ویلیام تورنتون ماستارد | |
---|---|
زادهٔ | ۸ اوت ۱۹۱۴ |
درگذشت | ۱۱ دسامبر ۱۹۸۷ (۷۳ سال) |
علت مرگ | سکته قلبی[۱] |
ملیت | کانادایی |
محل تحصیل | دانشگاه تورنتو |
پیشه(ها) | پزشک و جراحی قلب |
کارفرما | بیمارستان کودکان ناخوش |
شناختهشده برای | متخصص جراحی قلب بیماریهای مادرزادی قلب کودکان |
همسر | الیس هاو (ازدواج: ۱۹۴۱) |
فرزندان | ۷ فرزند[۱] |
ویلیام تورنتون ماستارد (انگلیسی: William Thornton Mustard؛ ۸ اوت ۱۹۱۴ – ۱۱ دسامبر ۱۹۸۷) پزشک، و متخصص جراحی قلب اهل کانادا بود. در سال ۱۹۴۹، او یکی از نخستین کسانی بود که عمل جراحی قلب باز را با استفاده از پمپ مکانیکی قلب و ریه بیولوژیکی بر روی یک سگ در «مؤسسه بنتینگ» انجام داد. او دو شیوهٔ جراحی به نام خودش ابداع نمود: «عمل جراحی ماستارد» در ارتوپدی که جهت کمک به استفاده از مفصل ران در افراد مبتلا به فلج اطفال بهکار میرود و «روش جراحی قلبی-عروقی ماستارد» برای کمک به اصلاح مشکلات قلبی در «سندرم کودک آبی» که هزاران کودک را تاکنون در سراسر جهان نجات دادهاست.[۲] او همچنین اولین کسی بود که در سال ۱۹۵۳ میلادی، ناهنجاری شریان کرونر چپ از شریان ریوی را با استفاده از روش آناستاموز انتها-به-انتهای شریان کاروتید چپ درمان کرد.[۳]
او در سال ۱۹۳۷ مدرک دکترای پزشکی خود را از دانشگاه تورنتو دریافت داشت[۲][۴] و دوران کارورزی عمومی خود را در بیمارستان عمومی تورنتو و کارورزی جراحی را در بیمارستان کودکان ناخوش گذراند. او یک دورهٔ فوقتخصصی هم در زمینه جراحی ارتوپدی در نیویورک گذراند و سپس دورههای آموزشی جراحی عمومی، جراحی قفسهٔ سینه و جراحی مغز و اعصاب را در تورنتو تکمیل کرد.[۱] وی به مدت ۱ ماه نیز یک دورهٔ آموزشی با آلفرد بلالک در بالتیمور گذراند.
وی در جریان جنگ جهانی دوم در «سپاه پزشکی ارتش سلطنتی کانادا» گذراند و در آنجا روشی ابداع کرد که به جای قطع کردن اندام بیمارانی که دچار آسیب شدید شریانی هستند، اندام را درمان و حفظ نمود.
وی همچنین برندهٔ جوایزی همچون نشان امپراتوری بریتانیا، جایزه گاردینر و «نشان شایستگی کانادا»[۵] شدهاست. نام او در فهرست «تالار مشاهیر پزشکی کانادا» جای دارد.[۶]