کمان بلند انگلیسی نوعی از کمان قدرتمند قرون وسطایی بودکه در حدود ۶ فوت (۱٫۸ متر) طول داشت. در حالی که در مورد منشأ این کمان مباحثاتی وجود دارد که این کمان از انگلستان نشات گرفته یا ریشه در کمان ولزی دارد، در قرن چهاردهم میلادی، هم مردم انگلیسیها و هم ولزیها از کمان بلند به عنوان سلاح جنگی و همچنین برای شکار استفاده میکردند. کمان بلند انگلیسی در طول جنگ صد ساله به عنوان اسلحه ای مؤثر علیه فرانسویها به ویژه در نبردهای سلویس (۱۳۴۰)، کرسی (۱۳۴۶)، پواتیه (۱۳۵۶)، و آزینکورت (۱۴۱۵) به کارگرفته شد. مؤثر یودن این کمانها در جنگهای بعدی کاهش پیدا کرد، در نبرد ورنوی (۱۴۲۴) اگرچه انگلیسیها یک پیروزی قاطع به دست آوردند، اما خطوط کمانداران شکسته شد. در نبرد پاتای (۱۴۲۹) کمانداران انگلیسی قبل از اینکه فرصت پیدا کنند تا آرایش دفاعی بگیریند، مورد حمله سواره نظام فرانسوی قرار گرفته و کاملاً تار و مار شدند. در طی نبرد پونتولان (۱۳۷۰) همانطوری که قبلاً نیز تجربه شده بود، مشخص شد که کمانهای بلند در زمانی که کمانداران فرصت لازم برای ایجاد موقعیتهای دفاعی را نمییابند، مؤثر نخواهند بود.
هیچ کمان بلند انگلیسی از دورهای که کمان بلند اسلحه غالب و مؤثر بود (حدود ۱۲۵۰ الی ۱۴۵۰) باقی نمانده است، [۱] احتمالاً به این دلیل که کمانها ضعیفتر شدند، شکستند و جایگزین شدند تا اینکه به نسلهای بعدی به برسند.[۲] با این حال، بیش از ۱۳۰ کمان از دوران رنسانس باقی مانده است. بیش از ۳۵۰۰ تیر و ۱۳۷ کمان بلند از کشتی مری رز، که متعلق به نیروی دریایی هنری هشتم بوده و در سال ۱۵۴۵ در پورتسموث غرق شده بود، کشف شد.
اهمیت کمان بلند درفرهنگ انگلیسی را میتوان در افسانه رابین هود مشاهده نمود، که وی به صورت گستردهای به عنوان یک کماندار چیرهدست نشان داده شده است و همچنین در آواز کمان، شعری از کمپانی سفید اثر سر آرتور کانن دویل مشاهده نمود.[۳]
در طول سلطنت هنری سوم، تخصیص قوا در سال ۱۲۵۲ ایجاب میکرد که همه «شهروندان، شهرنشینان طبقه متوسط و بالاتر، مستاجران آزاد، رعایا و دیگران از ۱۵ تا ۶۰ ساله» باید مسلح شوند.[۴]از فقیرترین ایشان انتظار میرفت که اگر زمینی به ارزش بیش از ۲ پوند داشتند، یک ناچَخ (تبرزین دو تیغه) و یک خنجر و یک کمان در اختیار داشته باشند.[۵] این امر تشکیل ارتش را برای پادشاه آسانتر میکرد، اما به این معنی نیز بود که کمانهای در دسترس به سلاحی تبدیل شدند، که معمولاً توسط شورشیان در طی شورش دهقانان مورد استفاده قرار میگرفت. از زمان که طبقه کشاورزان خرده مالک در انگلستان در استفاده از کمان بلند مهارت پیدا کردند، اشراف در انگلستان باید مراقب میبودند که ایشان را به شورش سوق ندهند.[۶][۷]
گمان زده شده که درختان سُرخدار معمولاً در حیاط کلیساهای انگلیسی کاشته میشدند تا چوب مورد نیاز برای کمانهای بلند انگلیسی در دسترس باشند.[۸]