پیامگیر
پیامگیر[۱] دستگاهی است برای ضبط خودکار پیام‌های تلفنی. از آن‌جایی که به دلیل استفاده از تلفن همراه و تکامل ارتباطات یکپارچه، روز به روز از اهمیت تلفن ثابت کاسته می‌شود، میزان استفاده از پیام‌گیرها هم روز به روز در حال کاهش است.
تاریخچه
[ویرایش]بیشتر پیام‌گیرهای سدهٔ ۲۰ میلادی از فناوری ضبط مغناطیسی استفاده می‌کردند که در ۱۸۹۸ میلادی به وسیلهٔ فالدمار پولسن اختراع شد. با استفاده وجود، دربارهٔ ساخت نخستین پیامگیر تلفن اختلاف نظر وجود دارد. کلارنس هیکمن که از ۱۹۳۰ میلادی در آزمایشگاه‌های بل بر روی بهبود روش‌های ضبط مغناطیسی صدا کار می‌کرد، در ۱۹۳۴ یک دستگاه پیامگیر ساخت. ولی این ساختهٔ او سال‌ها توسط شرکت ای‌تی و تی که مالک آزمایشگاه‌های بل بود مخفی نگاه داشته شد. چرا که تصور می‌شد این دستگاه سبب کاهش تماس‌های تلفنی خواهد شد. بسیاری ادعا می‌کنند مخترع پیامگیر ویلیام مولر در سال ۱۹۳۵ بوده است ولی ممکن است ویلیام شرگنز زودتر از او در ۱۹۳۱ آن را اختراع کرده باشد.
جستارهای وابسته
[ویرایش]
منابع
[ویرایش]- ↑ «پیامگیر» [عمومی] هم‌ارزِ «answering machine»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر اول. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۳۱-۱ (ذیل سرواژهٔ پیامگیر)
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Answering machine». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۹ مارس ۲۰۱۷.
پیوند به بیرون
[ویرایش]
