ژنو ۲ (سوریه)
کنفرانس ژنو ۲ نشستی بود برای رسیدگی به وضعیت جنگ داخلی سوریه که در تاریخ ۲۲ ژانویه ۲۰۱۴ برابر با ۲ بهمن ۱۳۹۲ برگزار شد.[۱] سازمان ملل در ۲۶ آذر اعلام کرد به دلیل رزرو هتل‌های ژنو برای نمایشگاه ساعت‌های لوکس این کنفرانس ابتدا در مونترو برگزار و پس از یک وقفه در ۲۴ ژانویه برابر ۴ بهمن در ژنو پی‌گرفته می‌شود.[۲] با این حال نیکولای پاتروشف، رئیس شورای امنیت ملی روسیه در ۲۶ دسامبر ۲۰۱۳ برابر ۵ بهمن ۱۳۹۲ بدلیل آنچه که پیشرفت اندک در فراهم کردن ملزومات این کنفرانس نامید نسبت به برگزاریش در تاریخ اعلام شده ابراز شک کرده و گفت: «نمی‌توانیم کنفرانس را در زمان تعیین شده برگزار کنیم.»[۳] این کنفرانس هیچ تضمینی برای پایان دادن به درگیری‌ها در سوریه ندارد.[۴] با نزدیک شدن به موعد برگزاری ژنو ۲، دو طرف درگیری‌ها فتیله جنگ را بالاکشیدند تا در کنفرانس دست بالا را داشته باشند.[۴]
دبیرکل سازمان ملل متحد روز یکشنبه، ۲۹ دی ۹۲، پس از ماه‌ها بحث و تردید بر سر حضور ایران در کفرانس ژنو ۲ از مقامات جمهوری اسلامی دعوت به عمل آورد، اما این اقدام واکنش و هشدار ائتلاف ملی سوریه، آمریکا و عربستان را در پی داشت که اعتقاد دارند ایران نخست باید نتایج نشست ژنو ۱ را بپذیرد تا در این کنفرانس حضور یابد.[۵]
سازمان ملل متحد روز دوشنبه، ۳۰ دی ۹۲ اعلام کرد که اظهارات مقامات جمهوری اسلامی مغایر با تعهداتی است که آنها در رابطه با بحران سوریه داده‌اند و به همین خاطر دعوت خود از ایران جهت حضور در کنفرانس ژنو ۲ را پس می‌گیرد.[۶]
وزیر امور خارجه ایران اقدام بان گی مون، دبیرکل سازمان ملل متحد، در کنار گذاشتن تهران از کنفرانس ژنو ۲ درباره سوریه را تاسف‌بار خواند و او را به نگفتن دلایل واقعی این تصمیم متهم ساخت. او گفت که که بان گی مون تحت فشار آمریکا و اپوزیسیون سوریه دعوت خود را از ایران پس گرفته است.[۶]
شرکت‌کنندگان
[ویرایش]
اخضر ابراهیمی، نماینده ویژه سازمان ملل در امور سوریه در ۲۹ آذر اسامی کشورهای دعوت شده به ژنو ۲ را به شرح زیر بیان کرد:کشورها عضو شورای امنیت سازمان ملل (از قبیل آمریکا، چین، روسیه، فرانسه، انگلیس)، اتحادیهٔ اروپا، اتحادیهٔ عرب، سازمان همکاری‌های اسلامی، الجزایر، مراکش، مصر، ترکیه، عربستان سعودی، کویت، لبنان، عراق، برزیل، کانادا، دانمارک، آلمان، اسپانیا، ایتالیا، هندوستان، اندونزی، آفریقای جنوبی، سویس، اتریش، امارات متحده عربی، ژاپن، اردن، نروژ، عمان و قطر.[۷]
- سازمان‌های بین‌المللی
- کشورهای شرکت‌کننده
موافقان رژیم سوریه
[ویرایش]- دولت سوریه
- روسیه
- ایران
- چین
- حزب‌الله
مخالفان رژیم سوریه
[ویرایش]- شورای ملی سوریه
- ارتش آزاد سوریه
- شورای ملی کرد
- امریکا
- عربستان سعودی
- ترکیه
- قطر
پیش‌شرط‌ها
[ویرایش]نتایج
[ویرایش]دور اول
[ویرایش]دور دوم
[ویرایش]دور دوم مذاکرات در ۱۵ فوریه ۲۰۱۴/۲۶ بهمن ۱۳۹۲ بدون هیچ نتیجه‌ای پایان یافت.[۱۰]
حاشیه‌ها
[ویرایش]دولت سوریه برای تحت فشار قرار دادن مذاکره‌کنندگان شماری از بستگان اعضای هیئت مذاکره‌کننده اپوزیسیون را در حین مذاکرات، در سوریه بازداشت کرد.[۱۰]
منابع
[ویرایش]- ↑ «دوم بهمن، زمان برگزاری ژنو 2». خبرآنلاین. ۴ آذر ۱۳۹۲. دریافت‌شده در ۲۵ نوامبر ۲۰۱۳.
- ↑ «ژنو۲ در ژنو برگزار نمی‌شود». فرارو. ۲۶ آذر ۱۳۹۲. دریافت‌شده در ۱۹ دسامبر ۲۰۱۳.
- ↑ «تردید روسیه نسبت به برگزاری کنفرانس "ژنو ۲" در موعد مقرر». دویچه وله. ۶ دی ۱۳۹۲. دریافت‌شده در ۲۸ دسامبر ۲۰۱۳.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ «سوریه؛ بن‌بست در میدان جنگ». بی‌بی‌سی. ۶ دی ۱۳۹۲. دریافت‌شده در ۲۸ دسامبر ۲۰۱۳.
- ↑ رادیو فردا: ظریف: پس گرفتن دعوت ایران به نشست سوریه «تاسف‌بار» است. ۱ اردیبهشت ۹۴.
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ همان منبع.
- ↑ «اسامی مهمانان نشست بین‌المللی ژنو۲». کردپرس. ۲۹ آذر ۱۳۹۲. دریافت‌شده در ۲۲ دسامبر ۲۰۱۳.
- ↑ Dominique Fiers en Jos De Greef (۲۰ January ۲۰۱۴). "Iran gaat toch niet naar Syrië-conferentie". Deredactie.be. Retrieved 23 January 2014.
- ↑ "Delegazione della Santa Sede alla Conferenza Internazionale per la pace in Siria Ginevra ۲". ۲۲ January ۲۰۱۴.
- ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ «سوریه بستگان اپوزیسیون حاضر در مذاکرات ژنو را دستگیر کرد». دویچه‌وله فارسی. ۲۷ فوریه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۲۵ مارس ۲۰۱۴.
