گروه کامکارها | |
---|---|
![]() کنسرت مشترک کامکارها با شهرام ناظری برای زلزلهزدگان کرمانشاه | |
اطلاعات پسزمینه | |
ژانر | موسیقی سنتی ایرانی، موسیقی کردی |
اعضا | هوشنگ کامکار (سرپرست گروه و آهنگساز و تنظیمکننده) بیژن کامکار (خواننده و نوازنده) پشنگ کامکار (سنتور) قشنگ کامکار (سهتار) ارژنگ کامکار (تمبک) ارسلان کامکار (بربط و ویولن) اردشیر کامکار (کمانچه و قیچک) اردوان کامکار (سنتور) نجمه تجدد (خواننده) مریم ابراهیمپور (خواننده) هانا کامکار (دف) صبا کامکار (خواننده) نیریز کامکار (تار) سیاوش کامکار (سنتور) سهراب کامکار (سازهای کوبهای) |
وبگاه |
گروه کامکارها یکی از گروههای موسیقی کردی ایران است.[۱][۲][۳][۴][۵] از این گروه با عنوان «بزرگترین گروه موسیقی خانوادگی ایران» یاد شدهاست.[۶][۷][۸]
گروه موسیقی کامکارها در سال ۱۳۴۴ در سنندج، به عنوان گروهی خانوادگی به سرپرستی حسن کامکار (ویلن) و عضویت هوشنگ (آکاردئون)، بیژن (خواننده)، پشنگ (سنتور)، قشنگ (خواننده و ویلن) و ارژنگ (تمبک) تشکیل شد. از سال ۱۳۵۰ برخی از این افراد برای فراگیری موسیقی آکادمیک به تهران آمده و در دانشکده هنرهای زیبا به تحصیل مشغول شدند. پس از چندی کامکارها، تحت سرپرستی محمدرضا لطفی، حسین علیزاده و پرویز مشکاتیان، به همراه تنی چند از دیگر هنرمندان، به عضویت گروههای شیدا و عارف درآمدند. این دو گروه کنسرتهای موفّقیّت آمیزی را با خوانندگی محمدرضا شجریان و شهرام ناظری به اجرا گذاشتند. بعضی از افراد این گروه سابقهٔ عضویت در گروه موسیقی چاووش را دارند.
مدیریت هنری گروه کامکارها بر عهدهٔ «هوشنگ کامکار» است.[۹]
اوّلین کنسرتهای رسمی این خانواده با نام «گروه کامکارها» پس از فتوای آزادی موسیقی توسط خمینی در سال ۱۳۶۷ در مجموعه آزادی و تالار وحدت اجرا شد که شامل موسیقی سنتی ایرانی، تکنوازی سنتور اردوان و موسیقی کردی بود. در سال ۱۳۶۸ امید لطفی، فرزند قشنگ و محمدرضا لطفی، به گروه پیوست و نوازندگی تار گروه را به عهده گرفت. این گروه کنسرتهای متعددی در داخل و خارج از کشور اجرا نمودهاست.[۱۰][۱۱][۱۲][۱۳]