کارِگر در لغت به معنای کارکننده و کسی که در کارخانه یا کارگاه کار میکند و مزد میگیرد است، که در مقابل کارفرما قرار دارد.[۱] در قوانین ایران «کارگر کسی است که به هر عنوان در مقابل دریافت حقالسعی اعم از مزد، حقوق، سهم سود و سایر مزایا به درخواست کارفرما کار میکند».[۲][۳][۴]
بخشی از مقالههای مربوط به |
اتحادیههای صنفی و کارگران |
---|
بر پایهٔ تعریف قانون کارگر، معیارهای تشخیص کارگر از دیگر شاغلان بدین شرح است:[۵]
جامعهشناسان مارکسیستی بر خلاف جامعهشناسان سرمایهداری (که جامعه را به طبقات چندگانه تقسیم میکنند)، جامعه را به دو طبقهٔ کارگر و سرمایهدار تقسیم میکنند.[۶] یعنی به جای تعریف کارگر در مقابل کارفرما، کارگر را اینگونه تعریف میکنند که «هر کس که مجبور است برای امر معاش کار کند و حقوق بگیرد، کارگر است». بدین ترتیب، چه فرد یک استاد دانشگاه باشد و چه یک رفتهگر او یک کارگر بهشمار میآید. کسانی که از این تعریف حمایت میکنند بر این باورند که هر کسی که برای درآمد «زحمت» میکشد کارگر است. شاید دقیقتر این باشد که به جای کارگر این افراد را «زحمتکش» بنامیم. چراکه یک کارمند، پزشک، یا یک مهندس هم، برای رسیدن به تخصص و یافتن شغل و انجام وظیفه زحمت بسیاری را متحمل میشود، چیزی که شاید کارگران دستی از آن آگاه نباشند.[۷]
رایت میلز، جامعهشناس مارکسیست آمریکایی، در قالب چنین تعریفی کارگران را به دو دستهٔ «یقهسفیدها» (کارمندان) و «یقهآبیها» (کارگران دستی) تقسیم میکند. در واقع میتوان گفت که مقصود از یقهسفیدان و یقهآبیها، کارگران فکری و کارگران دستی است که به دلیل تلاش طبقات حاکم، بیشتر مردم از آن بیخبرند.[۷]
ویدئو : کارگر حرفهای و حمل ۱۱ ردیف آجر بر روی سرش