یهودیان جهان اسلام (انگلیسی: The Jews of Islam)، نوشته شده توسط مورخ و محقق خاورمیانه برنارد لوئیس. این کتاب مروری جامع از تاریخ و وضعیت عصر طلایی فرهنگ یهودی در اسپانیا (در تقابل با یهودیان جهان مسیحیت) ارائه می‌کند. با این حال، فصل اول، اسلام و ادیان دیگر، دامنه وسیع‌تری دارد و چگونگی نگرش دوران طلایی اسلام به دیگری را توضیح می‌دهد.
لوئیس خاطرنشان می‌کند که در سرزمین‌های اسلامی نسبت به یهودیان تحمل بیشتری نسبت به سرزمین‌های مسیحی وجود داشت. در مورد یهودیان در سرزمین‌های اسلامی می‌گوید:
به‌طور کلی قوم یهود مجاز به انجام دین و زندگی بر اساس قوانین و کتاب مقدس جامعه خود بودند. بعلاوه، محدودیت‌هایی که آنها مشمول آن بودند، جنبه اجتماعی و نمادین داشتند تا ملموس و عملی. به عبارت دیگر، این مقررات در خدمت تعریف روابط بین دو جامعه بود و نه برای سرکوب جمعیت یهودی.[۱]
نویسنده همچنین ادعا می‌کند:
«برای مسیحیان و مسلمانان به طور یکسان، مدارا یک فضیلت جدید است، عدم مدارا یک جنایت جدید. در بخش بزرگی از تاریخ هر دو جامعه، تساهل ارزشی قائل نبوده و عدم مدارا محکوم نشده است. تا زمان نسبتاً مدرن، اروپای مسیحی نه به خود تساهل و تساهل نمی‌دانست، و از نبود آن در دیگران آزرده خاطر نمی‌شد، اتهامی که همیشه علیه اسلام مطرح می‌شد، این نبود که آموزه‌های آن با زور و طبیعی و عادی تلقی می‌شدند، بلکه این بود که آموزه‌های آن نادرست بود.»[۲]