در سال ۱۹۹۰ میلادی، S1PR1 نخستین گیرنده‌ای از این خانواده بود که از لایه درون‌رگی کلون شد.[۱] آخرین انواعی از این گیرنده که کشف و جداسازی شدند، S1PR4 و S1PR5 بودند که به ترتیب از سلول‌های دندریتیک انسان و دی‌ان‌ای مکمل موش صحرایی جدا شدند.[۲][۳]
گیرنده‌های اسفنگوزین-۱-فسفات در تنظیم فرایندهای اساسی حیات نظیر تزاید سلولی، رگ‌زایی، حرکت سلول‌ها، سامان‌دهی چارچوب یاخته، کموتاکسی سلول‌های درون‌رگی، تجمع سلول‌های ایمنی و تقسیم آنها نقش مهمی دارند. این گیرنده‌ها در تنظیم سیستم ایمنی بدن نیز نقش دارند و مستقیماً در سرکوب دستگاه ایمنی ذاتی توسط لنفوسیت‌های تی دخیل هستند.[۴]
↑Hla T, Maciag T (June 1990). "An abundant transcript induced in differentiating human endothelial cells encodes a polypeptide with structural similarities to G-protein-coupled receptors". J. Biol. Chem. 265 (16): 9308–13. PMID2160972.
↑Gräler MH, Bernhardt G, Lipp M (October 1998). "EDG6, a novel G-protein-coupled receptor related to receptors for bioactive lysophospholipids, is specifically expressed in lymphoid tissue". Genomics. 53 (2): 164–9. doi:10.1006/geno.1998.5491. PMID9790765.
↑Im DS, Heise CE, Ancellin N, O'Dowd BF, Shei GJ, Heavens RP, Rigby MR, Hla T, Mandala S, McAllister G, George SR, Lynch KR (May 2000). "Characterization of a novel sphingosine 1-phosphate receptor, Edg-8". J. Biol. Chem. 275 (19): 14281–6. doi:10.1074/jbc.275.19.14281. PMID10799507.
↑Sharma, N; et al. (2013). "Sphingosine-1-phosphate suppresses TLR-induced CXCL8 secretion from human T cells". J Leukoc Biol. 93 (4): 521–528. doi:10.1189/jlb.0712328. PMID23345392.