تاریخ امضا | ۸ نوامبر ۱۹۶۸ |
---|---|
مکان امضا | وین |
تاریخ اجرا | ۲۱ می ۱۹۷۷ |
امضاکنندگان | ۳۶ |
گروهها | ۷۴ |
ضامن | دبیرکل سازمان ملل متحد |
زبانها | انگلیسی، فرانسه، چینی، روسی و اسپانیایی |
[[wikisource:Vienna Convention on Road Traffic}|Vienna Convention on Road Traffic}]] در ویکینبشته |
کنوانسیون ترافیک راهها که معمولاً با نام کنوانسیون وین دربارهٔ ترافیک راهها شناخته میشود معاهدهای بینالمللی با هدف تسهیل ترافیک جادهای بینالمللی و افزایش ایمنی جادهها با ایجاد قوانین استاندارد ترافیک میان مشارکتکنندگان است. بر سر این کنوانسیون در کنفرانس ترافیک راههای شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد (۷ اکتبر تا ۸ نوامبر ۱۹۶۸) توافق شد. این کنوانسیون از ۲۱ مارس ۱۹۷۱ به اجرا درآمد. این کنوانسیون در ۷۴ کشور تصویب شده است اما بعضی کشورهایی که این کنوانسیون را تصویب نکردهاند ممکن است عضوی از کنوانسیون ۱۹۴۹ درباره ترافیک راهها باشند. در همین کنفرانس، بر سر کنوانسیون علائم و نشانههای جادهای هم توافق شده است.
یکی از مزایای اصلی این کنوانسیون برای رانندگان تعهد کشورهای امضاکننده به قبول قانونی بودن وسایل نقلیه با پلاک سایر کشورهای امضاکننده است. شرایط زیر باید هنگام رانندگی در خارج از کشور ثبتکننده پلاک رعایت شود:
ایالات متحده و چین ار کشورهایی هستند که این کنوانسیون را امضا نکردهاند. گردشگران برای سفرهای کوتاه مجاز نیستند که با خود خودرو به چین بیاورند. همه وسایل نقلیه ثبت شده در خارج از چین، باید برای راندن در چین پلاک چینی داشته باشند.
این کنوانسیون همچنین حداقل تجهیزات ایمنی و مکانیکی لازم برای خودروها را بررسی میکند و یک در ضمیمه ۴ یک علامت شناسایی برای شناسایی کشور مبدأ خودرو تعریف میکند.