ویکتورس آراس

ویکتورس آراس
زادهٔ۱۳ ژانویهٔ ۱۹۱۰
بالدون، امپراتوری روسیه
درگذشت۱۳ ژانویهٔ ۱۹۸۸ (۷۸ سال)
کاسل، آلمان غربی
شناخته‌شده
برای		فرمانده آراس کوماندو

ویکتورس آراس (۱۳ ژانویهٔ ۱۹۱۰ – ۱۳ ژانویهٔ ۱۹۸۸) از همدستان لتونیایی آلمان نازی و افسران اس‌اس و از جمله عاملان هولوکاست بود که در جریان اشغال لتونی و بلاروس توسط آلمان به عنوان رهبر آراس کوماندو فعالیت می‌کرد. نیروهای آراس کوماندو نزدیک به نیمی از یهودیان لتونی را به قتل رساندند.[۱]

در جریان جنگ جهانی دوم

[ویرایش]

در ۲ ژوئیه ۱۹۴۱، فرانتس اشتالکر در جریان یک کنفرانس به اطلاع آراس رساند که نیاز است تا واحد تحت فرماندهی وی اقدام به راه‌اندازی پوگرومی کند که قرار بود خودجوش به نظر برسد.[۲] در ۴ ژوئیه، رهبری آلمان دست «گروه امنیتی آراس» را، که عموماً به آن آراس کوماندو یا آراس زوندرکوماندو (نیروی ویژه آراس) گفته می‌شد، برای کشتار باز گذاشت. در همان روز، آلمانی‌ها آگهی‌های تبلیغاتی برای استخدام را در روزنامه لتونیایی زبان Tēvija (به لتونیایی: سرزمین پدری) چاپ کردند و در آن از «همه وطن‌دوستان لتونیایی شامل دانشجویان، نظامیان، پلیس‌ها، و غیرنظامیان که آماده پاکسازی کشورمان از عناصر نامطلوب هستند» درخواست شده بود در دفتر گروه امنیتی آراس در خیابان ۱۹ والدمارا نام‌نویسی کنند.[۳] در ۴ ژوئیه، آراس و یارانش حدود ۲۰ یهودی را که نتوانسته بودند پیش از ورود آلمانی‌های اقدام به ترک محل زندگی خود کنند، در کنیسه ریگا در خیابان گوگوشا به دام انداختند. این یهودیان در حالی که نارنجک دستی از پنجره‌ها به درون کنیسه پرتاب می‌شد، در آنجا زنده سوختند. آراس کوماندو متشکل از ۵۰۰–۱۵۰۰ داوطلب بود. این واحد تقریباً ۲۶۰۰۰ نفر را ابتدا در لتونی و سپس در بلاروس به قتل رساند. آراس در ۱۹۴۲ به درجه سرگردی پلیس و در ۱۹۴۳ به اس‌اس-اشتورمبانفورر ارتقا پیدا کرد.[۱] هربرتس کوکورس، خلبان سابق لتونیایی، از جمله دستیاران آراس بود. آراس کماندو به ویژه به دلیل رفتار بدی که با زنان داشتند، مشهور بودند. ویکتورس آراس خود در جریان جنگ به یک زن یهودی به نام زلما شپشلوویتز تجاوز کرد. شهادت زلما بعدها نقش مهمی در دادگاه‌های جنایتکاران جنگی داشت.[۴]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ (به آلمانی) Klee, Das Personenlexicon zum Dritten Reich, at page 18
  2. ↑ Angrick, Andrej; Klein, Peter (2009). The "Final Solution" in Riga: Exploitation and Annihilation, 1941-1944. Volume 14 of Studies on War and Genocide. pp. 65–70. ISBN 978-1-84545-608-5.
  3. ↑ (به لتونیایی) Zeitung "Tēvija" vom 4.7.1941 بایگانی‌شده در ۱۵ مارس ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine
  4. ↑ Museum, Riga Ghetto. "The Riga Ghetto and Latvian Holocaust Museum". Riga. Retrieved 22 April 2018.
آیکون خرد

این یک مقالهٔ خرد موضوع‌های نظامی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.