ویروس نقص ایمنی میمونی

ویروس نقص ایمنی میمونی
طبقه‌بندی ویروس‌ها
Group: گروه ۶ (ویروس پسگرد)م
تیره: ویروس پسگرد
سرده: ویروس آهسته‌گستر
گونه: ویروس نقص ایمنی میمونی

ویروس‌های نقص ایمنی میمونی (به انگلیسی: Simian immunodeficiency viruses یا SIV) رتروویروس‌هایی هستند که قادرند حداقل ۴۵ گونه از نخستی‌سانان آفریقایی را مبتلا کنند.[۱][۲]

ویروس SIV در واقع عامل به وجود آمدن ویروس HIV بوده‌است که خود به دو نوع HIV-1 و HIV-2 تقسیم می‌شود. به نظر می‌رسد که هر دو ویروس HIV-1 و HIV-2 در اصل متعلق به نخستی‌سانان مرکز آفریقا بوده و در اوایل قرن بیست به بدن انسان منتقل شده‌اند. ویروس HIV-1 در اصل متعلق به مناطق جنوبی کامرون و تکامل یافتهٔ ویروس نقص ایمنی میمونی که در میان شامپانزه‌های وحشی شیوع دارد، بوده‌است.[۳][۴] همچنین ویروس HIV-2 تکامل یافتهٔ ویروس SIV میان گونه‌ای میمون به نام منگابی دودی بوده‌است که در غرب آفریقا (از جنوب سنگال تا غرب ساحل عاج) زندگی می‌کرده‌است. میمون‌های جهان جدید مانند میمون‌های شب نسبت به ویروس HIV-1 مقاوم هستند و این احتمالاً به دلیل یک نوع ژن پیوندی دو گونهٔ مقاوم ویروس در آن‌ها است.[۵]

مدارکی موجود است که نشان می‌دهد انسان‌هایی که در شکار یا فروش حیوانات دخالت داشتند دچار ویروس SIV شده‌اند.[۶] اگرچه SIV ویروس ضعیفی است که سیستم دفاعی بدن انسان با آن مقابله می‌کند و بیش از چند هفته در بدن انسان باقی نمی‌ماند، اما انتقال سریع و متوالی آن بین انسان‌های مختلف زمان کافی را به این ویروس برای تبدیل آن به اچ‌آی‌وی می‌دهد.[۷] علاوه بر این، با توجه به نرخ پایین انتقال فرد به فرد بیماری، SIV فقط می‌تواند از طریق تعداد زیادی افراد در معرض خطر پخش شود که باور بر این است که تا قبل از قرن بیستم چنین جمعیتی وجود نداشته‌است.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ Peeters, M. (2001). "Genetic Diversity of Lentiviruses in Non-Human Primates". AIDS Reviews. ۳: ۳–۱۰. Retrieved 2010-09-19. {{cite journal}}: Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (help)[پیوند مرده]
  2. ↑ Peeters, M.; Courgnaud, V. (2002). "Overview of Primate Lentiviruses and their Evolution in Non-human Primates in Africa" (PDF). In C. Kuiken, B. Foley, E. Freed, B. Hahn, B. Korber, P. A. Marx, F. E. McCutchan, J. W. Mellors, and S. Wolinsky (ed.). HIV sequence compendium. Los Alamos, NM: Theoretical Biology and Biophysics Group, Los Alamos National Laboratory. pp. ۲–۲۳. Retrieved 2010-09-19 {{cite book}}: Missing or empty |title= (help)نگهداری CS1: پست اسکریپت (link) نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست ویراستاران (link)
  3. ↑ Gao, F.; Bailes, E.; Robertson, D. L.; Chen, Y.; Rodenburg, C. M.; Michael, S. F.; Cummins, L. B.; Arthur, L. O.; Peeters, M. (1999-02-04). "Origin of HIV-1 in the chimpanzee Pan troglodytes troglodytes". Nature. 397 (6718): 436–441. doi:10.1038/17130. ISSN 0028-0836. PMID 9989410.
  4. ↑ Keele, Brandon F.; Van Heuverswyn, Fran; Li, Yingying; Bailes, Elizabeth; Takehisa, Jun; Santiago, Mario L.; Bibollet-Ruche, Frederic; Chen, Yalu; Wain, Louise V. (2006-07-28). "Chimpanzee reservoirs of pandemic and nonpandemic HIV-1". Science (New York, N.Y.). 313 (5786): 523–526. doi:10.1126/science.1126531. ISSN 1095-9203. PMC 2442710. PMID 16728595.
  5. ↑ Goodier, J. ، and Kazazian, H. (2008). "Retrotransposons Revisited: The Restraint and Rehabilitation of Parasites". Cell (به انگلیسی). ۱۳۵ (۱): ۲۳–۳۵. doi:10.1016/j.cell.2008.09.022. PMID 18854152.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)(subscription required)
  6. ↑ Kalish, Marcia L.; Wolfe, Nathan D.; Ndongmo, Clement B.; McNicholl, Janet; Robbins, Kenneth E.; Aidoo, Michael; Fonjungo, Peter N.; Alemnji, George; Zeh, Clement (Fall 2005). "Central African hunters exposed to simian immunodeficiency virus". Emerging Infectious Diseases. 11 (12): 1928–1930. doi:10.3201/eid1112.050394. ISSN 1080-6040. PMC 3367631. PMID 16485481.
  7. ↑ Marx, P. A.; Alcabes, P. G.; Drucker, E. (2001-06-29). "Serial human passage of simian immunodeficiency virus by unsterile injections and the emergence of epidemic human immunodeficiency virus in Africa". Philosophical Transactions of the Royal Society of London. Series B, Biological Sciences. 356 (1410): 911–920. doi:10.1098/rstb.2001.0867. ISSN 0962-8436. PMC 1088484. PMID 11405938.