چارلز سی. ای. بالدی | |
---|---|
زادهٔ | ۲ دسامبر ۱۸۶۲ |
درگذشت | ۲۸ دسامبر ۱۹۳۰ (۶۸ سال) فیلادلفیا، ایالات متحده آمریکا |
دیگر نامها | چارلز کارماین آنتونیو بالدی |
شهروندی | ایالات متحده آمریکا |
شناختهشده برای | خدمات عمومی |
همسر | لوئیزا یورندین سوبرنهایمر |
فرزندان | ۷، از جمله چارلز کارماین آنتونیو بالدی جونیور و جوزف اف. ام. بالدی |
خویشاوندان | تیلور سوئیفت (نبیره) چاک داگلاس (نتیجه) آستین سوئیفت (نبیره) |
چارلز کارماین آنتونیو بالدی (به انگلیسی: Charles Carmine Antonio Baldi، ۲ دسامبر ۱۸۶۲ – ۲۸ دسامبر ۱۹۳۰) بازرگان، بانکدار، ناشر روزنامه، کارآفرین و انساندوست آمریکایی بود که در فیلادلفیا زندگی میکرد.[۱]
او در ۱۴ سالگی از پادشاهی ایتالیا مهاجرت کرد و حرفهای را دنبال کرد که باعث شد در اوایل دههٔ ۱۹۰۰، برای جمعیت روبهرشد آمریکاییهای ایتالیاییتبار رهبری برجسته دانسته شود. بالدی در ادامه روابطی قوی با اجتماعات سیاسی و تجاری موجود آمریکایی در منطقهٔ بزرگ فیلادلفیا ایجاد کرد، که از طریق سازمانهای بازرگانی او گسترش یافتند؛ این شامل سازمانهای اجتماعی و انساندوستانه میشد، که هدفشان پشتیبانی از سبک زندگی مهاجران ایتالیایی برای دستیابی به وضعیت اقتصادی بهبودیافته و حفظ میراث فرهنگی سنتی، در عین زندگی در ایالات متحده آمریکا بود.
او نخستین بانک مبادله ایتالیایی را تأسیس کرد تا کارگران مهاجر بتوانند پولهایشان را پسانداز کنند و به خویشاوندانشان در ایتالیا پول برگردانند. او از ۱۹۰۶ تا ۱۹۳۰، صاحب و سردبیر بزرگترین روزنامه ایتالیاییزبان به نام لوپینیونه بود،[۲] که فرصتهای شغلی و اخبار روز آمریکا و ایتالیا را ارائه میکرد.
علاوه بر این، بالدی یک کسبوکار املاک و بیمه را اداره میکرد، که از کارگران مهاجر ایتالیایی پذیرایی میکرد و یک مؤسسهٔ خیریه به نام فدراسیون جامعههای خیریه ایتالیایی تأسیس کرد؛ در حالی که نقش رهبری را در جامعهٔ کارگری موتو سوکورسو دی سان بیاجو ایفا میکرد. نامهنگاریهای اولیهاش باعث شدند که او به مهارتهای زبانی دست یابد؛ او در دادگاههای فیلادلفیا برای مردم ایتالیاییزبان خدمات مترجمی ارائه میکرد. او یک مؤسسهٔ کفن و دفن به نام بالدی فینرال هوم را تأسیس و اداره کرد، که به خانوادههای آمریکایی ایتالیاییتبار خدمات میداد؛ این مسئله نام خانوادگی او را برای بیش از ۴ نسل در جنوب فیلادلفیا حفظ کردهاست.[۳] علاقهٔ او به سیاست و تحصیلات باعث شد که به هیئت مدیرهٔ بخش آموزش و پرورشی فیلادلفیا منصوب شود و تا هنگام مرگش در ۱۹۳۰ آنجا خدمت کند.[۴]
در ۱۹۷۴، شهر فیلادلفیا تشخیص داد که بالدی، نخستین مهاجری بودهاست که به هیئت مدیرهٔ بخش آموزش و پرورشی فیلادلفیا پیوستهاست؛ او تا هنگام مرگش در ۱۹۳۰ در آن خدمت کرد، مدرسهٔ متوسطهٔ بالدی را جهت بزرگداشت خدمتش به آموزش به یاد او نامگذاری کردهاند.[۵]
در ۲۰۱۷، محل اقامت بالدی واقع در فیلادلفیا، خیابان گرین، پلاک ۳۱۹ توسط کمیسیون تاریخی و موزهٔ پنسیلوانیا مکانی تاریخی در نظر گرفته شد.[۶]
برادران بالدی فیلادلفیا داستانیست که یکی از چشمگیرترین خانوادههای حاضر در امور تجاری در اوایل دههٔ ۱۹۰۰ ایالات متحده آمریکا دانسته میشود. آنها در ترکیبی هماهنگ، کار میکردند و فعالیتهایشان شامل شرکتهای زیادی میشد: همراه با چارلز سی. ای. بالدی، برادران در خطوط متنوعی از جمله بانکداری، املاک، بیمه، آژانس کشتی بخار فرااطلسی، فروش زغالسنگ، اصطبل کرایه و نگهداری اسب، تقبل مراسم خاکسپاری و انتشار روزنامه فعالیت کردند. در واقع آنها چارلز سی. ای. بالدی و ۴ برادرش بودند: جوزپه، ویرجیلیو، جووانی و آلفونسو. میراث خانواده برای سدهها در ایتالیا تثبیت شده بود؛ پدر آنها ویتو بالدی در استان سالرنو پیمانکار و خدمتکار بود، جایی که پنج پسر زاده شدند.[۷]
بالدی پدر پنج پسر و دو دختر بود:
نتیجهٔ بالدی چاک داگلاس دربارهٔ زندگی او کتابی نوشتهاست.[۹]