین به صورت دائم با آژانس ایمنی هوانوردی اروپا در ارتباط هستند. تمرکز اصلی بر استانداردهای صلاحیت پرواز و گواهینامه است که هدف آن‌ها دستیابی به استاندار ایمنی بالا است.

آمریکای شمالی

[ویرایش]

هوانوردی عمومی در آمریکای شمالی بسیار پر طرفدار است. در این کشور ۶۳۰۰ فرودگاه (۵۲۰۰ فرودگاه در آمریکا و ۱۰۰۰ فرودگاه در کانادا[۶]) برای هوانوردی عمومی وجود دارد. در مقایسه، تنها ۵۶۰ فرودگاه برای پروازهای برنامه‌ریزی شده تجاری وجود دارد.[۷] بر اساس آمار اتحادیه خلبانان و دارندگان هواپیما هوانوردی عمومی تولیدکننده بیش از %۱ از تولید ناخالص داخلی آمریکا است و ایجادکننده ۱/۳ میلیون شغل در زمینه‌های خدمات حرفه‌ای و ساخت است.[۸]

مقررات و امنیت

[ویرایش]

بسیاری از کشورها حق نظارت بر رفت‌وآمدهای هوایی بر کلیه هوانوردی غیرنظامی خارج از مرز هوایی خود که عضو سازمان بین‌المللی هوانوردی کشوری (ایکائو) هستند را دارند. نمونه‌ای از این سازمان‌ها شامل اداره هوانوردی فدرال آمریکا، سازمان نظارت و ارزیابی شرکت‌ها و خطوط هواپیمایی کشوری بریتانیا، اداره هوانوردی فدرال (آلمان)، دفتر فدرال هوانوردی غیرنظامی در سوئیس، ترانسپورت کانادا، اداره ایمنی هوانوردی غیرنظامی در استرالیا، ریاست عمومی هوانوردی غیرنظامی در هند و سازمان هواپیمایی کشوری در ایران هستند.

براساس آمار انجمن ایمنی حمل و نقل آمریکا در سال ۲۰۰۵ (به غیر از هوانوردی چارتر) در هر ۱۰۰٬۰۰۰ ساعت پرواز ۱/۳۱ (یا ۰/۰۱۶ نفر در هر پرواز) نفر کشته شده‌اند.[۹] در کانادا به ازای هر ۱۰۰۰ هواپیمای تفریحی، ۰/۷ نفر و به ازای هر ۱۰۰٬۰۰۰ ساعت پرواز تجاری ۱/۱ نفر کشته شده‌اند.[۱۰] بسیاری از خلبانان با تجربه هوانوردی عمومی، پرواز ایمن‌تری دارند. اگرچه ارتباط بین ساعت‌های پرواز، تکرار و نرخ سوانح پیچیده و برآورد آن سخت است.[۱۱][۱۲][۱۳]

پانویس

[ویرایش]
  1. ↑ "Glossary". ترانسپورت کانادا. 14 March 2012. Retrieved 19 December 2016.
  2. ↑ iaopa.org, "What is GA?" بایگانی‌شده در ۲۰ دسامبر ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine. Retrieved 17 November 2012
  3. ↑ Crane, Dale: Dictionary of Aeronautical Terms, third edition, pp. 238–239. Aviation Supplies & Academics, 1997. ISBN 1-56027-287-2
  4. ↑ "5". Strategic Review of General Aviation in the UK (PDF). Civil Aviation Authority (United Kingdom). July 2006. pp. 52–53, paras. 5.18–5.24. Archived from the original (PDF) on 25 May 2017. Retrieved 19 December 2016.
  5. ↑ "UK Registered Aircraft January 2010" (PDF). سازمان نظارت و ارزیابی شرکت‌ها و خطوط هواپیمایی کشوری بریتانیا. Archived from the original (PDF) on 25 May 2017. Retrieved 19 December 2016.
  6. ↑ Nav Canada: Canada Flight Supplement - Canada and North Atlantic Terminal and Enroute Data Nav Canada, 2010.
  7. ↑ FAA Administrator's Fact Book (PDF). U.S. Department of Transportation. March 2010. p. 16.
  8. ↑ AOPA USA's General Aviation website بایگانی‌شده در ۱۶ اوت ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine.
  9. ↑ "NTSB accident rates by flying category" (PDF). Ntsb.gov. Retrieved 19 December 2016.
  10. ↑ "Aviation Safety Program Manual for the Civil Aviation Directorate". Tc.gc.ca. 2015-12-31. Retrieved 19 December 2016.
  11. ↑ Knecht, WR (2012). DOT/FAA/AM-12/15 "Predicting general aviation accident frequency from pilot total flight hours" (Technical Report). Washington, D.C. : Federal Aviation Administration.
  12. ↑ Knecht, WR (2015). "The 'killing zone' revisited: Serial nonlinearities predict general aviation accident rates from pilot total flight hours". Accident Analysis & Prevention, 60, 50–56.
  13. ↑ Knecht, WR (2015). DOT/FAA/AM-15/3 "Predicting accident rates from general aviation pilot total flight hours" (Technical Report). Washington, D.C. : Federal Aviation Administration.

منابع

[ویرایش]