کارمینه گالونه | |
---|---|
![]() | |
زادهٔ | ۱۸ سپتامبر ۱۸۸۶ |
درگذشت | ۴ آوریل ۱۹۷۳ (۸۶ سال) |
ملیت | ایتالیایی |
پیشه | کارگردان، فیلمنامهنویس، تهیهکننده فیلم |
کارمینه گالونه (ایتالیایی: Carmine Gallone؛ ۱۸ سپتامبر ۱۸۸۶ – ۴ آوریل ۱۹۷۳) کارگردان، فیلمنامهنویس و تهیهکننده فیلم اهل ایتالیا بود.
از آغاز، کارمین گالونه شاهکارهایی مانند سیزدهمین مرد (۱۹۱۷) و سرهنگ شابر (۱۹۲۰) را که بر اساس رمانهایی از انوره دو بالزاک بودند، اقتباس کرد.
پس از ساخت فیلمهای بسیاری با بازی هنرمندانی چون لیدا بورلی و همسر خودش سوآوا گالونه، او با همکاری آملتو پالرمی یک فیلم بزرگ به سبک سیسیل بی. دمیل به نام آخرین روزهای پمپئی را در سال ۱۹۲۶ میلادی ساخت.
اما بحران اقتصادی ایتالیا او را مجبور به ترک وطن کرد. او به آلمان، سپس به انگستان و در آخر به فرانسه، جایی که سه فیلم در آنجا ساخت رفت. پیش از برگشت به ایتالیا او تبدیل به یکی از ستونهای رونق دوباره سینمای ایتالیا از ۱۹۳۵ تا ۱۹۶۱ — بهویژه با اقتباس اثرهای شعرگونه و فیلمهای زندگینامهای — شده بود.
او همچنین فیلم دو یتیم (۱۹۴۲) و میشل استروگف (۱۹۵۶) را براساس کتاب ژول ورن ساخت که یک موفقیت بزرگ در فرانسه بود.
کارمینه گالونه در چهارم آوریل سال ۱۹۷۳ در رم درگذشت و در گورستان کامپو ورانو به خاک سپرده شد.[۱]