یک حالت کلیشهای (به انگلیسی: Stereotypy) یک حرکت، وضعیت یا بیان تکراری یا تشریفات است. کلیشهها ممکن است حرکت سادهای مانند تکان دادن بدن یا پیچیده مانند خودنوازشگری، روی هم زدن و بازکردن پاها و راهپیمایی در محل باشند. آنها بهویژه در افراد مبتلا به اختلالهای طیف اوتیسم و کودکان کمبینا یافت میشوند، و همچنین در ناتوانیهای ذهنی، دیسکینزی دیررس و اختلال حرکتی کلیشهای یافت میشوند، اما ممکن است در افراد عصبی نیز دیده شوند.[۱] مطالعات کلیشههای مرتبط با برخی از انواع اسکیزوفرنی را نشان دادهاند.[۲] زوال عقل پیشانی-گیجگاهی نیز یکی از علل شایع عصبی رفتارهای تکراری و کلیشهای است.[۳][۴] چندین متعددی برای کلیشه فرض شدهاست و چندین گزینه درمانی در دسترس است.[۵]
گاهی کلیشه را تحریک در اوتیسم مینامند، با این فرضیه که یک یا چند حواس را خود تحریک میکند.[۶]
در بین افراد مبتلا به تغییر شکل لوب پیشانی-گیجگاهی، بیش از نیمی (۶۰٪) دارای کلیشه بودند. زمان آغاز رفتار کلیشهای در افراد مبتلا به دژنراسیون لوبار فرونتومپورال ممکن است چندین سال (میانگین ۲٫۱ سال) باشد.[۳]
{{cite journal}}
: Unknown parameter |displayauthors=
ignored (|display-authors=
suggested) (help)نگهداری یادکرد:تاریخ و سال (link)