کنجی گوتو

کنجی گوتو
後藤 健二
زادهٔ۲۲ سپتامبر ۱۹۶۷
درگذشت۳۰ ژانویه ۲۰۱۵ (۴۷ سال)
نزدیک رقه، سوریه
علت مرگسر بریدن
ملیتژاپنی
محل تحصیلدانشگاه هسی
پیشهروزنامه‌نگار
سال‌های فعالیت۱۹۹۱–۲۰۱۵
همسررینکو جوگو
فرزندان۳
والدینجونکو ایشیدو (مادر)

کنجی گوتو (ژاپنی: 後藤 健二؛ ۲۲ سپتامبر ۱۹۶۷ – ۳۰ ژانویه ۲۰۱۵ (۴۷ سال)) خبرنگار آزاد اهل ژاپن بود که پیرامون موضوعاتی مثل جنگ‌ها، ستیزه‌ها، پناهندگان، فقر، ایدز و تحصیلات کودکان در سراسر دنیا ویدئو تهیه می‌کرد. وی در اکتبر ۲۰۱۴ پس از ورود به سوریه به امید نجات هارونا یوکاوا که گروگان داعش بود توسط ستیزه‌جویان این سازمان اسیر و گروگان گرفته شد. در تاریخ ۳۰ ژانویه ۲۰۱۵ داعش پس از اینکه در مذاکره برای آزاد کردن وی به نتیجه نرسید او را نیز سر برید.

زندگی‌نامه

[ویرایش]

گوتو در ۲۳ اکتبر ۱۹۶۷ در سندای استان میاگی در ژاپن زاده شد.[۱] پس از فارغ‌التحصیل شدن از دانشگاه هوسی (به ژاپنی: 法政大学) توکیو در سال ۱۹۹۱ مشغول به کار برای یک شرکت تولید رسانه‌ای شد. وی همچنین برای سازمان‌های وابسته به سازمان ملل مثل یونیسف و کمیساریای عالی سازمان ملل برای پناهندگان کار می‌کرد.[۲]

او از کشورهای درگیر جنگ در جهان به ویژه آفریقا و خاورمیانه گزارش تهیه می‌کرد، تمرکز او بر روی زندگی و انسانیت شهروندان عادی در زمان‌های سخت بود. آثار او شامل کتاب و دی‌وی‌دی دربارهٔ الماس‌های خونین و سرباز کودکان در سیرالئون، یک مادر جوان در روستای ایدز استونی، دختران و تحصیلات در افغانستان بود. در سال ۲۰۰۶ وی برنده جایزه کتاب کودک Sankei شد. گزارش‌های ویدئویی او از شبکه‌های ملی ژاپن شامل ان‌اچ‌کی و تی‌وی آساهی پخش می‌شد.

گوتو در سال ۱۹۹۷ به دین مسیحیت گروید و عضو کلیسای متحد مسیح در ژاپن شد.

در اکتبر ۲۰۱۴ زن گوتو بچه‌دار شد و دومین بچه این زوج را به دنیا آورد. گوتو یک دختر هم از زن قبلی خود داشت.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. Keleny, Anne (3 February 2015). "Kenji Goto: Journalist murdered in Syria who highlighted the horrors of war by focusing on its effects on children and families". The Independent. Retrieved 15 November 2015.
  2. Yamaguchi, Mari (22 January 2015). "How the lives of hostages Yukawa and Goto became intertwined". The Japan Times. Japan: The Japan Times Ltd. Archived from the original on 13 June 2018. Retrieved 22 January 2015.

پیوند به بیرون

[ویرایش]