پیادهروی قدرتی یا پیادهروی سریع (انگلیسی: Power walking)، عمل پیادهروی با سرعتی در انتهای محدوده طبیعی برای راه رفتن است، بهطور معمول ۷ تا ۹ کیلومتر در ساعت (۴٫۵ تا ۵٫۵ مایل در ساعت). برای اینکه به عنوان پیادهروی قدرتی در مقابل دویدن یا دویدن طبقهبندی شود، حداقل یک پا باید در هر زمان با زمین در تماس باشد (تعریف رسمی را برای پیادهروی ببینید).
در سال ۱۹۹۹، ماراتن برلین شامل یک بخش پیادهروی سرعتی بود.[۱][۲][۳]
پیادهروی قدرتی اغلب با پیادهروی مسابقهای اشتباه گرفته میشود.
تکنیکهای پیادهروی قدرتی شامل موارد زیر است:
مسابقاتی برای پیادهروی قدرتی برگزار میشود و رکوردهای جهانی در دستهبندیهایی از جمله ۵ کیلومتر، ۱۰ کیلومتر، نیمه ماراتن، ۳۰ کیلومتر، ماراتن و مسافتهای چند روزه ثبت شدهاست.[۵][۶]
پیادهروی سرعتی توسط متخصصان بهداشتی مانند کنت اچ کوپر به عنوان جایگزینی برای دویدن برای یک رژیم ورزشی کم تا متوسط توصیه شدهاست، به عنوان مثال ۶۰ تا ۸۰ درصد حداکثر ضربان قلب (HRmax) متناسب است. در محدوده بالایی، پیادهروی و آهسته دویدن تقریباً به یک اندازه کارآمد هستند و راه رفتن بهطور قابل توجهی تأثیر کمتری بر مفاصل میگذارد.