کارگل
کارگِل
ཀར་གིལ (མཁར་དཀིལ་ལ།) / کارگل | |
|---|---|
شهر | |
 | |
 نقشه تعاملی کارگل | |
 | |
| کشور |  هند |
| ایالت | جامو و کشمیر |
| ناحیه | کارگل |
| ارتفاع | ۲۶۷۶ متر (۸۷۸۰ فوت) |
| جمعیت (۲۰۰۱)[۱] | |
| • کل | ۱۰۶۵۷ |
| منطقهٔ زمانی | یوتی‌سی +۵:۳۰ (IST) |
| زبان‌ها | اردو، پرگی، لداخی، بروکسکات، انگلیسی |
| دیگر زبان‌ها | شینا، بلتی |
 | |
کارگِل (لاداخی: ཀར་གིལ་؛ اردو: کارگل) شهری در بخش کارگل در لداخ، کشمیر است. این شهر در مرز بین چین، هند و پاکستان قرار دارد.
این شهر دومین شهر بزرگ لداخ پس از له است و در ۶۰ کیلومتری دراس و ۲۴۰ کیلومتری سرینگر واقع شده است.
جغرافیا
[ویرایش]کارگل به‌طور میانگین بلندایی برابر ۲٬۶۷۶ متر از سطح دریا دارد و در کرانه سرو دریا واقع شده است. کارگل در شمال با ایالت گلگت-بلتستان هم‌مرز است. این منطقه مانند دیگر مناطق هیمالیا اقلیمی معتدل دارد و تابستان‌های آن خنک با شب‌های سرد و زمستان‌هایش طولانی و بسیار سرد است چنانچه گاهی هوا تا ۵۴ درجه سلسیوس زیر صفر پایین می‌آید.
ترابری
[ویرایش]یکی از بزرگراه‌های هند که سرینگر را به له وصل می‌کند به کارگل متصل است.
یکی از راه‌های مشهور که در همه فصول باز است راه کارگل-سکردو است که کارگل را به سکردو شهری در گلگت-بلتستان مرتبط می‌کند که البته پس از تصرف بلتستان توسط پاکستان در سال ۱۹۴۸ بسته شده است. در حالی که دولت هند در ژستی بشردوستانه خواهان گشودن دوباره این راه شده است دولت پاکستان این درخواست را رد می‌کند.[۲][۳][۴]
تاریخ
[ویرایش]تا پیش از چندپارگی هند کارگل بخشی از ناحیه بلتستانِ لداخ بود. دره‌ای بود که توسط بلندترین کوه‌های جهان از دیگر مناطق جدا افتاده و جمعیتی اندک از اقوام، ادیان و زبان‌های گوناگون در آن می‌زیستند. جنگ نخست کشمیر به چندپارگی بلتستان انجامید. به گونه‌ای که ناحیه و شهر کارگل در سمت هند در لداخ از ایالت جامو و کشمیر قرار گرفت. پس از پایان جنگ هند و پاکستان در ۱۹۷۱ دو دولت با امضای عهدنامه سیملا متعهد شدند که وارد درگیری نظامی نشوند و به مرزهای موجود احترام بگذارند.
در ۱۹۹۹ این ناحیه توسط پاکستان مورد حمله قرار گرفت که هندی‌ها در جنگ کارگل ایشان را پس راندند.
جمعیت‌شناسی
[ویرایش]برپایه سرشماری سال ۲۰۰۱ کارگل از ۲٬۰۶۵ خانوار داشته که جمعیتی برابر با ۱۰٬۶۵۷ نفر می‌شدند. نرخ جنسی شهر ۵۵۹ زن در برابر هر ۱٬۰۰۰ مرد است. نرخ باسوادی کارگل ۷۳٪ است که تنها ۱٪ از میانگین ملی پایین‌تر است.
در سرشماری سال ۲۰۱۱، جمعیت شهر ۱۶٬۳۳۸ نفر بود. ۷۸٪ مردم شهر را مسلمانان (عمدتا شیعه)، ۱۹٪ هندوها و ۲٪ سیک‌ها و ۱٪ هم باقی ادیان تشکیل می‌دادند. جمعیت مردان منطقه ۱۰۰۸۲ نفر، و زنان ۶۲۵۶ نفر است که به دنبال آن نسبت جنسیتی ۶۲۱ زن به هر ۱۰۰۰ مرد است. نرخ باسوادی ۷۵٫۵٪ است که این نرخ برای مردان ۸۵٫۶٪ و برای زنان ۵۹٫۴٪ است.[۵] مردم کارگل پیشینه مخلوط داردی و تبتی دارند. بومیان کارگل تا پیش از سده‌های ۱۴ و ۱۵ میلادی که مبلغان مسلمان پای به این سرزمین گذاشتند پیروان بودایی‌گرایی تبتی بودند. معماری مسجد قدیمی کارگل ترکیبی از سبک‌های ایرانی و تبتی است، در حالی که معماری مسجد جدید از سبک‌های جدید ایرانی و عربی پیروی می‌کند.[نیازمند منبع]
پیوند با ایران
[ویرایش]بسیاری از مردم کارگِل به زبان فارسی روان صحبت می‌کنند. آنها پیوندهای عمیق با ایران دارند و نزدیک به نیمی از مردم این شهر مسلمان شیعه هستند. اسلام شیعی در اواخر سده ۱۵ (میلادی) از طریق لشکرکشی‌های نظامی، فعالیت‌های مبلغان مذهبی و مبادلات تجاری، از ایران وارد کارگِل شد. بازدید میر شمس‌الدین اراکی از لداخ در اوایل سده ۱۶ (میلادی) تأثیر چشمگیری در گسترش دیدگاه شیعه داشت. البته پیش از آن، نخستین ورود اسلام شیعه به آن منطقه در سده ۱۴ (میلادی) توسط سید علی همدانی انجام شد.[۶]
امروز نزدیک به نیمی از مردم این شهر مسلمان شیعه هستند. پر رفت‌وآمدترین تقاطع در مرکز کارگل «چوک خامنه‌ای» نام دارد و نام بزرگ‌ترین مکان تجمع شهر «پارک حسینی» است. در بیرون و درون مساجد شیعیان در کارگِل تصاویر بزرگ علی خامنه‌ای دیده می‌شوند. همچنین چندین سازمان اجتماعی و مذهبی شیعه در کارگِل به ترویج ایدئولوژی انقلاب اسلامی ایران می‌پردازند که مهم‌ترین و پرنفوذترین آنها بنیاد یادبود امام خامنه‌ای (IKMT) و جامعة العلمای اثنی عشریه کارگِل-لداخ (JUIAK) هستند.[۶]
زبان فارسی در بسیاری از مدارس کارگل آموزش داده می‌شود. بسیاری از امامان جماعت کارگِل برای تحصیل علوم دینی به حوزه‌های علمیه قم، اصفهان و تهران سفر کرده‌اند. تا جاییکه در سال‌های اخیر مردم کارگِل برای تحصیلات تکمیلی به دانشکده‌های پزشکی و مهندسی ایران رفته‌اند.[۶]
پانویس
[ویرایش]- ↑ "View Population". Office of the Registrar General & Census Commissioner, India. Retrieved 27 March 2012.
- ↑ "Moving on the Kargil-Skardu road". The Indian Express. 2007-04-24. Retrieved 2013-04-22.
- ↑ "The Kargil-Skardu Route: Implications of its Opening by Zainab Akhter". Ipcs.org. Retrieved 2013-04-22.
- ↑ "Q. 368 Present status of Kargil to Skardu Road | Institute for Defence Studies and Analyses". Idsa.in. 2012-03-29. Retrieved 2013-04-22.
- ↑ "Census India" (به انگلیسی).
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ سوبایتی گش (۴ آبان ۱۴۰۳). «کارگل؛ شهری در هند که دوستدار جمهوری اسلامی ایران و رهبر آن است». بی‌بی‌سی فارسی.
منابع
[ویرایش]- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Kargil». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی.
پیوند به بیرون
[ویرایش]
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| سایر | |
