ویروس آبله میمون

ویروس آبلهٔ میمون
طبقه‌بندی ویروس‌ها e
Missing taxonomy template (fix): ارتوپاکس‌ویروس
گونه:
ویروس آبلهٔ میمون

ویروس آبلهٔ میمون (انگلیسی: Monkeypox virus; MPV یا MPXV) یک ویروس زئونوز دو رشته‌ای دی‌ان‌ای گونه‌ای از سردهٔ ارتوپاکس‌ویروس در تیرهٔ پاکس‌ویریده است. این ویروس یکی از ارتوپاکس‌های انسانی است که شامل ویروس‌های آبله، آبلهٔ گاوی و واکسینیا است. این ویروس پیش‌گونهٔ مستقیم ویروس واریولا، که باعث آبله می‌شود، نیست. ویروس آبلهٔ میمون بیماری شبیه آبله را ایجاد می‌کند، اما با بثورات خفیف‌تر، میزان مرگ و میر کمتری دارد.[۱][۲][۳]

تنوع در حدت ویروس در جدایه‌هایی از آفریقای مرکزی مشاهده شده‌است که در آن سویه‌ها بدخیم‌تر از آن‌هایی هستند که از غرب آفریقا می‌آیند.[۱] این دو منطقه دارای کلادهای مجزای ویروس هستند که به آن‌ها حوزهٔ کنگو و کلادهای غرب آفریقا گفته می‌شود.

مخزن

[ویرایش]

آبلهٔ میمون توسط جانورانی از جمله پستانداران حمل می‌شود. اولین بار توسط پربن فون مگنوس در کپنهاگ، دانمارک در سال ۱۹۵۸ در میمون مکاک دم‌دراز که به عنوان حیوانات آزمایشگاهی استفاده می‌شدند، شناسایی شد. شیوع سال ۲۰۰۳ در ایالات متحده در سگ‌های دشتی که از یک موش کیسه‌ای وارداتی گامبیایی آلوده شده بودند ردیابی شد.

ویروس آبلهٔ میمون باعث ایجاد این بیماری در پستانداران و سایر جانوران می‌شود. این ویروس عمدتاً در مناطق جنگل‌های بارانی استوایی مرکز و غرب آفریقا یافت می‌شود.

انتقال

[ویرایش]

این ویروس می‌تواند هم از حیوان به انسان و هم از انسان به انسان سرایت کند. عفونت از حیوان به انسان می‌تواند از طریق گاز گرفتن حیوان یا تماس مستقیم با مایعات بدن حیوان آلوده رخ دهد. ویروس می‌تواند از طریق تنفس قطرات و تماس با فومایت‌ها (سطوح قابل لمس) از مایعات بدن فرد آلوده از انسان به انسان دیگر سرایت کند. دوره نهفتگی بین ۱۰ تا ۱۴ روز است. علائم پرودرومال شامل تورم غدد لنفاوی، درد عضلانی، سردرد، تب، قبل از ظهور بثورات است.[۴]

همه‌گیرشناسی

[ویرایش]

این ویروس عمدتاً در جنگل‌های گرمسیری آفریقای مرکزی و غرب آفریقا یافت می‌شود. اولین بار در سال ۱۹۵۸ در میمون‌ها و در سال ۱۹۷۰ در انسان کشف شد. بین سال‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۶، بیش از ۴۰۰ مورد در انسان گزارش شده‌است. شیوع‌های ویروسی کوچک با نرخ مرگ و میر در محدوده ۱۰ درصد و میزان آلودگی ثانویهٔ انسان به انسان تقریباً به همان میزان به‌طور معمول در مرکز و غرب آفریقای استوایی رخ می‌دهد.[۵] تصور می‌شود که راه اصلی عفونت، تماس با جانوار آلوده یا مایعات بدن آن‌ها باشد.[۵] اولین شیوع گزارش شده در ایالات متحده در سال ۲۰۰۳ در ایالت‌های غرب میانه ایلینوی، ایندیانا و ویسکانسین، با یک مورد در نیوجرسی رخ داد و هیچ مرگ‌ومیری گزارش نشد.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Breman JG, Kalisa R, Steniowski MV, Zanotto E, Gromyko AI, Arita I (1980). "Human monkeypox, 1970-79". Bull World Health Organ. 58 (2): 165–182. PMC 2395797. PMID 6249508.
  2. ↑ Alkhalil Abdulnaser; Hammamieh Rasha; Hardick Justin; Ichou Mohamed A; Jett Marti; Ibrahim Sofi (2010). "Gene expression profiling of monkeypox virus-infected cells reveals novel interfaces for host-virus interactions". Virology Journal. 7: 173. doi:10.1186/1743-422X-7-173. PMC 2920256. PMID 20667104.
  3. ↑ Shchelkunov SN, Totmenin AV, Safronov PF, Mikheev MV, Gutorov VV, Ryazankina OI, Petrov NA, Babkin IV, Uvarova EA, Sandakhchiev LS, et al. (2002). "Analysis of the monkeypox virus genome". Virology. 297 (2): 172–194. doi:10.1006/viro.2002.1446. PMID 12083817.
  4. ↑ "CDC | Questions and Answers About Monkeypox". Cdc.gov. Retrieved 2013-06-15.
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ Meyer, H.; Mathilde Perrichot; Markus Stemmler; Petra Emmerich; Herbert Schmitz; Francis Varaine; Robert Shungu; Florimond Tshioko; Pierre Formenty (2002). "Outbreaks of Disease Suspected of Being Due to Human Monkeypox Virus Infection in the Democratic Republic of Congo in 2001". Journal of Clinical Microbiology. 40 (8): 2919–2921. doi:10.1128/JCM.40.8.2919-2921.2002. PMC 120683. PMID 12149352.

پیوند به بیرون

[ویرایش]