ویلیام دویت الکساندر

ویلیام دویت الکساندر
به همراه خانوادهٔ خود در دههٔ ۱۸۸۰ میلادی
زادهٔ۲ آوریل ۱۸۳۳
هونولولو، هاوایی
درگذشت۲۱ فوریهٔ ۱۹۱۳ (۷۹ سال)
پیشه(ها)آموزگار، نقشه‌بردار
همسرابیگیل شارلوت بالدوین
فرزندانAgnes Baldwin Alexander
+ 4 نفر دیگر
والدینWilliam Alexander
مری مک کینی

ویلیام دیویت الکساندر (۲ آوریل ۱۸۳۳ – ۲۱ فوریه ۱۹۱۳) آموزگار، نویسنده و زبان‌شناس در پادشاهی هاوایی و جمهوری هاوایی بود. وی سپس نقشه‌هایی را برای منطقه هاوایی به وجود آورد.

اوایل زندگی

[ویرایش]

اسکندر در ۲ آوریل ۱۸۳۳ در هونولولو متولد شد. پدر وی مبلغی به نان ویلیام پترسون الکساندر و مادرش مری آن مک کینی بود. نام وی را از نام ویلیام ردکلیف دوویت (۱۷۶۷–۱۸۶۷) کشیش پروتستان مادر او گرفتند، که مادر و برادرش ادموند مک کینی را متقاعد کرد تا آن‌ها نیز مبلغ شوند.[۱] وی در سال ۱۸۴۹ از مدرسه پوناهو فارغ‌التحصیل شد و برای ثبت نام در ییل به نیوانگلند سفر کرد. وی در سال ۱۸۵۵ به عنوان سالوتاتوریان، استاد هنر شد و در سال ۱۸۵۸ از ییل مدرک کارشناسی دریافت کرد[۲] و عضوی از محفل مخفی جمجمه و استخوان بود. او به هاوایی بازگشت و به عنوان استاد یونان و تاریخ به عضویت هیئت علمی مدرسه پوناهو درآمد. وی در سال ۱۸۶۱ با ابیگل شارلوت بالدوین (۱۹۱۳–۱۸۳۳)، دختر مبلغی به نام دویت بالدوین ازدواج کرد. وی در تابستان ۱۸۶۴ چهارمین رئیس‌جمهور پوناهو (که آن زمان کالج اواهو نامیده می‌شد) و جایگزین سیروس تی میلز شد. سپس میلز و همسرش سوزان تولمان، کالج میلز را تأسیس کردند.[۳]

خانواده و مرگ

[ویرایش]

ییل در سال ۱۹۰۳ به وی دکترای افتخاری دکترای حقوق اعطا کرد.[۲] وی در ۲۱ فوریه ۱۹۱۳ در مرکز پزشکی ملکه در هونولولو درگذشت. او و همسرش در قبرستان کلیسای کاوائیاهائو، آن سوی خیابانی که محل تولد وی است، به خاک سپرده شده‌اند.[۴] دختر ماری شارلوت الکساندر (۱۸۷۴–۱۹۶۱) شرح حال پدربزرگ‌هایش و تاریخچه هاوایی را نوشت.[۵][۶][۷] دختر اگنس بالدوین الکساندر (۱۹۷۱–۱۸۷۵) پیرو آیین بهائی و نویسنده شد.[۸] او زبان اسپرانتو را آموخت[۹] و به ژاپن نقل مکان کرد.[۱۰] پسران وی ویلیام داگلاس الکساندر (۱۸۶۱–۱۹۳۶)، آرتور چمبرز الکساندر (۱۸۶۳–۱۹۵۴) و هنری ادوارد منسفیلد الکساندر (۱۰ ژوئن ۱۸۶۸–۲۲ اوت ۱۹۰۰) هستند. ویلیام داگلاس (گاهی اوقات به نام WD الکساندر جونیور نیز شناخته می‌شود)، در طول زلزله سان فرانسیسکو در سال ۱۹۰۶ در سان فرانسیسکو بود. او فقط با چند کاغذ مهم که در کتش پر شده بود زنده ماند.[۱۱] آرتور استاد فیزیک در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی شد و کتاب درسی خود را نوشت.[۱۲]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ The Centennial Memorial of the Presbytery of Carlisle: Biographical. Meyers Printers and Publishing House. 1889. p. 444.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Yale University (1915). Obituary record of graduates of Yale University. The University. pp. 376–378.
  3. ↑ "The History of Punahou". Punahou school web site. Archived from the original on May 27, 2010. Retrieved 2010-04-28.
  4. ↑ William Disbro (November 6, 2001). "Mission Houses Cemetery, Honolulu, Hawaii". US Genweb archives. Archived from the original on March 2, 2013. Retrieved 2010-04-29.
  5. ↑ Mary Charlotte Alexander (1953). Dr. Baldwin of Lahaina. M.C. Alexander.
  6. ↑ Mary Charlotte Alexander (1934). William Patterson Alexander in Kentucky, the Marquesas, Hawaii. Yale university press.
  7. ↑ Mary Charlotte Alexander (1912). The story of Hawaii. M.C. Alexander.
  8. ↑ Agnes Baldwin Alexander (1974). Forty years of the Baha'i cause in Hawaii: 1902-1942. The National Spiritual Assembly of the Baha'is of the Hawaiian Islands.
  9. ↑ Agnes B. Alexander (October 1917). "The New Education—A Universal Language". The Friend. Vol. LXXV, no. 10. p. 228.
  10. ↑ Agnes Baldwin Alexander, Thomas Linard (ed.), "An account of how I became a Baha'i and my stays in Paris in 1901 and 1937", Michigan State University web site, archived from the original on July 20, 2011, retrieved 2010-04-29
  11. ↑ William Douglas Alexander (May 16, 1906). "William Douglas Alexander letter to his sister, Mary C. Alexander". The 1906 San Francisco Earthquake and Fire Digital Collection.
  12. ↑ Arthur Chambers Alexander (1901) [1897]. An elementary course in experimental physics (4 ed.). University of California.

پیوند به بیرون

[ویرایش]