در توسعه محصول، کاربرِ نهایی (به انگلیسی: End user)، شخصی است که در نهایت از کالایی استفاده میکند یا قرار است در نهایت از آن استفاده کند.[۱][۲][۳] کاربر نهایی در مقابل کاربرانی است که محصول را پشتیبانی یا نگهداری میکنند.[۴] برای مثال اپراتورهای سیستم، مدیران سیستم، مدیران پایگاه داده،[۵]کارشناسان فناوری اطلاعات، متخصصان نرمافزار و تکنسینهای کامپیوتر هیچکدام کاربر نهایی در نظر گرفته نمیشوند. کاربران نهایی معمولاً از درک فنی یا مهارتهای طراحان محصول برخوردار نیستند،[۶] واقعیتی که به راحتی توسط طراحان نادیده گرفته شده و فراموش میشود که در نهایت منجر به کاهش رضایت مشتری میشود.[۲] در فناوری اطلاعات، کاربران نهایی، «مشتری» به معنای معمول نیستند، بلکه آنها معمولاً کارمندان مشتری هستند.[۷] برای مثال، اگر یک شرکت بزرگ یک بسته نرمافزاری برای استفاده کارمندان خود خریداری کند، اگرچه شرکت بزرگ «مشتری» نرمافزار است، اما این کارمندان آن شرکت هستند که کاربر نهایی محسوب میشوند.
the person ultimately intended to use a product
The person who uses a computer application, as opposed to those who developed or support it.
The term “end-user”, with respect to a good, service, or technology, means the person that receives and ultimately uses the good, service, or technology.
The end users are persons who perform the application functions. End users include "parametric users" and generalized function users, but they are not system support personnel.
One of the most important features of a DBMS is that relatively inexperienced users, called end users, are empowered to retrieve information from the database. The user poses a query at the terminal keyboard, requesting the database system to display the answer on a terminal screen or on a printed sheet.
A party that ultimately uses a delivered product or that receives the benefit of a delivered service. (See also "customer".) End users may or may not also be customers (who can establish and accept agreements or authorize payments).