کلود رودیر
کلود رودیر | |
|---|---|
| نام(های) دیگر | Claude Virlogeux |
| زاده | ۲۱ ژوئیهٔ ۱۹۰۳ |
| درگذشته | ۱۱ نوامبر ۱۹۴۴ اردوگاه کار اجباری راونسبروک، آلمان |
| وفاداری | فرانسه آزاد |
| شاخه نظامی | MUR of Auvergne |
| درجه | عضو ستاد |
| همسر(ان) | Pierre Virlogeux |
| فرزندان | Jean and Marc Virlogeux |
کلود رودیر (فرانسوی: Claude Rodier؛ ۲۱ ژوئیهٔ ۱۹۰۳ در سنت الیو لمین – ۱۱ نوامبر ۱۹۴۴ در اردوگاه کار اجباری راونسبروک در آلمان)، فیزیکدان و عضو جنبش مقاومت ملی فرانسه (MUR) در اوورنی اهل فرانسه بود.
زندگی‌نامه
[ویرایش]زندگی اولیه و تحصیلات
[ویرایش]کلود رودیر در تاریخ ۲۱ ژوئیه ۱۹۰۳ در سنت الیو لمین پوی-دو-دم در فرانسه در خانواده ای از معلمان سکولار و جمهوری‌خواه متولد شد. اجداد او از معدنچیان بوده‌اند و یکی از پدربزرگ‌هایش در یک فاجعه بزرگ معدن جان خود را از دست داده بود.
کلود یک دانشجوی درخشان بود و در سال ۱۹۲۱ در École Normale Supérieure یک مؤسسه دانشگاهی برای دختران جوان در شهر سور (Sèvres) ثبت نام کرد.[۱] در این مؤسسه او دوره‌های متعددی را که توسط فیزیکدان ضدفاشیست پل لانژون تدریس می‌شد، گذراند. او عنوان جوانترین نفر را داشت که توانست به مدرک agrégé در فیزیک که بالاترین مدرک در فرانسه بود، دستیابی پیدا کند.
قبل از جنگ جهانی دوم
[ویرایش]پس از مدتی تدریس در پامیه، کلود به ریوم رفت و در آنجا معلم مدرسه راهنمایی دختران شد. او در در تاریخ ۲۸ اوت ۱۹۲۶ با پی‌یر ویرلوگو، یک مهندس سرامیک جوان، در کلرمون-فران ازدواج کرد. این زوج دو پسر داشتند: ژان (۲۰۰۶–۱۹۲۷) و مارک (۱۹۳۴–۲۰۰۸).
در سال ۱۹۲۹، او و شوهرش یک کسب و کار سرامیک را به نام سرامیک کوره (Fired Stoneware) تشکیل دادند. او از تخصص خود در امر فیزیک و شیمی در شرکت استفاده می‌کرد.
در جنگ جهانی دوم
[ویرایش]در سال ۱۹۳۹، در آغاز جنگ جهانی دوم، سفارت ایالات متحده آمریکا به رودیر مراجعه کرد، و با توجه به دانش او به فیزیک اتمی، به او پیشنهاد مهاجرت به آمریکا را ارائه کرد. او که به آینده فرانسه امید داشت و همچنین نگران شرکت خانوادگی و کودکان خردسالش بود، با این پیشنهاد موافقت نکرد.
در سال ۱۹۴۰، نیروی کار در دسترس شرکت به دلیل تعداد زندانیان جنگی که در آلمان بازداشت شده بودند، کاهش یافت و رودیر به تدریس در مدرسه دخترانه در ریوم بازگشت.
دستگیری
[ویرایش]کلود رودیر در ۸ فوریه سال ۱۹۴۴ همراه با همسرش پی‌یر و دو پسرش، ژان ۱۷ ساله و مارک ۱۰ ساله دستگیر شد. کودکان همان روز آزاد شدند. او در زندان نظامی لشکر ۹۲ پیاده‌نظام فرانسه، همراه با همسر ژنرال آندره مارتو و ماری پفیستر، مادربزرگ نویسنده پاتریک رینال، نگهداری می‌شد.[۲] ماری پفیستر تا روز مرگش همراه او ماند.[۳][۴]
اردوگاه کار اجباری
[ویرایش]پس از رسیدن به اردوگاه کار اجباری راونسبروک، یکی دیگر از اسیرانی که به‌طور جداگانه از هنگ ۹۲ آمده بود، خودکشی همسرش را در شب بازداشت اش در هنگ Anthéroche در ریوم به او خبر داد.[۵]
کلود رودیر برای چندین هفته در راونسبروک باقی ماند.[۶] جایی که ژنیو دوگل آنتونیوز، اودت سانسوم، مارگاریت بوبیر-نویمن و ژرمن تیلون نیز زندانی بودند. نازی‌ها انتظار داشتند که رودیر به عنوان فیزیکدان اتمی در برنامه تسلیحات هسته ای آلمان شرکت کند. رد این همکاری به معنی کار در تخلیه بار زغال‌سنگ در Schwedt See بود. او ماندن در این اردوگاه کار اجباری را انتخاب کرد.
درگذشت
[ویرایش]در همین اردوگاه بود که او به بیماری پلورزی مبتلا شد و در ۱۰ نوامبر ۱۹۴۴ درگذشت.[۳][۷]
یادبود
[ویرایش]ژنیو دوگل آنتونیوز پس از بازگشت از آلمان به فرانسه در ۲۹ ژوئیه ۱۹۴۵، عینک کلود را با خود از آلمان آورد و به والدین کلود تقدیم کرد.[۸]
پس از جنگ، شهرداری ریوم نام خیابان ریوم شاتلگویان را به خیابان ویرلوگو (Virlogeux) تغییر داد. در این خیابان یادبودی برای رودیر و همسرش پی‌یر ویرلوگو نیز بنا نمود. در این یادبود عکسی از کلود رودیر از کنار و همچنین مجسمه سنگی از پی‌یر ویرلوگو کار شده‌است. هر دو این آثار هنری را پی‌یر خودش درست کرده بود.
پارکی که متعلق به قرن نوزدهم در امتداد این خیابان وجود دارد نیز به افتخار آنها به اسم میدان Virlogeux نام گذاری شده‌است.
دبیرستان عمومی ریوم که روی هنگ Anthéroche که محل خودکشی پیر بود ساخته شده‌است، به نام مدرسه پیر و کلود Virlogeux نام گذاری شده‌است.
منابع
[ویرایش]- ↑ À la mémoire des Sévriennes mortes pour la France. 1939–1945, 8 portraits hors-texte de Camille Charvet (née Kahn) ; Marie Talet ; Marcelle Pardé ; Marie Reynoard ; Claude Virlogeux (née Rodier) ; Marguerite Flavien (née Buffard) ; Madeleine Michelis ; Andrée Dana, Paris, imp. Guillemot, 1946.
- ↑ http://www.bddm.org/liv/details.php?id=I.212.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ Lettre à ma grand-mère, Patrick Raynal, Éditions Flammarion, pages 166 et suivantes
- ↑ https://books.google.fr/books?id=xU1YAgAAQBAJ&pg=PT98
- ↑ http://france3-regions.francetvinfo.fr/auvergne-rhone-alpes/puy-de-dome/rescape-shoah-retrouve-resistante-qui-sauve-1230345.html . L'information n'est acquise qu'au printemps 2017, les deux fils de Claude Rodier-Virlogeux, Jean et Marc, ignorèrent jusqu'à leur mort, que leur mère avait été informée, avant sa disparition du décès de leur père.
- ↑ https://www.humanite.fr/genevieve-de-gaulle-anthonioz-du-camp-de-ravensbruck-celui-de-noisy-575007
- ↑ Si c'est une femme – La vie des femmes à Ravensbrück, Sarah Helm, éditions Calmann-Levy, EAN: 9782702158098, https://books.google.fr/books?id=poq4CwAAQBAJ&pg=PT549
- ↑ Archives familiales de la famille Virlogeux. Disponibles en format numérique aux Archives municipales de la Ville de Riom et en cours de numérisation par les Archives départementales du Puy-de-Dôme.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Claude Rodier». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۱ فوریه ۲۰۱۸.
پیوند به بیرون
[ویرایش]| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| سایر | |
