وقت‌شناسی

وقت‌شناسی توانایی تمام‌کردن کار یا انجام وظیفه، در زمان یا پیش از زمان تعیین‌شده برای آن کار است.^[۱]

وقت‌شناس

«وقت‌شناس» در ادبیات فارسی به معنی وقت شناسنده، موقع شناس، کسی که زمان و موقع هر کاری را می‌شناسد و مقابل وقت‌ناشناس و وقت‌نشناس آمده‌است:

به سمع خواجه‌رسان ای ندیم وقت‌شناس
به خلوتی که در او اجنبی صبا باشد
(حافظ)

به ستاره‌شناس، دانشمند هیئت و کسی که دم را غنیمت داند (ابن الوقت یا بندۀ دم) هم وقت‌شناس گفته‌شده‌است:

بیا که وقت‌شناسان دو کون بفروشند
به یک پیاله می صاف و صحبت صنمی
(حافظ)^[۲]

جستارهای وابسته

• آداب
• دم‌غنیمت‌شمری

منابع

1. مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Punctuality». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۰ ژوئیه ۲۰۱۲.
2. علی‌اکبر دهخدا و دیگران، «وقت شناس» در لغت‌نامهٔ دهخدا (بازبینی شده در ۱۰ ژوئیه ۲۰۱۲).

پیوند به بیرون

• Kaushik Basu, Jörgen W. Weibull. "MIT Department of Economics Working Paper No. 02-26: وقت‌شناسی: A Cultural Trait as Equilibrium". بخش اقتصاد ام‌آی‌تی.
• M. Brahimi, D.J. Worthington (September 1991). "Queueing Models for Out-Patient Appointment Systems – A Case Study". The Journal of the Operational Research Society. 42 (9): 733–746. ISSN 0160-5682. JSTOR 2583656.
• Andrew Chamberlain. "The economics of punctuality". The Idea Shop. Archived from the original on 16 July 2011. Retrieved 10 July 2012.
• Marcelo Pisarro, Nerds All Star, Revista Ñ, Diario Clarín, 9 de junio de 2008. "No perdamos la puntualidad" (اسپانیایی)
• Haddon Field. "وقت‌شناسی در ژاپن". Sound of Waves.