کا-۵ (موشک)
| کا-۵ AA-1 آلکالی | |
|---|---|
 موشک کا-۵ ام، نصب شده در زیر بال یک فروند میگ-۱۹ | |
| نوع | موشک هوا به هوا کوتاه برد |
| خاستگاه | اتحاد جماهیر شوروی |
| تاریخچه خدمت | |
| خدمت | ۱۹۵۷ الی ۱۹۷۷ |
| استفاده‌شده توسط | نیروی هوایی شوروی |
| تاریخچه تولید | |
| سازنده | Kaliningrad Series Production Plant |
| گونه‌ها | کا-۵۵ |
| ویژگی‌ها | |
| وزن | ۸۲٫۷ کیلوگرم (۱۸۲ پوند) |
| طول | ۲٫۴۹ متر (۸ فوت ۲ اینچ) |
| قطر | ۲۰۰-میلیمتر (۷٫۹-اینچ) |
| سر جنگی | High explosive |
| وزن سر جنگی | ۱۳ کیلوگرم (۲۹ پوند) |
| موتور | راکت |
برد عملیاتی | ۲ تا ۶ کیلومتر (۱٫۲ تا ۳٫۷ مایل) |
| بیشینهٔ سرعت | ۲٬۸۸۰ کیلومتر بر ساعت (۱٬۷۹۰ مایل بر ساعت) ( ماخ ۲٫۳۳) |
سامانهٔ هدایت | پرتو سواری LOSBR |
سکوی پرتاب | میگ-۱۷, میگ-۱۹, میگ-۲۱, سوخو-۹ |
کالینینگراد کا-۵ (نام اختصاص داده شده ناتو AA-1 Alkali)، که به عنوان آر. اس-۱ یو (مخفف: موشک هدایت شونده شماره یک) (روسی: реактивный снаряд первый управляемый РС-1У)[۱] یا ShM نیز شناخته می‌شود، یک موشک هوا به هوای اولیه ساخت اتحاد جماهیر شوروی بود.
تاریخچه
[ویرایش]توسعه کا-۵ در سال ۱۹۵۱ آغاز شده و اولین شلیک آزمایشی این موشک در سال ۱۹۵۳ به انجام رسید. نمونه موشک توسط جنگنده یاکوولف یاک-۲۵ آزمایش شد، ولی به صورت عملیاتی مورد استفاده قرار نگرفت. این جنگ‌افزار با نام گروشین/توماشویچ آراس-۲ یو (روسی: Грушин/Томашевич РС-2У) در سال ۱۹۵۷ وارد خدمت شد، (همچنین با نام‌های آر-۵ اس یا کا-۵ اس نیز شناخته می‌شود). گونه اولیه این موشک با رادار ارپی-۲ یو (ایزومرود ۲) (روسی: РП-2У «Изумруд-2»»)که بروی جنگنده‌های میگ-۱۷ آرپی یو و میگ-۱۹ پی ام نصب شده بود، تطابق داشت. گونه ارتقا یافته کا-۵-ام یا آراس-۲ یو اس (نام اختصاصی در نیروی دفاع هوایی شوروی) که در سال ۱۹۵۹ وارد خدمت شد با رادار آرپی-۹/آرپی-۹ یو (سافیر) تطابق داشت که بروی سوخو-۹ نصب شده بود. جمهوری خلق چین یک نسخه از این موشک را با نام پی ال-۱ را برای استفاده توسط جنگنده‌های جی-۶ بی خود تولید نمود.
مشکلات مربوط به هدایت پرتو سواری LOSBR، به ویژه در هواپیماهای جنگنده تک سرنشین، قابل توجه بود و کا-۵ را در درجه اول به یک موشک ضد بمب افکن کوتاه برد تبدیل نمود. در حدود سال ۱۹۶۷ کا-۵ با کا-۵۵ (آر-۵۵) جایگزین شد، که جستجوگر پرتو سواری آن با جستجوگر راداری نیمه فعال SARH یا جستجوگرهای فروسرخ معادل با موشک کا-۲۳ (ای ای-۲ آتول) جایگزین شد. این موشک ۷٫۸ کیلوگرم (۱۷ پوند) از کا-۵ سنگین تر بود، اما دارای سرجنگی کوچکتری به وزن ۹٫۱ کیلوگرمی (۲۰ پوند) بود. کا-۵۵ تا حدود سال ۱۹۷۷ در خدمت باقی ماند و احتمالاً با آخرین رهگیر سوخو-۹ بازنشسته شد.
مشخصات (آراس-۲ یو اس / کا-۵ ام اس)
[ویرایش]- طول: ۲٬۵۰۰ میلیمتر (۸ فوت ۲ اینچ)
- طول بال‌ها: ۶۵۴ میلیمتر (۲ فوت ۱٫۷ اینچ)
- قطر: ۲۰۰ میلیمتر (۷ ۷⁄۸ اینچ)
- وزن پرتاب: ۸۲٫۷ کیلوگرم (۱۸۲ پوند)
- سرعت: 800 m/s (۲٬۸۸۰ کیلومتر بر ساعت (۱٬۷۹۰ مایل بر ساعت))
- برد: ۲–۶ کیلومتر (۱ ۱⁄۴–۳ ۳⁄۴ مایل)
- هدایت: پرتو سواری LOSBR
- سرجنگی: ۱۳٫۰ کیلوگرم (۲۸٫۷ پوند)
کاربران
[ویرایش]
کاربر فعلی
[ویرایش]
کره شمالی- بروی جنگنده‌های میگ-۲۱ پی اف ام مورد استفاده قرار می‌گیرد.
کاربران قبلی
[ویرایش]
شوروی- نیروی هوایی شوروی و نیروی دفاع هوایی شوروی هر دو از موشک‌های کا-۵ استفاده می تمودند.
چین- نیروی هوایی ارتش آزادی‌بخش خلق از نمونه تولید شده تحت امتیاز در چین به نام پی ال-۱ استفاده می‌نمود (پی ال مخفف کلمه‌های پی لی و به معنای صاعقه به زبان چینی است).
چکسلواکی- نیروی هوایی خلق چکسلواکی دو گونه آراس-۲ یو و آراس-۲ یو اس را در اختیار داشت.
مجارستان- نیروی هوایی مجارستان از موشک‌های آراس-۲ یواس برای جنگنده میگ-۱۹ پی ام، میگ-۲۱ پی اف و میگ-۲۱ ام اف استفاده می‌نمود.
مالی- نیروی هوایی مالی[۲]
لهستان- نیروی هوایی لهستان از موشک آراس-۲ یو برای میگ-۱۷ پی ام، میگ-۱۹ پی ام و جنکنده‌های میگ-۲۱ خود استفاده می‌نمود، کماکان به عنوان هدف تمرینی کاربری دارند.[۳]
رومانی- این موشک در سال ۱۹۸۴، با نام ای-۹۰ در الکترومکانیکا پلویشتی (رومانیایی: Electromecanica Ploiesti) در رومانی تولید شد.
منابع
[ویرایش]- مستندات
- ↑ Мясников Виктор (2012-06-01). "Сверхзвуковые ракеты находят цель" (به روسی). Независимое военное обозрение. Archived from the original on 2012-07-05. Retrieved 2012-06-01.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (help) - ↑ (Cooper و دیگران 2011، ص. 47)
- ↑ SRCP-WR z ITWL. pl.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «K-5 (missile)». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۹ می ۲۰۲۴.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «К-5 (ракета))». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای روسی، بازبینی‌شده در ۲۹ می ۲۰۲۴.
- کتابشناسی
- Cooper, Tom; Weinert, Peter; Hinz, Fabian; Lepko, Mark (2011). African MiGs, Volume 2: Madagascar to Zimbabwe. Houston: Harpia Publishing. ISBN 978-0-9825539-8-5.
- Gordon, Yefim (2004). Soviet/Russian Aircraft Weapons Since World War Two. Hinckley, England: Midland Publishing. ISBN 1-85780-188-1.
پیوند به بیرون
[ویرایش]
- RS-2U - Air-to-Air missile at aviation.ru
- K-5 at airwar.ru
- (به روسی)K-5 بایگانی‌شده در ۲۰۲۰-۰۸-۲۴ توسط Wayback Machine at missiles.ru
- - Electromecanica website: Air-to-Air missile