پیتر آنگر | |
---|---|
زادهٔ | ۲۵ آوریل ۱۹۴۲ (۸۲ سال) |
ملیت | آمریکایی |
محل تحصیل | کالج سوارثمور دانشگاه آکسفورد |
دوره | فلسفه معاصر |
حیطه | فلسفه غرب |
مکتب | فلسفه تحلیلی |
علایق اصلی | متافیزیک، معرفتشناسی، اخلاق، و فلسفه ذهن |
ایدههای چشمگیر | نوعدوستی |
تأثیرگرفته از |
پیتر کی آنگر (به انگلیسی: Peter Unger، زادهٔ ۲۵ آوریل ۱۹۴۲) فیلسوف معاصر آمریکایی و استاد گروه فلسفه در دانشگاه نیویورک است. علایق اصلی او در زمینههای متافیزیک، معرفتشناسی، اخلاق و فلسفه ذهن است.
آنگر همزمان با دیوید لوئیس در کالج سوارثمور تحصیل کرد، و در سال ۱۹۶۲ لیسانس فلسفه گرفت،[۱] او در دانشگاه آکسفورد، زیر نظر آلفرد جی آیر[۲] به تحصیل ادامه داده و در سال ۱۹۶۶ مدرک دکترا گرفت.[۳]
آنگر پایاننامهای در موضوع شکگرایی فلسفی نوشتهاست. او در کتاب «جهل» (۱۹۷۵)، استدلال میکند که هیچکس چیزی نمیداند و حتی هیچکس آنقدر معقول یا موجه نیست که چیزی را باور کند.
آنگر درکتاب «نسبیت فلسفی» (۱۹۸۴) استدلال میکند که بسیاری از پرسشهای فلسفی را نمیتوان بهطور قطعی پاسخ داد.
شناختهشدهترین اثر او در زمینه اخلاق کاربردی، «عمر طولانی و موافقت با مرگ» (۱۹۹۶) است. در این کتاب بیان میکند که شهروندان کشورهای جهان اول وظیفه اخلاقی دارند که به مؤسسات خیریه (مانند آکسفام و یونیسف)کمکرسانی کرده و زمانی که تمام پول و دارایی خود را اهدا کردند، باید آنچه برای زنده ماندن لازم است فراهم کرده، و آنچه را که به دیگران تعلق دارد را به خودشان پس بدهند، حتی اگر در این فرایند مجبور به گدایی، قرض گرفتن یا سرقت شوند.
او در مقاله «مشکلات ذهنی بسیار» (۲۰۰۲)، برای دوگانهانگاری کنش متقابل در مورد مسائل ذهن و ماده بیان میکند که «هر یک از ما یک روح غیرمادی هستیم». این استدلال در کتاب «تمام قدرت در جهان» در سال ۲۰۰۶ بسط داده شدهاست.
او در کتاب «ایدههای خالی» (۲۰۱۴)، استدلال میکند که فلسفه تحلیلی هیچ نتیجه قابلتوجهی در مورد چگونگی اوضاع با واقعیتهای ملموس ارائه نکردهاست.