پسامارکسیسم

پسامارکسیسم روندی در فلسفه سیاسی و نظریه اجتماعی است که با دور زدن مارکسیسم ارتدکس، نوشته‌های کارل مارکس و مارکسیسم را بهم ریخته‌است. اصطلاح پسا مارکسیسم اولین بار در کار نظری ارنستو لاکلائو و شانتال موفه هژمونی و استراتژی سوسیالیست ظاهر شد. می‌توان گفت پسامارکسیسم به عنوان یک تئوری سیاسی در دانشگاه اسکس توسط لاکلو و موفه توسعه یافت. از نظر فلسفی، پسا مارکسیسم با اشتیاق گرایی و ذات‌باوری مقابله می‌کند. (به عنوان مثال، اقتصاد را بنیادی از سیاست نمی‌داند و دولت را ابزاری می‌داند که به نمایندگی از منافع یک طبقه معین بدون ابهام و خودمختار کار کند).^[۱] بررسی اجمالی اخیر دربارهٔ پسامارکسیسم توسط ارنستو اسکرپانتی،^[۲] گوران تربرن^[۳] و گریگوری میرسون ارائه شده‌است.^[۴]

تاریخچه

پسا مارکسیسم از اواخر دهه ۱۹۶۰ آغاز شد و چندین روند و رویداد در آن دوره در پیشرفت آن تأثیر گذاشت. ضعف الگوی اتحاد جماهیر شوروی آشکار شد و مارکسیسم از زمان انترناسیونال دوم با کمبود روبرو شد. این اتفاق همزمان با وقوع اعتصابات و اشغالها در سال ۱۹۶۸ در سطح بین‌المللی، ظهور نظریه مائوئیسم و گسترش تلویزیون‌های تجاری که جنگ ویتنام را در پخش آن پخش می‌کرد، رخ داد. متعاقباً، لاکلاو و موفه با قرار دادن تجزیه و تحلیل خود در یک چارچوب غیر ذات گرایانه پسا مارکسیستی، به گسترش «موقعیت‌های موضوعی جدید» می‌پردازند.

جستارهای وابسته

• پساساختارگرایی
• چپ نو
• خودمختارگرایی
• فلسفه مارکسیستی
• مارکسیسم
• مکتب فرانکفورت
• نئومارکسیسم
• مکتب بوداپست (لوکاچ)
• نیو لفت ریویو

یادداشت

1. Mclean, Ian; Mcmillan, Alistair (2003) The Concise Oxford Dictionary of Politics (Article: State). Oxford University Press.
2. "The Postmodern Crisis in Economics and the Revolution against Modernism", “Rethinking Marxism”, 2000
3. Therborn, Göran (2008). From Marxism to Post-Marxism. London: Verso. 208 pp.
4. Meyerson, Gregory (2009). Post-Marxism as Compromise Formation.

منابع

• گالفارسورو، ایمانول (۲۰۱۲). "(ارسال) Marxismoa, kultura eta eragiletasuna: Ibilbide historiko labur bat". در Alaitz Aizpuru (کورد) Euskal Herriko pentsamenduaren gida. بیلبو: UEU.شابک ‎۹۷۸-۸۴-۸۴۳۸-۴۳۵-۹.
• ترمی، سایمون؛ Townshend, Jules (2006) اندیشمندان اصلی از تئوری انتقادی تا پسا مارکسیسم. مطبوعات کاج کاج.
• سیم، استوارت (۲۰۰۲). پسا مارکسیسم: تاریخچه فکری، روتلج.
• شنفیلد، استیفن (2008). ولادیسلاو بوگرا: پرتره یک متفکر پسا مارکسیست.
• ال اوجیلی، چمسی (ژوئن ۲۰۰۱). پسا مارکسیسم با ماده: کاستوریادیس و پروژه خودمختاری. در علوم سیاسی جدید. ۳۲: ۲ صص ۲۲۵–۲۳۹.
• El-Ojeili Chamsy (2011) پس از سوسیالیسم پس از آن: نظریه اجتماعی ، مدینه فاضله و کار کاستوریادیس در عصر جهانی. Antepodium: مجله آنلاین امور جهانی. صص ۱–۱۶.

برای مطالعه بیشتر

• ژان بودریار، آینه تولید، ۱۹۷۳
• ارنستو لاکلاو، سیاست و ایدئولوژی در نظریه مارکسیستی: سرمایه‌داری، فاشیسم، پوپولیسم، ۱۹۷۷
• ژان بودریار، برای نقد اقتصاد سیاسی نشانه، ۱۹۸۱
• ارنستو لاکلاو و شانتال موفه، هژمونی و استراتژی سوسیالیستی: به سوی یک سیاست رادیکال دموکراتیک، ۱۹۸۵
• اسلاووی ژیژک، موضوع متعالی ایدئولوژی، ۱۹۸۹
• فردریک جیمسون، پست مدرنیسم یا منطق فرهنگی سرمایه‌داری متاخر، ۱۹۹۱
• ژاک دریدا، تماشاگران مارکس، ۱۹۹۳
• مایکل هاردت و آنتونیو نگری، امپراتوری، ۲۰۰۰
• جودیت باتلر، ارنستو لاکلاو و اسلاووی ژیژک، اقتدار، هژمونی، جهانی بودن: گفتگوی معاصر در سمت چپ، ۲۰۰۰
• گوران تربرن، از مارکسیسم به پسا مارکسیسم؟، ۲۰۱۰

پیوند به بیرون

• Kurz , Robert (1995). Postmarxismus und Arbeitsfetisch. کریسیس شماره 17 (به آلمانی)،
• مارچارت، الیور (1998). Beantwortung der Frage: آیا او پسا-مارکسیسم بود؟. Eintrag für Vladimir Malachov, Vadim Filatov: Sovremennaja zapadnaja filosofia، مسکو (به آلمانی).