پلی‌وینیل استات

پلی‌وینیل استات
پلی‌وینیل استات
نام‌گذاری آیوپاک

poly (1-acetyloxiethylene)

دیگر نام‌ها

PVAc PVA

شناساگرها
شماره ثبت سی‌ای‌اس ۹۰۰۳-۲۰-۷ ✔Y
پاب‌کم ۷۷۵۸
KEGG C12282 ✔Y
خصوصیات
جرم مولی 86.09 g/mol/unit
خطرات
MSDS MSDS
به استثنای جایی که اشاره شده‌است در غیر این صورت، داده‌ها برای مواد به وضعیت استانداردشان داده شده‌اند (در 25 °C (۷۷ °F)، ۱۰۰ kPa)
 ✔Y (بررسی) (چیست: ✔Y/N؟)
Infobox references

پلی‌وینیل استات (به انگلیسی: Polyvinyl acetate) یک ترکیب شیمیایی با شناسه پاب‌کم ۷۷۵۸ است؛ که جرم مولی آن ۸۶٫۰۹ g/mol می‌باشد.

پلی‌وینیل استات (PVA, PVAc, پلی (اتن‌ایل اتنات))، که به‌طور رایج با نام‌های چسب چوب (که ممکن است به انواع دیگر چسب‌ها نیز اشاره داشته باشد)، چسب PVA, چسب سفید, چسب نجاری, چسب مدرسه، یا چسب المر در ایالات متحده شناخته شود، یک چسب پرکاربرد برای مواد متخلخل مانند چوب، کاغذ و پارچه است. این ترکیب آلیفاتیک مصنوعی پلیمر سنتزی با فرمول (C4H6O2)n است و به خانواده پلی‌وینیل استرها تعلق دارد، با فرمول کلی −[RCOOCHCH2]−. این ماده نوعی گرمانرم است.[۱]

ویژگی‌ها

[ویرایش]

درجه بسپارش (پلیمریزاسیون) پلی‌وینیل استات معمولاً بین ۱۰۰ تا ۵۰۰۰ است و استرهای آن نسبت به آبکافت حساس هستند و به‌تدریج PVAc را به پلی‌وینیل الکل و اسید استیک تبدیل می‌کنند.

دمای انتقال شیشه‌ای پلی‌وینیل استات بسته به وزن مولکولی آن بین ۳۰ تا ۴۵ درجه سانتی‌گراد است.

در پراکندگی‌های PVAc مانند چسب المر، پلی‌وینیل الکل به عنوان کلوئید محافظ عمل می‌کند. در شرایط قلیایی، ترکیبات بور مانند اسید بوریک یا بوره باعث اتصال عرضی پلی‌وینیل الکل می‌شوند و رسوبات چسبناک یا اسباب‌بازی‌هایی مانند اسلایم و فلابر را تشکیل می‌دهند.

چندین میکروارگانیسم می‌توانند پلی‌وینیل استات را تخریب کنند. به‌طور معمول، بیشترین آسیب توسط قارچ‌های رشته‌ای ایجاد می‌شود، اما جلبک، مخمرها، گلسنگ‌ها و باکتری‌ها نیز می‌توانند پلی‌وینیل استات را تخریب کنند.[۲]

کشف

[ویرایش]

پلی‌وینیل استات در آلمان در سال ۱۹۱۲ توسط فریتس کلاته کشف شد.[۳]

مونومر وینیل استات ابتدا به صورت صنعتی از افزودن اسید استیک به استیلن با استفاده از یک نمک جیوه(I) تولید شد،[۴] اما امروزه عمدتاً از طریق افزودن اکسایشی اسید استیک به اتیلن با کاتالیز پالادیم تولید می‌شود.

تهیه

[ویرایش]

PVA یک پلیمر وینیل است. پلی‌وینیل استات از پلیمریزاسیون وینیل استات از طریق پلیمریزاسیون رادیکال آزاد مونومر وینیل استات تهیه می‌شود.

آزمایش‌ها

[ویرایش]

با توجه به اینکه این ماده همان چسب چوب است. می‌توان با آن پلی وینیل الکل ساخت. نحوه ساخت آن بدین شکل است که مقداری اتانول را در چسب چوب می‌ریزیم و هم می‌زنیم تا حالت پلیمری به خود بگیرد سپس با سدیم هیدروکسید ترکیب کرده (آب‌کافت) تا ماده به حالت جامد درآید. نکته ای که در این آزمایش است این است که مقدار اتانول باید کمتر از چسب چوب باشد.

کاربردها

[ویرایش]

به عنوان یک مورد از پراکندگی در آب (معمولاً به صورت امولسیون)، ترکیبات PVAc به‌عنوان چسب برای مواد تخلخلی، به‌ویژه چوب، کاغذ و پارچه، و همچنین به‌عنوان ماده تثبیت‌کننده برای سنگ‌های ساختمانی متخلخل، به‌ویژه ماسه‌سنگ استفاده می‌شوند.[۵] PVAc به‌عنوان ماده‌ای ایمن برای مواد غذایی در نظر گرفته می‌شود[۶] و از این رو در کاربردهایی مانند بسته‌بندی مواد غذایی استفاده می‌شود.

کاربردها:

پلیمر سخت PVAc، و به‌ویژه نوع نرم‌تر آن، یعنی بسپار ناهمگنی که ترکیبی از وینیل استات و اتیلن است (اتیلن-وینیل استات، VAE)، در موارد زیر نیز کاربرد دارد:

پلی‌وینیل استات همچنین ماده اولیه برای ساخت پلیمرهای دیگر مانند موارد زیر است:

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ Murray, G. T. (1997), Handbook of materials selection for engineering applications, CRC Press, p. 242, ISBN 978-0-8247-9910-6.
  2. ↑ Francesca Cappitelli; Claudia Sorlini (2008). "Microorganisms Attack Synthetic Polymers in Items Representing Our Cultural Heritage". Applied and Environmental Microbiology. 74 (3): 564–569. Bibcode:2008ApEnM..74..564C. doi:10.1128/AEM.01768-07. PMC 2227722. PMID 18065627.
  3. ↑ See:
    • Deutsches Reichspatent no. 281687 (4 July 1913), Journal of the Society of Chemical Industry (London), vol.  34, p.  623 (1915);
    • Deutsches Reichspatent no.  281688 (2 April 1914);
    • British patent no.  15271 (25 June 1914.);
    • Fritz Klatte and Adolf Rollett, "Plastic composition and process of producing it" بایگانی‌شده در ۲۰۱۷-۰۵-۱۰ توسط Wayback Machine, U.S. Patent 1,241,738 (filed: July 3, 1914; issued: Oct.  2, 1917), an abstract of which appears in the Journal of the Society of Chemical Industry (London), vol.  36, p.  1185 (1917).
  4. ↑ Rutherford John Gettens and George Leslie Stout, Painting Materials: A Short Encyclopaedia (Princeton, New Jersey: D. Van Nostrand, 1942), page 74.
  5. ↑ Young, M. E.; Murray, M.; Cordiner, P. (1999). "Stone consolidants and chemical treatments in Scotland". دانشگاه رابرت گوردون، Building Research Establishment و Historic Scotland. Archived from the original on 2016-11-17. Retrieved 2009-07-30.
  6. ↑ "CFR - Code of Federal Regulations Title 21". www.accessdata.fda.gov. DEPARTMENT OF HEALTH AND HUMAN SERVICES. Mar 22, 2024. Retrieved Sep 25, 2024.
  7. ↑ "The Conservation of the Archimedes Palimpsest". موزه هنر والترز. 2011. Retrieved February 22, 2018.
  8. ↑ Amann, Manfred; Minge, Oliver (2012). "Biodegradability of Poly(vinyl acetate) and Related Polymers". Advances in Polymer Science. 245: 137–172. doi:10.1007/12_2011_153. ISBN 978-3-642-27153-3.
  9. ↑ "Ultimate Materials Guide - Tips for 3D Printing with PVA".
  10. ↑ Coggins, Christopher R. E.; Jerome, Ann M.; Lilly, Patrick D.; McKinney, Willie J.; Oldham, Michael J. (2013). "A comprehensive toxicological evaluation of three adhesives using experimental cigarettes". Inhalation Toxicology. 25 Suppl 2: 6–18. Bibcode:2013InhTx..25S...6C. doi:10.3109/08958378.2013.854430. ISSN 1091-7691. PMID 24341843. S2CID 6414435.
  11. ↑ Van den Berg, G. (2002-01-01), "Dutch-Type Cheeses", in Roginski, Hubert (ed.), Encyclopedia of Dairy Sciences (به انگلیسی), Oxford: Elsevier, pp. 371–378, ISBN 978-0-12-227235-6, retrieved 2021-12-10
  12. ↑ H. Staudinger, K. Frey, W. Stark, Ber. Deut. Chem. Ges. 1927, 60, 1782.
  • «IUPAC GOLD BOOK». دریافت‌شده در ۱۸ مارس ۲۰۱۲.