کوپرولالیا (به انگلیسی: Coprolalia، ˌkɒprəˈleɪliə) حالتی است که در آن فرد به صورت غیرارادی دشنام میدهد یا کلمات زشت یا سخنان ناشایست اجتماعی و تحقیرآمیز را بیان میکند. کوپرولالیا از کلمات یونانیκόπρος (kópros) به معنای «سرگین یا مدفوع» و λαλιά (laliā́) به معنای «گفتار» گرفته شدهاست.[۱]
این عارضه یک مشخصه گاه به گاه اختلالات تیک، به ویژه سندرم تورِت است، اگرچه برای تشخیص تورِت لازم نیست و تنها حدود ۱۰ درصد از بیماران تورِت علائم کوپرولالیا را نشان میدهند.[۲] کوپرولالیا تنها منحصر به اختلالات تیک نیست و در مواردی، علامت نادری از سایر اختلالات عصبی بهشمار میرود.
کوپرولالیا یکی از انواع کوپرپنومنوم است. سایر پدیدههای همراه عبارتند از علائم مرتبط با کوپرُپراکسی (اعمال غیرارادی مانند انجام حرکات زشت یا تابو)[۳] و کوپروگرافی (ساخت نوشتهها یا نقاشیهای زشت).[۴]
کوپرولالیا کلمات و عباراتی را در بر میگیرد که از نظر فرهنگی تابو هستند یا بهطور کلی و به صورت اجتماعی زمانی که خارج از زمینه استفاده میشوند، مناسب نیستند. این اصطلاح برای توصیف فحش متنی استفاده نمیشود. این کلمات معمولاً خارج از زمینه اجتماعی یا احساسی بیان میشود و ممکن است با لحن بلندتر، آهنگ یا زیر و بمی متفاوت از مکالمات معمولی استفاده شوند. این عارضه کلمات یا عبارات پیچیده را نیز در بر میگیرد. یک فرد مبتلا به کوپرولالیا ممکن است به جای بیان با صدای بلند، کلمه را برای خود زمزمه کند و این صداهای پچپچ مانند میتوانند بسیار ناراحتکننده باشند.[۶]
کوپرولالیا یک مشخصه گاه به گاه سندرم تورِت بوده، اگرچه برای تشخیص تورِت لازم نیست. در سندرم تورِت، فحش دادن نا خواسته میتواند توسط فردی که این عبارات را بیان میکند غیرقابل کنترل و نامطلوب باشد؛ به ویژه، طغیانهای غیرارادی، مانند توهینهای نژادی یا قومیتی در جمع کسانی که بیشتر از این سخنان آزرده میشود. عباراتی که توسط یک فرد مبتلا به کوپرولالیا بیان میشود لزوماً منعکس کننده افکار یا نظرات شخص نیست.[۶]
کوپرولالیا در مواردی از بیماران تورِت ناشنوا که به زبان اشاره سخن میگفتند، نیز مشاهده شدهاست.[۱۳][۱۴]
تنها حدود ۱۰ درصد از افراد مبتلا به تورِت، کوپرولالیا را نشان میدهند،[۲] اما این بیماری بیش از هر علامت دیگری توجه اطرافیان را به خود جلب میکند.[۱۵]
مطالعات اپیدمیولوژیک صورت گرفته بر روی سندرم تورِت کم است و سوگیری قطعیت بر کارآزماییهای بالینی تأثیر میگذارد. مطالعات بر روی افراد مبتلا به تورِت اغلب «از نمونههای ارجاع سوم (بیمارترین بیماران)، به دست آمدهاست».[۱۶] علاوه بر این، معیارهای تشخیص تورِت در سال ۲۰۰۰ تغییر کرد و معیارهای اختلال در وضعیت اجتماعی و کیفیت زندگی از DSM-IV-TR برای همه اختلالات تیک حذف گردید؛[۱۷] این مسئله منجر به افزایش تشخیص موارد خفیف تر شد. بسیاری از مطالعات بالینی از حجم نمونه کوچک رنج میبرند. ترکیب این عوامل، سبب منسوخ شدن تخمینهای قدیمیتر کوپرولالیا، که نسبت به جمعیتهای بالینی موارد شدیدتر تعصب دارند شدهاست.
یک پایگاه بینالمللی در مطالعه ای بر روی نمونههای بالینی به دست آمده از ۳۵۰۰ فرد مبتلا به سندرم تورِت، نشان داد که ۱۴ درصد از بیماران مبتلا به تورِت همراه با شرایط همبود (چندابتلایی)، کوپرولالیا داشتند، در حالی که تنها ۶ درصد از مبتلایان به تورِت بدون عارضه (خالص) از کوپرولالیا رنج میبرند. همان مطالعه نشان داد که شانس ابتلا به کوپرولالیا به صورت خطی با تعداد بیماریهای همراه افزایش مییابد برای مثال بیماران با چهار یا پنج بیماری دیگر، علاوه بر تیک، چهار تا شش برابر بیشتر از افرادی که فقط تورِت دارند، به کوپرولالیا مبتلا میشوند.[۱۸]
یک مطالعه از یک مطب عمومی اطفال میزان کوپرولالیا در کودکان مبتلا به سندرم تورِت را ۸ درصد محاسبه نمود، در حالی که مطالعه دیگری شیوع ۶۰ درصدی را در یک مرکز ارجاع درجه سوم (جایی که معمولاً موارد شدیدتر را ارجاع میدهند) نشان داد.[۱۹] یک مطالعه جدیدتر در برزیل روی ۴۴ بیمار مبتلا به سندرم تورِت نشان داد که میزان کوپرولالیا ۱۴٪ است؛[۲۰] مطالعه دیگر در کاستاریکا روی ۸۵ نفر میزان مبتلایان را ۲۰٪ اندازهگیری کرد؛[۲۱] یک مطالعه نیز در شیلیایی روی ۷۰ بیمار، نرخ ۸٫۵٪ کوپرولالیا را نشان داد.[۲۲] مطالعات قدیمی در ژاپن ۴ درصد بروز کوپرولالیا را گزارش کردند؛[۲۳] و یک مطالعه بالینی قدیمی تر در برزیل نشان داد که ۲۸ درصد از ۳۲ بیمار مبتلا به کوپرولالیا بودند.[۲۴] با توجه به مسائل روششناختی مؤثر بر همه این گزارشها، اجماع انجمن سندروم تورِت این است که عدد واقعی زیر ۱۵ درصد است.
برخی از بیماران با تزریق سم بوتولینوم (بوتاکس) در نزدیکی تارهای صوتی، درمان شدهاند. این روش مانع از ایجاد صداها نمیشود، اما فلج نسبی که در نتیجه تزریق ایجاد میشود به کنترل حجم هر طغیان کمک میکند.[۲۵][۲۶][۲۷] تزریق بوتاکس منجر به تسکین عمومی تر تیکها نسبت به تسکین صوتی مورد انتظار میشود.[۲۸]
صنعت سرگرمی اغلب افراد مبتلا به سندرم تورِت را به عنوان افراد ناسازگار اجتماعی نشان میدهد که تنها تیک آنها کوپرولالیا است، این مسئله باعث انگ زدن و سوء نیت عمومی از مبتلایان به تورِت شده[۲۹][۳۰][۳۱] و علائم کوپرولالیک تورِت نیز خوراک برنامههای گفتگوی رادیویی و تلویزیونی است.[۳۲]
↑"Linguistics 210 Semantics"(PDF). Semantic features and Tourette's Syndrome. Retrieved 21 November 2006. While this source defines coprographia, it makes misrepresentations about copro phenomena in relation to Tourette's: they are not common, and not required for diagnosis.
↑Dalsgaard S, Damm D, Thomsen PH (December 2001). "Gilles de la Tourette syndrome in a child with congenital deafness". Eur Child Adolesc Psychiatry. 10 (4): 256–9. doi:10.1007/s007870170015. PMID11794551. S2CID26254893.
↑"Frequently Asked Questions about TS". web.archive.org. 2005-02-08. Archived from the original on 8 February 2005. Retrieved 2022-10-25.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)
↑"What is DSM-IV-TR?". Psychnet-UK. Retrieved 21 June 2016. Tourette's Disorder and all of the Tic Disorders no longer require that symptoms cause distress or impair functioning.
↑Mathews CA, Herrera Amighetti LD, Lowe TL, van de Wetering BJ, Freimer NB, Reus VI (April 2001). "Cultural influences on diagnosis and perception of Tourette syndrome in Costa Rica". J Am Acad Child Adolesc Psychiatry. 40 (4): 456–63. doi:10.1097/00004583-200104000-00015. PMID11314572.
↑Holtgren B (January 11, 2006). "Truth about Tourette's not what you think". The Cincinnati Enquirer. As medical problems go, Tourette's is, except in the most severe cases, about the most minor imaginable thing to have. … the freak-show image, unfortunately, still prevails overwhelmingly. The blame for the warped perceptions lies overwhelmingly with the video media—the Internet, movies and TV. If you search for 'Tourette' on Google or YouTube, you'll get a gazillion hits that almost invariably show the most outrageously extreme examples of motor and vocal tics. Television, with notable exceptions such as Oprah, has sensationalized Tourette's so badly, for so long, that it seems beyond hope that most people will ever know the more prosaic truth.