پیتون راندولف
پیتون راندولف | |
|---|---|
 | |
| نخستین و ۳مین رئیس‌جمهور کنگره قاره‌ای | |
| دوره مسئولیت ۵ سپتامبر ۱۷۷۴ – ۲۲ اکتبر ۱۷۷۴ | |
| پس از | تأسیس شد |
| پیش از | هنری مدیلتون |
| دوره مسئولیت ۱۰ می ۱۷۷۵ – ۲۴ می ۱۷۷۵ | |
| پس از | هنری مدیلتون |
| پیش از | جان هنکاک |
| سی و سومین سخنران مجلس بورگسیس ویرجینیا | |
| دوره مسئولیت ۱۷۶۶ – ۱۷۷۵ | |
| پس از | جان رابینسون |
| پیش از | لغو شد |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ۱۰ سپتامبر ۱۷۲۱ ویلیامزبرگ، ویرجینیا، مستعمره ویرجینیا، آمریکای بریتانیا |
| درگذشته | ۲۲ اکتبر ۱۷۷۵ (۵۴ سال) فیلادلفیا، Province of Pennsylvania, آمریکای بریتانیا |
| آرامگاه | Chapel of the کالج ویلیام و مری |
| همسر(ان) | Elizabeth Harrison |
| والدین | Sir John Randolph Susanna Beverley |
| محل تحصیل | کالج ویلیام و مری |
| امضا |  |
پیتون راندولف (به انگلیسی: Peyton Randolph) (۱۰ سپتامبر ۱۷۲۱ – ۲۲ اکتبر ۱۷۷۵) یک کشاورز و مقام عمومی از مستعمره ویرجینیا بود. وی به عنوان رئیس مجلس نمایندگان ویرجینیا، بزرگ‌ترین رئیس کنگره‌های ویرجینیا و نخستین رئیس‌جمهور کنگره قاره‌ای خدمت کرد.[۱][۲]
اوایل زندگی
[ویرایش]راندولف در تازول هال،[۳][۴] ویلیامزبرگ، ویرجینیا،[۵] از یک خانواده برجسته متولد شد،[۶] پسر ویلیام راندولف و سوزانا بورلی، دختر پیتر بورلی؛ برادرش جان راندولف بود. پیتون راندولف ۱۵ ساله بود که پدرش درگذشت.
راندولف در کالج ویلیام و مری تحصیل کرد و بعداً در لندن در رشته حقوق تحصیل کرد و در سال ۱۷۴۳ به عضویت وکالت درآمد.[۷] او بزرگسالی خود را در ویلیامزبورگ گذراند.
درگذشت و میراث
[ویرایش]او به مدت ۵ ساعت دچار آپوپلکسی شد و هنگام صرف غذا با توماس جفرسون در فیلادلفیا در ۲۲ اکتبر ۱۷۷۵ درگذشت.[۸]
بقایای وی به ویلیامزبورگ بازگردانده شد و در کلیسای کالج ویلیام و مری به خاک سپرده شد.
از آنجا که کنگره قاره‌ای وظایف دولتی خود را برای کل مستعمرات به عهده گرفته بود، مانند تعیین سفیران، برخی راندولف را اولین رئیس‌جمهور ایالات متحده می‌دانند، حتی اگر در سال ۱۷۷۵ قبل از تأسیس حکومت ایالات متحده درگذشته باشد.[۹]
شهرستان رندالف، کارولینای شمالی، رندولف، ماساچوست، شهرستان رندولف، ایندیانا، برای بزرگداشت دولت استعمار نامگذاری شدند.[۱۰][۱۱][۱۲]
در طول جنگ جهانی دوم، ناو هواپیمابر یواس‌اس رندولف (سی‌وی-۱۵) به افتخار او نامگذاری شد.[۱۳]
خانه پیتون راندولف در سال ۱۹۷۰ به عنوان یک بنای تاریخی ملی اعلام شد.[۱۴]
منابع
[ویرایش]- ↑ Clines, Francis X. (May 17, 2002). "Williamsburg Journal; Where the Past Lives, Undisturbed by the Present" – via NYTimes.com.
- ↑ "Travel" – via NYTimes.com.
- ↑ "Colonial Williamsburg Research & Education". www.colonialwilliamsburg.org.
- ↑ Moorehead, S. P. (1955). "Tazewell Hall: A Report on Its Eighteenth-Century Appearance". Journal of the Society of Architectural Historians. 14 (1): 14–17. doi:10.2307/987717. JSTOR 987717.
- ↑ Peyton Randolph – Biographical directory of US Congress
- ↑ "Descendants of Sir John Randolph". freepages.rootsweb.com.
- ↑ Peyton Randolph – Colonial Williamsburg
- ↑ Meacham, Jon (2013). Thomas Jefferson: The Art of Power. Random House. p. 94. ISBN 978-0-8129-7948-0.
- ↑ "Continental Congress Presidents - 1774 to 1789". www.russpickett.com. Archived from the original on 6 November 2020. Retrieved 25 March 2021.
- ↑ "Randolph County | NCpedia". www.ncpedia.org. Retrieved 2021-03-01.
- ↑ "Randolph | Massachusetts, United States". Encyclopedia Britannica (به انگلیسی). Retrieved 2021-03-01.
- ↑ IHB (2020-12-07). "Origin of Indiana County Names". IHB (به انگلیسی). Retrieved 2021-03-01.
- ↑ "Randolph II (CV-15)". public1.nhhcaws.local (به انگلیسی). Retrieved 2021-03-01.[پیوند مرده]
- ↑ "Peyton Randolph House". National Park Service. Archived from the original on October 11, 2012. Retrieved August 7, 2020.
برای مطالعه بیشتر
[ویرایش]- Reardon, John (1981). Peyton Randolph, 1721–1775: One Who Presided. Carolina University Press. ISBN 0-89089-201-6.
پیوند به بیرون
[ویرایش]
