کربوکاتیون
کربوکاتیونها(به انگلیسی: Carbocation) /ˌkɑːrb[invalid input: 'ɵ']ˈkætaɪ.ɒn/ دسته‌ای از کاتیون‌های چند اتمی هستند که دارای یک یا چند اتم کربن دارای بار مثبت است. ساده‌ترین کربوکاتیون موجود متانیوم است.[۱] کربوکاتیونها ، کربورادیکالها و کربوآنیون‌ها واسطه‌های مهم در شیمی آلی هستند . کربوکاتیونها تحت پدیده ای به نام فوق مزدوج شدن به پایداری میرسند از جمله پایدارترین کربوکاتیونها می‌توان به کربوکاتیون آلیلی و بنزیلی اشاره کرد دلیل پایداری این کربوکاتیونها پخش بار در ترکیب یا همان رزونانس می‌باشد . ناپایدارترین کربوکاتیون ، کربوکاتیون ونیلی می‌باشد . گروه‌های الکترون دهنده کربوکاتیونها را پایدار و گروه‌های الکترون کشنده کربوکاتیون هارا ناپایدار میکنند . نحوه پایداری کربوکاتیونها به این صورت است که کربوکاتون نوع سوم از کربوکاتیون نوع دوم و کربوکاتیون نوع دوم از کربوکاتیون نوع اول و کربوکاتیون نوع اول از کربوکاتیون متیل پایدار تر است .
جستارهای وابسته
[ویرایش]
منابع
[ویرایش]- ↑ Hansjörg Grützmacher, Christina M. Marchand (1997), "Heteroatom stabilized carbenium ions", Coordination Chemistry Reviews, volume 163, pages 287-344. doi:10.1016/S0010-8545(97)00043-X
جستارهای وابسته
[ویرایش]- Press Release The 1994 Nobel Prize in Chemistry". Nobelprize.org.9 Jun 2010
