ژان فرانس ویلمز (۱۱ مارس ۱۷۹۳- ۲۴ژوئن ۱۸۴۶) نویسنده فلاندری و پدرجنبش فلاندری بود .
ویلمز در شهر بوچوت بلژیک در حالی که تحت اشغال فرانسه بود، به دنیا آمد. او کار خود را در یک دفتر اسناد رسمی در آنتورپ آغاز کرد.
او اوقات فراغت خود را وقف ادبیات کرد و در سال ۱۸۱۰ جایزه ای برای شعر با قصیده ای در جشن صلح تیلسیت دریافت کرد. او با اشتیاق از تأسیس پادشاهی متحده هلند و احیای ادبیات فلاندری استقبال کرد. و در حمایت از ادعاهای زبان مادری هلند، تعدادی نوشته‌های پرشور و شیوا منتشر کرد.
همراهی سیاسی او با حزب نارنجی در انقلاب ۱۸۳۰ بود، و این دیدگاه ها او را با دولت موقت دچار مشکل کرد. با این حال، ویلمز به زودی به عنوان رهبر بی چون و چرای جنبش مردمی فلاندری شناخته شد، که در سکوی اصلی آن برابری کامل زبان ها را در دولت و دادگاه های حقوقی ایجاد کرد. او در سال ۱۸۴۶در خنت درگذشت.
از جمله نوشته های او که بسیار زیاد بود، مهمترین آنها عبارتند از:
هنرها و علوم (۱۸۱۶)
از بلژیک،به بلژیکی ها (۱۸۱۸)
پژوهشی تاریخی در مورد منشا و نام اماکن عمومی و سایر آثار باستانی شهر آنتورپ (۱۸۲۸)
