پرتره پادشاه چئولجونگ (میراث ملی شماره #۱۴۹۲) نقاشی شده در سال ۱۸۶۱،[۱] این تنها پرتره سلطنتی برجای مانده از پادشاه چئولجونگ و همچنین لباس نظامی سلطنتی دوران چوسان است. این پرتره در ۲۶ دسامبر ۱۹۵۴ و در حین آتشسوزی دوم پارک یونگدوسان، واقع در شهر بوسان تا حد زیادی آسیب دید.[۲]
چئولجونگ چوسان (۲۵ ژوئیه ۱۸۳۱–۱۶ ژانویه ۱۸۶۴) بیست و پنجمین پادشاه سلسله چوسان بود. او دومین پسرعموی هئونجونگ، پادشاه بدون وارث چوسان و از نوادگان پادشاه یئونگجو بود.[۶]
او سومین و جوانترین پسر یی گوانگ (شاهزاده جئون گای-گان) و بانوی یئوم (اولین همسر صیغهای یی گوانگ) بود که در جزیره گانگوا متولد شد.[۷] در ابتدا نام او یی وون-بوم (이원범) بود، اما هنگامی که به سلطنت رسید نام او به یی بیون (이변) (یا سئونگ[۸]) تغییر یافت.
در سال ۱۸۴۱ و در دهمین سال فرمانروایی پادشاه هئونجونگ، با سوء استفاده از قضیه جانشینی پادشاه هئونجونگ (پادشاه هئونجونگ هیچ فرزند و جانشینی نداشت)، مین جین-یونگ (از جناح نورون)، لی وون دئوک، پارک سان سو و سایرین بهطور پنهانی نقشه شورشی را برای بر تخت نشاندن یی وون گیونگ، نخستین فرزند پسر یی گوانگ و تنها فرزند قانونی و مشروع او، کشیدند. با این حال، نقشه شورش مین جین یونگ افشا شد سپس او به همراه یی وون گیونگ اعدام شد. با استناد به قانون نابودی (اعدام) نُه خویشاوند (طبق این قانون علاوه بر فرد مجرم اعضای خانواده وی نیز مجازات میشدند)، یی گیونگ ئونگ و یی وون بوم از برادران ناتنی یی وون گیونگ، گناهکار شناخته شدند و به گانگوا تبعید شدند.
در آغاز قرن نوزدهم، قبیله آندونگ کیم که چند تن از زنان آن به ازدواج پادشاهان چوسان درآمده بودند و به مقام ملکه چوسان رسیده بودند، تقریباً تمام قدرت را به قبضه خود درآورده بودند. رکود اجتماعی ناشی از ناکارآمدی حکومت، زمینه را برای ایجاد ناآرامی فراهم کرد. فساد و اختلاس از خزانه داری و بهرهبرداری از معادن به شدت افزایش یافت و به ابعاد حیرتانگیزی رسید. شورشهای پی در پی به همراه بلایای طبیعی اوضاع کشور را بدتر کرد.[۹]
تنها هدف قبیله آندونگ کیم حفظ نفوذ قبیله شان بود. کارزار خشن قبیله آندونگ کیم برای تسلط بر خاندان سلطنتی منجر به ایجاد وضعیتی شد که تقریباً همه اعضای خانواده سلطنتی از سئول فرار کردند. هنگامی که خانواده سلطنتی فرد باهوش و مناسبی برای نشستن بر تخت معرفی میکرد، آن فرد یا به خیانت متهم میشد یا اعدام میشد یا به تبعید فرستاده میشد، بنابراین هنگامی که هئونجونگ بدون داشتن جانشین درگذشت، هیچ فرد مناسبی برای رسیدن به تاج و تخت پیدا نشد.[۹]
چئولجونگ در سال ۱۸۴۹ و در سن ۱۹ سالگی پس از مرگ پادشاه هئونجونگ به سلطنت رسید. چئولجونگ از اقوام دور پادشاه هئونجونگ و از نوادگان پادشاه یئونگجو بود. او توسط ملکه بیوه سون-وون (بیوه پادشاه سانجو) به فرزندخواندگی پذیرفته شد و به او اجازه داد تا به تخت سلطنت بنشیند. چئولجونگ در جزیره گانگوا زندگی میکرد او به همراه خانواده اش و از زمان آزار و اذیت کاتولیکها در سال ۱۸۰۱ به آنجا تبعید شده بودند.
هنگامی که مأموران دولتی (که به منظور یافتن فردی از خاندان یی برای نشستن بر تخت فرمانروایی به جزیره گانگوا فرستاده شده بودند) به جزیره گانگوا رسیدند، اعضای باقی مانده خاندان سلطنتی را که در فقر و بدبختی زندگی میکردند یافتند و از آن میان یی وون-بوم ۱۹ ساله را پادشاه کشور در حال زوال چوسان اعلام کردند. اگرچه از زمان تأسیس سلسله چوسان پادشاهان این سلسله به تعلیم و تربیت فرزندان خود اهمیت ویژه ای میدادند، اما چئولجونگ حتی نتوانست یک کلمه از پیامهای تبریکی که به مناسبت بر تخت نشستن او برایش ارسال شده بود را بخواند.[۹]
برای قبیله آندونگ کیم، انتخاب چئولجونگ به عنوان پادشاه یک انتخاب ایده آل بود. بیسوادی او باعث میشد که برای قبیله آندونگ کیم قابل کنترل باشد و به آسانی به خواستههای آنان تن در دهد. شاهد این امر آن است که در دوران ۱۳ ساله فرمانروایی چئولجونگ، او حتی تا آخرین روزهای زندگیاش شیوه صحیح راه رفتن و نحوه پوشیدن لباسهای سلطنتی را نمیدانست، او حتی هنگام پوشیدن لباسهای فاخر سلطنتی همانند یک ماهیگیر به نظر میرسید.[۹]
به عنوان بخشی از دخالتهای قبیله آندونگ کیم در امور حکومتی، در سال ۱۸۵۱، این طایفه دختر کیم مون گیون، "کیم سو یونگ" را به عنوان همسر چئولجونگ انتخاب کرد، که پس از مرگ به عنوان ملکه چئورین شناخته میشود.[۹]
چئولجونگ در شانزدهم ژانویه ۱۸۶۴ و در سن ۳۲ سالگی درگذشت[۳] (احتمالا او توسط قبیله آندونگ کیم که او را به تخت سلطنت رسانده بودند به قتل رسید)، او هیچ جانشینی نداشت (چئولجونگ یک پسر از یکی از زنان حرمسرای خود داشت اما به دلیل اینکه مادر آن پسر از زنان طبقه پایین بود نتوانست به عنوان جانشین انتخاب شود). پس از درگذشت چئولجونگ بار دیگر، جستجو برای یافتن فردی از میان خاندان یی برای نشستن بر تخت سلطنت آغاز شد.
نام رسمی و کامل پسامرگی: King Cheoljong[۲۸] Huiryun Jeonggeuk Sudeok Sunseong[۲۹] Munhyeon Museong Heon'in Yeonghyo the Great[۲۸] of Joseon (철종희륜정극수덕순성문현무성헌인영효대왕哲宗熙倫正極粹德純聖文顯武成獻仁英孝大王)
نام غیررسمی و کوتاه پسامرگی: پادشاه چئولجونگ بزرگ (철종대왕 哲宗大王)
نام اعطاء شده توسط سلسله چینگ: King Zhōngjìng (忠敬王 충경왕 King Chunggyeong)[۳۰]
نام رسمی و کامل پسامرگی: Emperor Cheoljong Huiryun Jeonggeuk Sudeok Sunseong Heummyeong Gwangdo Don'won Changhwa[۳۱] Munhyeon Museong Heon'in Yeonghyo Jang[۳۲] of the Korean Empire (철종희륜정극수덕순성흠명광도돈원창화문현무성헌인영효장황제哲宗熙倫正極粹德純聖欽明光道敦元彰化文顯武成獻仁英孝章皇帝)
نام غیررسمی و کوتاه پسامرگی:امپراتور چئولجونگ جانگ (철종장황제 哲宗章皇帝)
↑At the time of the "Second Fire of Yongdusan", an estimated 3,400 historical artifacts stored for safekeeping due to the Korean War were located by the shanty village of Panjachon Hamlet, Donggwang-dong Neighborhood, Busan: including 46 (later 48) royal portraits formerly enshrined at New Seonwonjeon Hall (신선원전) of Changdeokgung Palace, catalogued in a 1935 inventory (선원전영정수개등록 璿源殿影幀修改謄錄 Seonwonjeon Yeongjeong Sugae Deungnok). The surviving artifacts are currently in the collection of the National Palace Museum of Korea: two severely damaged items (accession numbers 창덕27560 & 창덕27561) are positively identified as King Cheoljong's royal portraits due to his full Joseon-era posthumous title inscribed on the right side; the 1935 inventory lists 4 royal portraits of King Cheoljong, including the surviving 1861 portrait used in this article.
↑او با پارک یونگ هیو ازدواج کرد و پس از انقراض سلسله چوسان پارک یونگ هیو لقب "آخرین داماد سلطنتی سلسله چوسان" را دریافت کرد. نوه آنها پارک چان جو با یی او ازدواج کرد و پس از انقراض سلسله چوسان یی او لقب "آخرین شاهزاده کره" را دریافت کرد.