پالمارس

Quilombo dos Palmares or Angola Janga
کویلومبوی پالمارس
۱۶۰۵–۱۶۹۴
آلاگواس، نایب‌الملک‌نشین پرنامبوکو، در برزیل امروزی «کویلومبوی پالمارس»
آلاگواس، نایب‌الملک‌نشین پرنامبوکو، در برزیل امروزی «کویلومبوی پالمارس»
وضعیتکویلومبو
پایتختسرا دا باریگا، امروز آلاگواس، در برزیل
زبان(های) رایجزبان‌های بانتو، زبان پرتغالی، زبانهای بومی
دین(ها)
مذاهب آفریقایی- آمریکایی، مذهب کانگو، کلیسای کاتولیک و جاندارانگاری، احتمالااسلام، پروتستانتیسم و اقلیتهای یهودیت
حکومتکنفدراسیون پادشاهی
• c.1670-1678
گانگا زومبا (اولین)
• ۱۶۷۸
گانگا زونا
• 
زامبی پالمارس (آخرین)
دوره تاریخیبرزیل استعماری
• بنیان‌گذاری
۱۶۰۵
• فروپاشی
۱۶۹۴
جمعیت
• ۱۶۹۰
۱۱٬۰۰۰[۱]

پالمارس (انگلیسی: Palmares) یا کویلومبوی پالمارس، یک کویلومبو یعنی جامعه‌ای مخلوط از بردگان فراری و دیگران در برزیل مستعمره بود که از سال ۱۶۰۵ تا سرکوب آن در سال ۱۶۹۴ توسعه یافت. این محل در نایب‌الملک‌نشین پرنامبوکو، در ایالت آلاگواس برزیل امروزی قرار داشت که اکنون شهرداری یونیائو دوس پالمارس می‌باشد.[۲]

پیشینه

[ویرایش]

امروزه نام مدرن این جامعه کویلومبوی پالمارس است. کویلومبوها عمدتاً محل سکونت بازماندگان آفریقایی‌های برده و متولد شدگان آزاد آنها بود. کویلومبوها زمانی به وجود آمدند که آفریقایی‌ها در اواسط دهه ۱۵۳۰ وارد برزیل شدند و با گسترش برده‌داری رشد چشمگیری پیدا کردند.

هیچ سند معاصری به نام پالمارس کویلومبو در دست نیست. اما از اصطلاح موکامبو استفاده شده است.[۳]

پالمارس نه تنها محل زندگی بردگان آفریقایی فراری بود، بلکه همچنین بومیان، کابوکلوس‌ها، و مهاجران فقیر یا حاشیه‌نشین پرتغالی، به‌ویژه سربازان پرتغالی بود که سعی می‌کردند از خدمت اجباری سربازی فرار کنند.[۴]

تکنیک‌های مبارزه

[ویرایش]

اگرچه اغلب استدلال می‌شود که ساکنان پالمارس با استفاده از نوعی هنرهای رزمی به نام کاپوئرا از خود دفاع می‌کردند، اما هیچ منبع مستندی در این مورد وجود ندارد.[۵] بیشتر گزارش‌ها آنها را مسلح به نیزه، کمان، تیر و تفنگ توصیف می‌کنند.[۶]

کاپوئرا یا رقص جنگ اثر یوهان موریتز روگنداس (۱۸۲۵)

آنها می‌توانستند با تجارت با پرتغالی‌ها و اجازه دادن به دام‌داران کوچک برای استفاده از زمین‌هایشان اسلحه به دست آورند. جنگ چریکی رایج بود. ساکنان پالمارس همچنین با استفاده از آشنایی که از زمین خود داشتند خود را استتار می‌کردند و حملات غافلگیرانه‌ای را به نفع خود انجام می‌دادند. علاوه بر این اماکن و استحکامات پالمارس دارای حصارها، دیوارها و تله‌ها بود.[۷]

تاریخ‌نگاری

[ویرایش]

مورخ آلیدا متکالف به اکتشافات باستان‌شناسی اخیر در سایت پالمارس اشاره می‌کند که «نفوذ گسترده هند را آشکار می‌کند» تا در مورد «تصویری از جامعه به‌عنوان جامعه‌ای که هم توسط هندی‌ها و هم آفریقایی‌ها به دنبال آزادی شکل گرفته است» استدلال کند.[۸]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ Stuart Schwartz, Slaves, Peasants and Rebels: Reconsidering Brazilian Slavery (Illinois, 1994), p. 121.
  2. ↑ Eduardo، Carlos (۲۰۲۲-۱۱-۲۴). «Material Didatico O Quilombo dos Palmares - História do Brasil». Passei Direto (به پرتغالی). دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۱۹.
  3. ↑ Landers, Jane (2005-01-01). "Leadership and Authority in Maroon Settlements in Spanish America and Brazil". Africa and the Americas: Interconnections during the Slave Trade.
  4. ↑ «Mission Statement». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ مارس ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۱۹ اوت ۲۰۲۴.
  5. ↑ «Fighting for Honor: The History of African Martial Arts in the Atlantic World (Carolina Lowcountry and the Atlantic World)».
  6. ↑ "Capoeira: The History of an Afro-Brazilian Martial Art". Routledge & CRC Press (به انگلیسی). Retrieved 2024-08-21.
  7. ↑ "Rethinking Palmares: Slave Resistance in Colonial Brazil". Oxford African American Studies Center (به انگلیسی). doi:10.1093/acref/9780195301731.001.0001/acref-9780195301731-e-43121. Retrieved 2024-08-21.
  8. ↑ «Go-betweens and the Colonization of Brazil». University of Texas Press (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۹-۰۹.

پیوند به بیرون

[ویرایش]
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ پالمارس موجود است.