گوآر
| گوآر | |
|---|---|
| |
| گیاه گوار | |
| رده‌بندی علمی | |
| فرمانرو: | گیاهان |
| (طبقه‌بندی‌نشده): | آوندداران |
| (طبقه‌بندی‌نشده): | گیاهان گلدار |
| (طبقه‌بندی‌نشده): | دولپه‌ای‌های نو |
| (طبقه‌بندی‌نشده): | رزیدها |
| راسته: | باقلاسانان[۱] |
| تیره: | باقلاییان[۲] |
| زیرخانواده: | باقالی‌ها[۳] |
| تبار: | نیلیان[۴] |
| سرده: | Cyamopsis |
| گونه: | C. tetragonoloba |
| نام دوبخشی | |
| Cyamopsis tetragonoloba | |
| مترادف | |
|
Cyamopsis psoralioides L. | |
گوآر (نام علمی: Cyamopsis tetragonoloba) گونه‌ای بُنشَن و از تیره باقلائیان است که بیشتر به عنوان کود سبز کشت می‌شود و از آن صمغی به نام صمغ گوآر می‌گیرند.
۸۰ درصد گوار مصرفی در جهان در کشور هند و از این میزان ۷۰٪ در ایالت راجستان و در اصل ۶۰٪ مربوطه تنها در شهر جادپور این ایالت تولید می‌گردد.[۵]
آبیاری این گیاه تنها در دو نوبت، یکی به هنگام جوانه زدن و دیگری به هنگام میوه دادن آن انجام می‌شود. بلندای این گیاه گاه به ۱ الی ۲ متر می‌رسد که در روی ساقه‌های نسبتاً عمودی آن (حدود ۱۵ سانتیمتر، حدود ۶ الی ۹ دانه ۲ تا ۳ میلیمتری می‌روید. ۱۴–۱۶٪ از حجم دانه‌ها را پوست و ۴۰–۴۶٪ آن را گوار تشکیل می‌دهد.[۶]
قوم بلوچ از این گیاه خورش بسیار مقوی و لذید طبخ می‌کنند که ارزش غذایی فراوانی دارد. این گیاه انواع زیادی دارد که بسته به محل کشت و زبان مردم محلی نام گذاری شده‌اند.
منابع
[ویرایش]