پنیسیلیوم روکوفورتی

پنیسیلیوم روکوفورتی
پنیری که قارچ سبز آبی را که توسط پنی سیلیوم روکفورتی ایجاد شده نشان می دهد
رده‌بندی علمی edit
فرمانرو: Fungi
دسته: قارچ‌های کیسه‌ای
رده: یوروتیومیستس
راسته: Eurotiales
تیره: Trichocomaceae
سرده: Penicillium
گونه: P. roqueforti
نام دوبخشی
Penicillium roqueforti
Thom (1906)
مترادف
  • Penicillium roqueforti var. weidemannii Westling (1911)
  • Penicillium weidemannii (Westling) Biourge (1923)

  • Penicillium gorgonzolae Weid. (1923)
  • Penicillium roqueforti var. viride Datt.-Rubbo (1938)
  • Penicillium roqueforti var. punctatum S.Abe (1956)
  • Penicillium conservandi Novobr. (1974)

پنی سیلیوم روکوفورتی یک قارچ ساپروتروف رایج در جنس پنی سیلیوم است. به طور گسترده در طبیعت، می توان آن را از خاک، مواد آلی در حال پوسیدگی و گیاهان جدا کرد.

عمده‌ترین کاربرد صنعتی این قارچ تولید پنیرهای آبی ، مواد طعم‌دهنده، ضد قارچ‌ها، پلی‌ساکاریدها ، پروتئازها و سایر آنزیم‌ها است. این قارچ در ترکیب پنیرهای روکفور ، استیلتون ، آبی دانمارکی ، کابرالس ، گورگونزولا و سایر پنیرهای آبی وجود دارد. سایر پنیرهای آبی با پنی سیلیوم گلوکوم ساخته می شوند.

طبقه بندی

[ویرایش]

اولین بار توسط قارچ شناس آمریکایی چارلز تام در سال ۱۹۰۶ کشف شد ، پی روکفورتی‌ها در ابتدا یک گونه ناهمگن از قارچ های سبز آبی و هاگ زا بود. آنها بر اساس تفاوت های فنوتیپی به گونه های مختلف گروه بندی شدند، اما بعداً توسط کنث بی رپر و تام در ۱۹۴۹ در یک گونه ترکیب شدند. P پی روکفورتی ها در ۱۹۹۶ با آنالیز مولکولی روی زنجیره دی ان ای طبقه بندی شدند این گروه در سازی استفاده میشوند و توالی ژنی آنها در ۲۰۱۴ کامل شد. [۱] توالی کامل ژنوم در سال 2014 منتشر شد.

شرح

[ویرایش]

از آنجایی که این قارچ اجسام میوه‌دهی قابل مشاهده را تشکیل نمی‌دهد، توصیف‌ها بر اساس ویژگی‌های ماکرومورفولوژیک کلنی‌های قارچی در حال رشد در محیط‌های مختلف آگار استاندارد و ویژگی‌های میکروسکوپی است. وقتی روی آگار اتولیز مخمر Czapek یا آگار ساکارز عصاره مخمر (YES) رشد می‌کند، کلنی P. roqueforti معمولاً 40 است. میلی متر به قطر، قهوه ای زیتونی تا سبز مات (سبز تیره تا سیاه در سمت عقب صفحه آگار)، با بافتی مانند. کلنی ها در آگار عصاره مالت رشد کرده اند 50 عدد میلی متر قطر، به رنگ سبز مات (بژ تا سبز مایل به خاکستری در سمت عقب)، با حاشیه های کلونی عنکبوتیه (با الیاف تار عنکبوت مانند). [۲] یکی دیگر از ویژگی های مورفولوژیکی مشخصه این گونه، تولید اسپورهای غیرجنسی در فیالیدها با پیکربندی برس شکل متمایز است. [۳] [۴] [۵]

شواهدی برای مرحله جنسی در P. roqueforti پیدا شده است که تا حدی بر اساس وجود ژن های عملکردی از نوع جفت گیری و بسیاری از ژن های مهم شناخته شده در میوز است. [۶] در سال 2014، محققان القاء رشد ساختارهای جنسی در P. roqueforti ، از جمله آسکوگونیا ، کلیستوتسیا و آسکوسپورها . تجزیه و تحلیل ژنتیکی و مقایسه بسیاری از سویه های مختلف جدا شده از محیط های مختلف در سراسر جهان نشان می دهد که این گونه از نظر ژنتیکی متنوع است.

P. roqueforti به عنوان یکی از رایج ترین قارچ های فساد سیلو شناخته شده است. [۷] [۸] [۹] [۱۰] [۱۱] همچنین یکی از چندین قارچ مختلف است که می تواند نان را خراب کند.

استفاده

[ویرایش]

عمده‌ترین کاربرد صنعتی این گونه، تولید پنیرهای آبی است،[۱۲]

همچنین ببینید

[ویرایش]
  • Amaurodon caeruleocaseus ، قارچی که پس از پنیر آبی نامگذاری شده است
  • فهرست گونه های <i id="mwxw">پنی سیلیوم</i>

لینک های خارجی

[ویرایش]
این مقاله بر اساس متنی است که در اصل از گزارش آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده تهیه شده است.

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ Boysen M, Skouboe P, Frisvad J, Rossen L (1996). "Reclassification of the Penicillium roqueforti group into three species on the basis of molecular genetic and biochemical profiles". Microbiology. 142 (3): 541–9. doi:10.1099/13500872-142-3-541. PMID 8868429.
  2. ↑ O'brien M, Egan D, O'kiely P, Forristal PD, Doohan FM, Fuller HT (August 2008). "Morphological and molecular characterisation of Penicillium roqueforti and P. paneum isolated from baled grass silage". Mycol. Res. 112 (Pt 8): 921–32. doi:10.1016/j.mycres.2008.01.023. PMID 18554890.
  3. ↑ Raper KB, Alexander DF, Coghill RD (December 1944). "Penicillin: II. Natural Variation and Penicillin Production in Penicillium notatum and Allied Species". J. Bacteriol. 48 (6): 639–59. doi:10.1128/JB.48.6.639-659.1944. PMC 374019. PMID 16560880.
  4. ↑ Raper KB (1957). "Nomenclature in Aspergillus and Penicillium". Mycologia. 49 (5): 644–662. doi:10.2307/3755984. JSTOR 3755984.
  5. ↑ Samson RA, Gams W (1984). "The taxonomic situation in the hyphomycete genera Penicillium, Aspergillus and Fusarium". Antonie van Leeuwenhoek. 50 (5–6): 815–24. doi:10.1007/BF02386244. PMID 6397143.
  6. ↑ Ropars J, Dupont J, Fontanillas E, Rodríguez de la Vega RC, Malagnac F, Coton M, Giraud T, López-Villavicencio M (2012). "Sex in cheese: evidence for sexuality in the fungus Penicillium roqueforti". PLOS ONE. 7 (11): e49665. Bibcode:2012PLoSO...749665R. doi:10.1371/journal.pone.0049665. PMC 3504111. PMID 23185400.
  7. ↑ Skaar I. (1996).
  8. ↑ Auerbach H, Oldenburg W, Weissbach F (2008). "Incidence of Penicillium roqueforti and roquefortine C in silages". Journal of the Science of Food and Agriculture. 76 (4): 565–572. doi:10.1002/(SICI)1097-0010(199804)76:4<565::AID-JSFA990>3.0.CO;2-6.
  9. ↑ Nielsen KF; M.W. Sumarah; Frisvad JC; Miller JD (2006). "Production of metabolites from the Penicillium roqueforti complex". Journal of Agricultural and Food Chemistry. 54 (10): 3756–3763. doi:10.1021/jf060114f. PMID 19127756.
  10. ↑ Mansfield MA, Kuldau GA (2007). "Microbiological and molecular determination of mycobiota in fresh and ensiled maize silage". Mycologia. 99 (2): 269–78. doi:10.3852/mycologia.99.2.269. PMID 17682779.
  11. ↑ Boysen ME, Jacobsson KG, Schnürer J (April 2000). "Molecular Identification of Species from the Penicillium roqueforti Group Associated with Spoiled Animal Feed". Appl. Environ. Microbiol. 66 (4): 1523–6. Bibcode:2000ApEnM..66.1523B. doi:10.1128/AEM.66.4.1523-1526.2000. PMC 92017. PMID 10742236.
  12. ↑ Kinsella JE, Hwang DH (November 1976). "Enzymes of Penicillium roqueforti involved in the biosynthesis of cheese flavour". Crit Rev Food Sci Nutr. 8 (2): 191–228. doi:10.1080/10408397609527222. PMID 21770.