پَهپاد رزمی یا هواگرد بیسرنشین رزمی (انگلیسی: Unmanned combat aerial vehicle) گونهای از پهپاد است که برای عملیات اطلاعات، نظارت، شناسایی و یافتن هدف بهکار میرود و همچنین میتواند مهمات هواگرد نظامی از جمله بمبها، موشکهای متعارف و هدایتشونده ضدتانک برای استفاده در حمله پهپادی حمل کند.[۱][۲][۳] این پهپادها معمولاً همزمان با عملیات، در کنترل کاربر انسانی با سطوح مختلف عملکرد خودکار هستند.[۴] پهپادهای رزمی برخلاف پهپادهای نظارت و شناسایی، هم برای حملات پهپادی و هم برای شناسایی میدان نبرد استفاده میشوند.
پهپادهای رزمی خلبان انسانی ندارند.[۵] چونکه کاربر پهپاد را با سامانهٔ راه دور هدایت میکند؛ نیازی به تجهیزات لازم برای خلبان انسانی نیست، در نتیجه وزنی کمتر و اندازهای کوچکتر از هواپیمای باسرنشین دارد. برخی کشورها پهپادهای عملیاتی بومی در اختیار دارند و بسیاری دیگر پهپادهای رزمی یا شناسایی خریدهاند یا در حال توسعه آنها هستند.[۶]
لی دفارست، مخترع پیشگام دستگاههای رادیویی و اولیسس آرماند سانابریا، مهندس تلویزیون، از اولین ارائهکنندگان مفهوم پهپاد رزمی بودند. در سال ۱۹۴۰، آنها طرح خود را در مقالهای در نشریه Popular Mechanics ارائه کردند.[۷] مفهوم امروزی پهپاد نظامی، از طرح جان استوارت فاستر، فیزیکدان هستهای و رئیس سابق آزمایشگاه ملی لورنس لیورمور (که در آن زمان آزمایشگاه رادیویی لارنس نامیده میشد) برآمدهاست.[۸] در سال ۱۹۷۱، فاستر خورهٔ هواپیماهای مدل بود و در نظر داشت که میتوان از این سرگرمی در ساخت سلاح استفاده کرد.[۸] او برنامههایی را طراحی کرد و تا سال ۱۹۷۳ در دارپا دو پیشنمونه به نامهای «پریری» و «کالرا» ساخته شد. آنها از یک موتور اصلاحشده ماشین چمنزنی نیرو میگرفتند و میتوانستند با حمل باری به وزن ۱۳ کیلوگرم به مدت دو ساعت در هوا پایدار بمانند.[۸]
در سال ۱۹۷۳ در جنگ یوم کیپور، اسرائیل از پهپادهای هدف غیرمسلح آمریکایی ریان فایربی استفاده کرد تا با فریب دادن مصر، زرادخانه موشکهای ضدهوایی آنها را تضعیف کند. با این کار هیچ آسیبی به خلبانان اسرائیلی نرسید و آنها از پدافند مستهلک شده مصر بهرهبرداری کردند. در اواخر دهه ۷۰ و ۸۰ میلادی، اسرائیل دو پهپاد اسکوت و پایونیر، از نخستین نمونههای سبکتر و بادپر (گلایدر) پهپادها را توسعه داد که امروزه بهطور گسترده ساخته میشوند. اسرائیل بهعنوان پیشگام استفاده از پهپادها برای نظارت همزمان، جنگ الکترونیک و فریب شناخته میشود.[۹][۱۰][۱۱] تصاویر بهدست آمده و فریب راداری بهکمک این پهپادها باعث شد اسرائیل، پدافند هوایی سوریه را در en:Operation Mole Cricket 19 در آغاز جنگ ۱۹۸۲ لبنان کاملاً خنثی کند و در نتیجه هیچ هواگرد سرنشینداری سرنگون نشد.[۱۲]
در پی موفقیتهای اسرائیل، آمریکا هم بهسرعت تعدادی پهپاد به دست آورد، بهگونهای که سامانههای هانتر و پایونیر آن مشتقات مستقیم مدلهای اسرائیلی هستند. نخستین «جنگ پهپادی» در اولین جنگ خلیج فارس رخ داد؛ طبق گزارش وزارت نیروی دریایی در ماه مه ۱۹۹۱: «همیشه در طول عملیات طوفان صحرا حداقل یک پهپاد در هوا بود.» پس از اینکه در جنگ اول خلیج فارس سودمندی پهپادها با موفقیت ثابت شد، کشورهای گوناگونی برای توسعه بومی پهپادهای رزمی سرمایهگذاری گستردهای کردند.[۱۴] اولین «کشت» توسط یک پهپاد آمریکایی در ۷ اکتبر ۲۰۰۱ در قندهار رخ داد.[۱۵]
در سالهای اخیر، آمریکا استفاده از حملات پهپادی را علیه اهدافی در کشورهای خارجی و جاهای دیگر بهعنوان بخشی از جنگ با تروریسم افزایش دادهاست. یک تخمین در ژانویه ۲۰۱۴ نشان داد، در مدت پنج سال ۲۴۰۰ نفر بر اثر حملات پهپادی آمریکا جان باختهاند.[۱۶] در ژوئن ۲۰۱۵، مجموع تلفات حملات پهپادی آمریکا بیش از ۶۰۰۰ تخمین زده شد.[۱۷]
در سال ۲۰۲۰، ترکیه به اولین کشوری تبدیل شد که از پهپادهای رزمی در یک حمله بزرگ و هماهنگ در یک میدان جنگ متعارف، هنگام حمله به نیروهایی در سوریه استفاده کرد. از آنها برای حمله به مواضع دشمن، تأمین پوشش برای نیروهای زمینی و شناسایی توپخانه استفاده میشد.[۱۸] پهپادها در جنگ ۲۰۲۰ قره باغ کوهستانی بین جمهوری آذربایجان و ارمنستان بهطور گسترده استفاده شدند.[۱۹] استفاده جمهوری آذربایجان از پهپادهای ارزانتر تیبی۲ ترکیه در پیروزی آنها برابر نیروهای ارمنی بسیار مهم تلقی شد.[۲۰] پهپادها همچنین در طول تهاجم ۲۰۲۲ روسیه به اوکراین بهطور گسترده بهکار رفتند.[۲۱] استفاده از پهپادها مزیت هزینهای دارد: «مردم پهپادهای کوچکی را میگیرند، مانند پهپادهایی که میتوانید در JB Hi-Fi با قیمت ۲۰۰۰ دلار بخرید، یک نارنجک روی آنها میگذارند و آنها را روی جمعیت یا تانک هدایت میکنند و نارنجک را رها میکنند. شما اساساً میتوانید یک وسیلهٔ ۳۰۰۰ دلاری بسازید تا یک وسیلهٔ ۵ میلیون دلاری را که دشمن شما در اختیار دارد، نابود کنید.»[۲۲]
یک مطالعه در سال ۲۰۲۲ که تأثیر پهپادهای رزمی را بر جنگ ارزیابی کرد، نشان داد که پهپادها در برابر پدافند هوایی و سامانههای جنگ الکترونیکی بسیار آسیبپذیر هستند و پهپادها تنها در صورتی میتوانند بهطور مؤثر عمل کنند که با سایر تجهیزات یک نیروی مسلح همافزایی کنند. این مطالعه به این نتیجه رسید که پهپادهای رزمی بهتنهایی تأثیر انقلابی بر جنگ ندارند.[۲۳]
پهپادهایی مانند ایتاناسرائیلی، کاسکرینبو چینی و حماسه ایرانی هم تواناییهای رزمی دارند. کشورهای مختلف مانند اوکراین،[۲۴]هند، بریتانیا، استرالیا، آمریکا و روسیه در حال تولید پهپادهای آینده ارتشهای خود هستند.
نیروی هوایی اسرائیل که یک اسکادران هرمس ۴۵۰ را در پایگاه هوایی پالماخیم در جنوب تلآویو اداره میکند، هرمس ۴۵۰ را برای استفاده بهعنوان یک پهپاد تهاجمی ارتقا دادهاست و طبق برخی گزارشها[نیازمند منبع] آن را به دو موشک هلفایر یا دو موشک بومی ساخت رافائل مجهز کردهاست. موشک ساختهاست. بر اساس گزارشهای اسرائیلی، فلسطینی، لبنانی و مستقل، پهپاد تهاجمی اسرائیل درحال حمله به نوار غزه دیده شدهاست و در جنگ ۲۰۰۶ لبنان هم بهطور گسترده استفاده شدهاست. اسرائیل این توانایی را انکار نکردهاست، اما تا امروز، آن را بهطور رسمی تأیید نکردهاست.[نیازمند منبع]
بیرقدار قزلالما یک هواگرد جت رزمی بیسرنشین، تکموتوره، پنهانکار، فراصوت و ناونشین است که شرکت بایکار آن را توسعه میدهد. اولین پرواز این پهپاد در دسامبر ۲۰۲۲ انجام شد.[۲۹][۳۰]
در سال ۲۰۱۳، یک نظرسنجی از دانشگاه فرلی دیکنسون از داوطلبان ثبتنامشده پرسید: آیا آنها "با استفاده ارتش ایالات متحده آمریکا از پهپادها برای انجام حملات در خارج از کشور به مردم و دیگر اهدافی که تهدیدی برای آمریکا تلقی میشوند، موافق هستند یا مخالف؟" نتایج نشان داد که از هر چهار رأیدهنده، سه نفر (۷۵ درصد) استفاده ارتش آمریکا از پهپادها برای انجام حملات را تأیید میکنند، در حالی که (۱۳ درصد) مخالفت میکنند.[۳۴] یک نظرسنجی توسط هافینگتون پست در سال ۲۰۱۳ نیز با اختلاف کمتری نشان داد که اکثریت رایدهندگان از قتلهای هدفمند با استفاده از پهپادها حمایت میکنند.[۳۵] یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۵ نشان داد که جمهوریخواهان و مردان بیشتر از حملات پهپادی آمریکا حمایت میکنند، در حالی که دموکراتها، مستقلها، زنان، جوانان و اقلیتها حمایت کمتری نشان میدهند.[۳۶]
بیرون از آمریکا، مخالفت گستردهای با قتلهای پهپادی آمریکا وجود دارد. یک گزارش در ژوئیه ۲۰۱۴ نشان داد که اکثریت یا جمعیت غالب پاسخدهندگان در ۳۹ کشور از ۴۴ کشور مورد بررسی با حملات پهپادهای آمریکا در کشورهایی مانند پاکستان، یمن و سومالی مخالف بودند. آمریکا، کنیا و اسرائیل تنها کشورهایی بودند که دستکم نیمی از رایدهندگان از حملات پهپادی حمایت میکردند. نشانداده شد که ونزوئلا ضد پهپادترین کشور است، جایی که ۹۲ درصد از پاسخدهندگان با حملات پهپادی آمریکا مخالف بودند و پس از آن اردن با ۹۰ درصد مخالفت بود. اسرائیل با ۶۵ درصد موافقت با حملات پهپادی آمریکا و ۲۷ درصد مخالفت، موافقترین کشور بود.[۳۷][۳۸]
↑The number of countries that are manufacturing armed drones varies by source. See for example:
International Institute for Strategic Studies (IISS) (14 February 2018). "The Military Balance 2018". The Military Balance (به انگلیسی). Routledge. 118: 21., listing the United States, Israel, China, Turkey, and Iran
Peter Bergen; David Sterman; Alyssa Sims; Albert Ford; Christopher Mellon. "Who Has What: Countries Developing Armed Drones". International Security Program (به انگلیسی). New America. Archived from the original on 2018-04-17. Retrieved 2018-11-14., listing the United States, Sweden, South Africa, France, Spain, Italy, Greece, Switzerland, the UK, Russia, Ukraine, Turkey, Georgia, Israel, Jordan, Iran, the UAE, Saudi Arabia, India, Pakistan, North Korea, South Korea, China, Taiwan and Australia
↑Haghshenass, Fariborz (September 2008), "Iran's Asymmetric Naval Warfare"(PDF), Policy Focus, The Washington Institute for Near East Policy (87): 17, archived from the original(PDF) on 2013-12-12, retrieved 2013-12-07
↑The basic Predator-A is used in small numbers by Italy, Morocco and Turkey "Archived copy"(PDF). Archived from the original(PDF) on 4 October 2013. Retrieved 9 December 2013.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:عنوان آرشیو به جای عنوان (link)