کنفدراسیون پرو-بولیوی Confederación Perú-Boliviana Peru–Bolivian Confederation | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Location of the Peru-Bolivian Confederation | |||||||||||||
وضعیت | Confederation of بولیوی، North Peru, South Peru | ||||||||||||
پایتخت | تاکنا | ||||||||||||
Supreme Protector | |||||||||||||
تاریخ | |||||||||||||
• بنیانگذاری | October 28, | ||||||||||||
• فروپاشی | August 25, | ||||||||||||
واحد پول | رئال پرو، سول بولیوی | ||||||||||||
| |||||||||||||
امروز بخشی از | آرژانتین برزیل بولیوی شیلی کلمبیا پاراگوئه اکوادور پرو |
کنفدراسیون پرو-بولیوی به یک دوره کوتاه مدت (۳۹–۱۸۳۶میلادی) یکپارچگی میان دو کشور پرو و بولیوی به رهبری آندرس ده سانتا کروز، دیکتاتور بولیوی گفته میشود. سانتا کروز در سال ۱۸۳۵ میلادی پس از اشغال پرو و سرکوب شورشیان مخالف خوزه لوئیس ده اوربگوسو رئیسجمهور پرو این کشور را به دو بخش پرو شمالی و پرو جنوبی، به ریاست اوربگوسو در شمال و در جنوب به ریاست ژنرال رامون اررا تقسیم کرد و خودش را نیز به عنوان نماینده مردم و فرمانروای و پاسدار موروثی کنفدراسیون نامید. از آنجایی که سانتا کروز تواناییهای سیاسی و نظامی خود را در اداره کشور در بولیوی نشان داده بود. نقشه سیاسی وی در یکپارچگی دو کشور با استقبال فراوان در میان مردم پرو روبرو شد.
سانتا کروز در عرصه سیاسی توانست موفقیت چشمگیری بدست آورد زیرا بریتانیا، فرانسه و ایالات متحده از جمله کشورهایی بودند که این کنفدراسیون را به رسمیت شناختند. اما در آمریکای جنوبی در میان همسایگان کنفدراسیون ظهور یک قدرت نوپا ترس و نگرانی زیادی ایجاد کرد و کشورهای همسایه با آن به دشمنی و مخالفت پرداختند. در سال ۱۸۳۶، دولت شیلی با هدف نابودی کنفدراسیون، با پشتیبانی از مخالفان سانتا کروز و کنفدراسیون در پرو جنگی را علیه آنها آغاز کرد.
در ۲۰ ژانویه ۱۸۳۹ نیروهای همپیمان شیلی و پرو به فرماندهی ژنرال شیلیایی مانوئل بولنس در طی نبرد یونگای توانستند نیروهای کنفدراسیون شکست دهند. این شکست موجب فروپاشی کنفدراسیون پرو-بولیوی گردید و سانتا کروز نیز تبعید شد. پس از فروپاشی کنفدراسیون، آگوستین گامارا ریاست پرو را به عهده گرفت و تلاش کرد که بولیوی را تسلیم پرو کند. اما تلاشهای وی با کشته شدنش در سال ۱۸۴۱ در طی نبرد با نیروهای بولیوی به پایان رسید. پس از آن هر دو کشور دورانی از هرج و مرج و نا آرامی را سپری کردند.[۱]
هر یک از ایالتهای کنفدراسیون تا سال ۱۸۳۷ میلادی دارای یک رئیسجمهور مستقل بودند که آنها نیز تحت فرمان ژنرال آندرس ده سانتا کروز به سمت رئیسجمهوری بولیوی و با عنوان نماینده مردم یا محافظ برتر قرار داشتند.